Φωτιές αφέντρες του κακού

Πύρινη λαίλαπα, Ρουσσέτος Παναγιωτάκης Της Ζωής Δικταίου Είχε περπατήσει σ’ άτριφτες στράτες  του θυμαριού και του σπάρτου, στα δάση,  μυρίζοντας ανθισμένη ρίγανη και βάτο, έγνοια βαριά η ελευθερία, τη ζύγιαζε σαν κυλιόταν στο παχύ στρώμα της φτέρης με τα μάτια γεμάτα χελιδόνια, κι όταν κρυμμένος στις αφράτες καλαμιές τρελός του πόθου,  δεν το φαντάστηκε, κορφολογώντας τη χαρά  πριν του βιτσίσει…

Read More

Μανουσομαρία

 (Στα χέρια το πρόσφορο και το μεγάλο ξόδι στην ψυχή) Της Ζωής Δικταίου          Κατάμονη μα όχι λησμονημένη στην κορφή στην Κεφάλα. Κοιτάς στα περασμένα. Μέσα από ένα θαμπό γυαλί ψάχνεις το Λασίθι που αγάπησες, το Λασίθι στην ψίχα της ψυχής σου μια κλωστή κόκκινη, τυλιγμένη στην λαθρακιασμένη ανέμη της Κοκολίνας. Με την όραση πολιορκείς τα κοντινά και τα μακρινά, όλα…

Read More