Ο καπετάν Μηνάς του Μεγάλου Κάστρου, προστάτης από τους Τούρκους- Οι ιστορίες για τον πολιούχο στην παράδοση και τον Καζαντζάκη

Ο Νίκος Καζαντζάκης, ως φανατικός Κρητικός και Καστρινός, διατήρησε με τη γραφή του τη φήμη του Αγίου Μηνά ως προστάτη της πόλης του Ηρακλείου. Ως καβαλάρη Αγίου, που συχνά εμφανιζόταν ως από μηχανής θεός και έσωζε τους χριστιανούς από τη μανία του Τούρκου κατακτητή.  Δείτε επίσης: Όταν οι Κρητικοί σταματούσαν τις επαναστάσεις, έχτιζαν τον Άγιο Μηνά! Οι χριστιανοί θεωρούσαν τον…

Read More

Στον τάφο του μόνο δάφνες ταιριάζουνε τώρα- Ο αποχαιρετισμός του Βάρναλη στον Καζαντζάκη, μέσα από την “Αυγή”

Λίγες ημέρες μετά την κηδεία του Νίκου Καζαντζάκη, στις 5 Νοεμβρίου 1957, ο Κώστας Βάρναλης τον αποχαιρετούσε με ένα χρονογράφημα στην «Αυγή», το οποίο αναδημοσιεύουμε από τη σελίδα kostas-varnalis-poiimata.blogspot.gr. «Στον τάφο του μόνο δάφνες ταιριάζουνε τώρα. Πολλά, πρόωρ’ ακόμα, κι αντιφατικά γραφτήκανε στις εφημερίδες αυτών των ημερών για τον άνθρωπο και για το έργο του. Κι αυτός και κείνο έχουν αντι­φάσεις.…

Read More

Χριστός ανέστακας, μωρέ παιδιά! – Η Ανάσταση στον “Γκρέκο” του Καζαντζάκη

Κοντεύει να ξημερώσει η μέρα της Λαμπρής. Ο παπα-Καφάτος, μέσα στα βουνά της Κρήτης, τρέχει από χωριό σε χωριό κι ανασταίνει το Χριστό, γρήγορα γρήγορα, γιατί ’ναι πολλά τα χωριά και δεν έχουν παρά αυτό μονάχα παπά και πρέπει να κάμει Ανάσταση σε όλα πριν ξημερώσει. Ανασκουμπωμένος, φορτωμένος τ’ άμφιά του και το βαρύ ασημένιο Βαγγέλιο, σκαρφαλώνει μέσα στην άγια νύχτα…

Read More

“…Η σταύρωση είναι ο μόνος δρόμος της ανάστασης. Άλλον δεν έχει”

Κάθε άνθρωπος άξιος να λέγεται γιός του ανθρώπου σηκώνει το σταυρό του κι ανεβαίνει στο Γολγοθά του. Πολλοί, οι πιο πολλοί, φτάνουν στο πρώτο, στο δεύτερο σκαλοπάτι, λαχανιάζουν, σωριάζονται στη μέση της πορείας και δεν φτάνουν στη κορφή του Γολγοθά-θέλω να πω στη κορφή του χρέους τους-να σταυρωθούν, ν’ αναστηθούν, να σώσουν τη ψυχή τους. Λιποψυχούν, και δεν ξέρουν πως…

Read More

Καθαρά Δευτέρα του 1922 με τον Ν. Καζαντζάκη, τη Γαλάτεια και την Έλλη Αλεξίου (φωτο)

Γράφει ο ιστορικός Κώστας Γ. Τσικνάκης: ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟΥ 1922. ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ «Καθαρά Δευτέρα του 1922». Έτσι σημειώνεται με ωραία γράμματα στη πάνω δεξιά γωνία της φωτογραφίας, η οποία προέρχεται από το Μουσείο Νίκου Καζαντζάκη, στο χωριό Μυρτιά Ηρακλείου. Στο προαύλιο της ταβέρνας «Παράδεισος», καθισμένα σε καρέκλες, γύρω από ένα τραπέζι, διακρίνονται έξι πρόσωπα. Τέσσερις άνδρες και δύο γυναίκες.…

Read More

Η δίωξη και η δίκη Καζαντζάκη – Γληνού για “διάδοση κομμουνιστικών ιδεών”, το 1928!

