Της Ελευθερίας Μηλάκη Ξεκίνησα το νέο έτος με… «αισιοδοξία», όπως μας προέτρεψε και ο πρωθυπουργός. Αντάλλαξα μικρά δώρα με τους αγαπημένους μου, ειδικά για το παιδί μου πήρα ένα βιβλίο με χάρτες γεμάτο με εικόνες και πληροφορίες για πολλές χώρες του κόσμου, ανάμεσά τους και την Ελλάδα. Σήμερα περάσαμε τελικά λίγο χρόνο με αυτό, φτάσαμε μέχρι την Ιταλία. Περάσαμε από…
Read More
Αναδρομή από το ’80 μέχρι σήμερα Της Ελευθερίας Μηλάκη Μέτρησα τα χρόνια ανάμεσα στο 1980 και το 2020 και μου βγήκαν για μια στιγμή είκοσι… Δεν είναι δυνατόν, σκέφτηκα αμέσως μετά, έκανα λάθος τον υπολογισμό. Όσο απίστευτο και αν φαίνεται, από τότε μέχρι τώρα πέρασαν σαράντα ολόκληρα χρόνια. Πάρα πολλά για την ιστορία ενός ανθρώπου, αλλά και για την ιστορία…
Read More
Της Ελευθερίας Μηλάκη Ο Δημήτρης ήταν ένας καλός άνθρωπος. Ήταν όμορφος, με γαλάζια μάτια ωραίο παράστημα. Κανένα από τα έξι παιδιά του δεν του έμοιασαν, εκτός από ένα που πέθανε όσο ήταν ακόμα παιδί. Σκεφτόταν συνέχεια, για τα στραβά και τα άδικα του κόσμου, για τα πολιτικά και τα κοινωνικά θέματα, αλλά μιλούσε λίγο ή καθόλου. Ήταν πολύ ήσυχος. Είχε…
Read More
Της Ελευθερίας Μηλάκη Μια Παρασκευή, Νοέμβριο μήνα, η Ακριβένια Λαζαρέτο έκλεισε το γραφείο της, αφαίρεσε την επιγραφή της εισόδου που ήταν κολλημένη με σιλικόνη και ξεκίνησε για την Ελλάδα. Κανείς δεν θα το πίστευε με το πρώτο, ότι η γενική γιατρός, λίγους μόνο μήνες μετά την έναρξη του επαγγέλματός της, έπαιρνε την επιγραφή της, μια βαλίτσα χρώματος βυσσινί, μια κρεμ…
Read More
Της Ελευθερίας Μηλάκη Επειδή έχω μελετήσει γερμανική γλώσσα και ιστορία, είχα ερευνήσει ποια γνώμη είχαν οι σφαγείς του Ναζισμού για τα παιδιά των Εβραίων και άλλων ανεπιθύμητων πληθυσμιακών ομάδων. Μελετώντας πηγές, βρήκα ότι οι ναζί πίστευαν και δήλωναν ότι, μπορεί βέβαια τα παιδιά να είναι παιδιά, αλλά όταν μεγαλώσουν θα γίνουν κανονικοί Εβραίοι, Τσιγγάνοι κτλ. Επομένως πρέπει να θανατώνονται κανονικά…
Read More
Της Ελευθερίας Μηλάκη «Τους δίνεις χείρα βοηθείας και τη δαγκώνουν», με είχε προειδοποιήσει ο καθηγητής μου, ο οποίος δίδασκε αγγλική γλώσσα και λογοτεχνία. Οι καθηγητές, όπως και οι γονείς, δίνουν συμβουλές και προειδοποιήσεις, όμως τις περισσότερες φορές ο μόνος τρόπος για να μάθει κανείς είναι η εμπειρία, ακόμα και η δυσάρεστη. Όπως έλεγε και το τραγούδι «γιέ μου, δεν τον…
Read More
Της Ελευθερίας Μηλάκη Θέλω να γράψω σαν τον Ντοστογιέφσκι. Σαν έτοιμη από καιρό. Όχι να σχεδιάζω, να γράφω, να σβήνω, να διορθώνω. Το αποτέλεσμα θα έρθει από μόνο του, χωρίς προσπάθεια. Και χωρίς να το έχει παραγγείλει κανείς. Άδικα περίμενα τόσο καιρό; Ούτε χθες, ούτε αύριο. Καλά θα ήταν να υπήρχε μόνο το τώρα. Δεν θα είχαμε κανένα λόγο να…
Read More
Της Ελευθερίας Μηλάκη Ήταν ένα μακρύ καλοκαίρι στο Marzahn – Ahrensfeld, μια εξοχική περιοχή στο ανατολικό Βερολίνο, μια εργατική γειτονιά, μια ανάμνηση «του κράτους των εργατών και των αγροτών». Έκανε αρκετή ζέστη, όχι τόσο δυσάρεστη και το φθινόπωρο αργούσε. Και μου το είχε πει ένα φίλος, τι πας να κάνεις στη Γερμανία, αντέχεις να καθαρίζεις; Αν έχεις μια «περιζήτητη» ειδικότητα,…
Read More
Της Ελευθερίας Μηλάκη Περπατούσαμε με τον πατέρα μου στην οδό Έβανς, στο Ηράκλειο. Ήταν ανάμεσα στο 2006 και στο 2008… Δεν θυμάμαι ακριβώς τότε, αλλά ήταν στα τελευταία χρόνια της ζωής του. Συναντήσαμε τυχαία ένα παλιό του γνωστό, συμμαθητή. Χαιρέτησαν ο ένας τον άλλο. Ακόμα δεν παντρεύτηκες; Τι να γίνει… Αυτές που ήθελα δεν με ήθελαν, αυτές που με ήθελαν…
Read More
Της Ελευθερίας Μηλάκη Στην προηγούμενη καραντίνα έτυχε να είμαι άνεργη. Έτσι ήταν πολύ απλό να πάρω την απόφαση να περάσω τις μέρες εκείνες με τους συγγενείς μου στο πατρικό μου. Και πραγματικά πέρασα σαν τους πλούσιους, γιατί δεν είχα έξοδα, φιλοξενήθηκα και τα μόνα μου έξοδα ήταν τα βιβλία που παράγγελνα για να περνάω την ώρα μου ευχάριστα, ίσως και…
Read More