Της Ελευθερίας Μηλάκη (νανο-διήγημα με αφορμή την Ημέρα Ψυχικής Υγείας 10 Οκτωβρίου) Ο Γρηγόρης είχε σχιζοφρένεια. Μπαινόβγαινε σε ψυχιατρικές κλινικές και ψυχιατρικά ιδρύματα για χρόνια. Είχε ως στήριγμα τη μητέρα του, η οποία στεκόταν δίπλα τους σαν βράχος χωρίς ποτέ να εκδηλώσει συναισθήματα αυτολύπησης. Είχε μια περίεργη όψη, σαν να ήταν το δέρμα του γεμάτο μώλωπες διαφόρων χρωμάτων, κίτρινους, ροζ,…
Read More
Της Ελευθερίας Μηλάκη Ο πυροσβέστης και οι… Μεμετηδες! Ήταν μια ιδιωτική συνομιλία. Απλά έτυχε να ακούσω. Δεν ήμουν μόνη. Δεν ξέρω αν το είπε τυχαία ή επίτηδες. Στα παγκάκια απέναντι από την Πυροσβεστική κάθονταν οι πυροσβέστες. Έτσι είναι η φύση της δουλειάς τους. Από την μεγάλη ένταση στη μεγάλη απραξία. Κατεβαίνοντας προς το κέντρο ήταν εκεί. Επιστρέφοντας μετά τη βόλτα…
Read More
Της Ελευθερίας Μηλάκη Βάλ’τε με στο βολώσυρο! (διήγημα) Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά, μα ούτε και στους μεγάλους… Σε ένα ορεινό χωριό στους πρόποδες του Ψηλορείτη ζούσε ένα κοριτσάκι με κατάμαυρα φουντωτά μαλλιά. Ήταν ένα πλάσμα ξεχωριστό και αυτό ήταν εμφανές από πολύ νωρίς. Κυρίως ήταν ξεχωριστή επειδή το πίστευε. Νόμιζε πως ήταν κάτι σαν βασίλισσα. Αν δεν…
Read More
Της Ελευθερίας Μηλάκη Το παρελθόν είναι εκεί. Δεν μας χρειάζεται. Δεν πάει πουθενά. Οι λέξεις είναι επίσης εκεί. Μερικές φορές, οι σκελετοί δικαιούνται να βγαίνουν από τη ντουλάπα και να κάνουν μια βόλτα τουλάχιστον μέσα στο χωριό. Η Μαρία και η Ειρήνη ήταν δυο πολύ αγαπημένες αδερφές. Είχα δει ένα ντοκιμαντέρ που έδειχνε ότι σε κάποια μακρινή χώρα της Ασίας…
Read More
Της Ελευθερίας Μηλάκη Είχε ήδη περάσει η ώρα, είχαν κλείσει τα μαγαζιά πριν από λίγο. Ήταν ένα ήσυχο και σχετικά δροσερό βράδυ. Στην έκθεση βιβλίου στην πλατεία Ελευθερίας είχε αρχίσει να μαζεύεται κόσμος. Προτίμησα να φορέσω τη μάσκα. Ήθελα να σημειώσω σε μια λίστα μερικά από τα βιβλία που θα ήθελα να διαβάσω, κυρίως νέες κυκλοφορίες. Είναι πολλές οι νέες…
Read More
Της Ελευθερίας Μηλάκη Σε ένα βιβλίο του δημοτικού, όταν ήμουν κι εγώ μαθήτρια, είχε ένα κείμενο για μια γυναίκα που ήθελε να γίνει συγγραφέας. Είχε ένα γραφείο, το οποίο το είχε γεμίσει με χαρτιά και μολύβια, παντού χαρτιά και μολύβια, έφταναν σχεδόν μέχρι την οροφή. Μετά κάθισε στο γραφείο και προσπαθούσε να βρει ιδέες σχετικά με το τι θα γράψει.…
Read More
Της Ελευθερίας Μηλάκη Όσο η Ελλάδα παρακολουθεί σοκαρισμένη την υπόθεση της Πάτρας, δεν σοκάρομαι καθόλου. Υπάρχει τόση κακοήθεια στην κοινωνία μας, που θα περίμενα και κάτι ακόμα χειρότερο. Όμως όλο αυτό με έκανε να σκεφτώ πώς ήταν για τα κορίτσια που μεγάλωσαν τη δεκαετία του ’80 και του ’90 το να μεγαλώνεις στην Ελλάδα. Όχι για να δικαιολογήσω το φρικιαστικό…
Read More
Της Ελευθερίας Μηλάκη Ήταν μια μαγική εξοχή με πρασινάδες, δέντρα και λουλούδια. Έμοιαζε βγαλμένη από παραμύθι και συγκεκριμένα από το παραμύθι της Ωραίας Κοιμωμένης του Δάσους. Μόνο που δεν υπήρχε παλάτι, γύρω από το οποίο ένας πανύψηλος αγκαθωτός φράχτης θα έκρυβε ένα ολόκληρο βασίλειο που κοιμόταν μαζί με την Ωραία Κοιμωμένη. Υπήρχε μόνο ένα μικρό σπιτάκι, η καλύβα του Χριστόφορου.…
Read More
Της Ελευθερίας Μηλάκη Οι συμμαθήτριές μας από την πρώην Σοβιετική Ένωση είχαν μεγάλη ιδέα για τους εαυτούς τους… Στο γυμνάσιο μου, στα Χανιά, το 1992 ή 1993 είχαν έρθει στο σχολείο μας δύο κορίτσια από την Ουκρανία. Τις θυμάμαι ήταν πάντα μόνες στο διάλειμμα, δεν είχαν καμία διάθεση για γνωριμίες. Έδειχναν σοβαρές, ανέκφραστες, αγέλαστες. Είχαν η μία την άλλη. Είχαν…
Read More
Της Ελευθερίας Μηλάκη Υπάρχουν λέξεις ή φράσεις που δεν ξέχασα ποτέ, είτε επειδή βγήκαν αληθινές, είτε επειδή είχαν πλάκα, είτε επειδή τις έχω βάλει στο κουτί με τις όμορφες στιγμές, τις όμορφες αναμνήσεις, τα αγαπημένα πρόσωπα, τις σωστές συμβουλές. Αυτό το κουτί είναι πάντα εκεί, για να το ανοίγουμε και να μας δίνει θάρρος στις δύσκολες ώρες. Ένας Εβραίος μου…
Read More