Είναι η εποχή που ο Νίκος Καζαντζάκης γνωρίζει από πολύ κοντά τις ιδέες του Λένιν, αλλά και το επαναστατικό πείραμα που εφαρμόζεται στη νεαρή Σοβιετική Ρωσία. Τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 1927 βρίσκεται στην αχανή χώρα, προσκεκλημένος της ρωσικής κυβέρνησης, για τον εορτασμό των δέκα χρόνων από την Οκτωβριανή Επανάσταση.Εκεί συναντά τον Ελληνορουμάνο συγγραφέα Παναΐτ Ιστράτι, με καταγωγή από…

Read More

5 Νοεμβρίου 1957: Η επεισοδιακή κηδεία του Καζαντζάκη- Η απαγόρευση του αρχιεπισκόπου Αθηνών και η… κατάρα του Καντιώτη! (φωτο-βίντεο)

Ήταν Τρίτη 5 Νοεμβρίου 1957, σχεδόν 10 ημέρες μετά που ο Νίκος Καζαντζάκης έκλεινε για πάντα τα μάτια, αφήνοντας όμως το πνεύμα του πλανάται πάνω μας μέχρι σήμερα. Απομεσήμερο εκείνης της Τρίτης, χιλιάδες Κρητικοί συνοδεύουν τον μεγάλο νεκρό στο τελευταίο του ταξίδι στην Κρήτη. Στην επιστροφή στην αγκαλιά της κρητικής γης. Στις 26 Οκτωβρίου 1957, ο Νίκος Καζαντζάκης άφησε την…

Read More

“Αποχαιρετώ τα πάντα, τα πάντα με αποχαιρετούν, νεβερμόρε”!- Οι συγκλονιστικές επιστολές του Ν. Καζαντζάκη όταν προαισθάνθηκε το τέλος του

Αύριο φεύγω για την Αλάσκα- μικρός είναι ο κόσμος- μεγάλη η ψυχή του ανθρώπου. Σε συλλογούμαι από την άκρα του κόσμου και λέω: “Άραγε θα ξαναϊδωθούμε”; Η αναφορά αυτή του Νίκου Καζαντζάκη σε επιστολή του, με ημερομηνία 1η Αυγούστου 1957, λιγότερο δηλαδή από 3 μήνες πριν από το θάνατό του στις 26 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς, μας οδηγεί στη διαπίστωση…

Read More

‘Ενα καλοκαίρι κοινών διακοπών για Καζαντζάκη, Βάρναλη, Αλεξίου και Αυγέρη στο Κράσι του Ηρακλείου (φωτο)

Είναι το καλοκαίρι του 1912. Μια παρέα νέων λογοτεχνών βρίσκεται στο όμορφο χωριό του Ηρακλείου, το Κράσι, όπου παραθερίζει, χαλαρώνει, συζητά αλλά και δημιουργεί επί σχεδόν 2 μήνες. Το Κράσι Πεδιάδος είναι το χωριό των Αλεξίου, του Στυλιανού, εκδότη και σημαντικού μέλους της κοινωνίας του Ηρακλείου και των παιδιών του, Γαλάτειας, Έλλης, Λευτέρη. Εκεί παραθερίζουν εκείνο το καλοκαίρι, ο Νίκος…

Read More

“…Η σταύρωση είναι ο μόνος δρόμος της ανάστασης. Άλλον δεν έχει”

Κάθε άνθρωπος άξιος να λέγεται γιός του ανθρώπου σηκώνει το σταυρό του κι ανεβαίνει στο Γολγοθά του. Πολλοί, οι πιο πολλοί, φτάνουν στο πρώτο, στο δεύτερο σκαλοπάτι, λαχανιάζουν, σωριάζονται στη μέση της πορείας και δεν φτάνουν στη κορφή του Γολγοθά-θέλω να πω στη κορφή του χρέους τους-να σταυρωθούν, ν’ αναστηθούν, να σώσουν τη ψυχή τους. Λιποψυχούν, και δεν ξέρουν πως…

Read More