Κατηγορία: ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΩΝ ΚΟΡΥΦΑΙΩΝ

ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΩΝ ΚΟΡΥΦΑΙΩΝ

“Περιφρονώ την κάθε λογής χυδαιότητα…”- Ένα αυτοβιογραφικό κείμενο – κληρονομιά του Μ. Χατζιδάκι, που γεννήθηκε σαν σήμερα

Ο Μάνος Χατζιδάκις γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1925 στην Ξάνθη, μια ακριτική καπνοπαραγωγική πόλη της Ελλάδας. Ο πατέρας του, Γεώργιος Χατζιδάκις, καταγόταν από τη Μύρθιο Ρεθύμνου και ήταν δικηγόρος. Η μητέρα του, Αλίκη (Βασιλική), το γένος Αρβανιτίδου καταγόταν από την Αδριανούπολη. «Από την μητέρα μου», όπως έλεγε ο ίδιος, «κληρονόμησα όλους τους γρίφους που από παιδί μ’ απασχολούν και μέχρι…

Read More

Ένα παράδοξο και προκλητικό κείμενο του Καζαντζάκη, παραμονές της ιταλικής επίθεσης- Ο πόλεμος ως μια ευκαιρία για ένα νέο πολιτισμό!

Ένα παράδοξο κείμενο στο περιοδικό «Νέα Εστία», τον Σεπτέμβριο του 1940, για τον πόλεμο και την ευθύνη των νέων και των πνευματικών ανθρώπων. Η αποθέωσή του για το πρότυπο του ανθρώπου πολεμιστή έναντι του πνευματικού κόσμου! Του Αλέκου Α. Ανδρικάκη andrikakisalekos@gmail.com Σεπτέμβριος 1940, λίγο πριν ο ιταλικός φασισμός εισβάλει στην Ελλάδα. Ο Καζαντζάκης δημοσιεύει στην περίφημη «Νέα Εστία» ένα προκλητικό…

Read More

“Κι αν θα μου πάρουν τη φωνή θ’ αφήσω τον καημό μου”

Πανελλήνια είναι η συγκίνηση για τον θάνατο του Μάνου Ελευθερίου, που πέθανε το πρωί της Κυριακής σε ηλικία 80 ετών. Ο σπουδαίος Έλληνας ποιητής, στιχουργός και πεζογράφος, Μάνος Ελευθερίου είχε πρόσφατα αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα υγείας, το ξεπέρασε αλλά τα ξημερώματα απεβίωσε από ανακοπή καρδιάς. Την Τρίτη 24 Ιουλίου, στις 12 το μεσημέρι, θα τελεστεί στο Α’  Νεκροταφείο Αθηνών η πολιτική…

Read More

Μια… “εξτρεμιστική” διακήρυξη του Ν. Καζαντζάκη για την καταστροφή του πολιτισμού της ευδαιμονίας!

Μια πολιτικό-φιλοσοφική πραγματεία του Καζαντζάκη, εξτρεμιστική «διακήρυξη καταστροφής» του αστικού κράτους, που δημοσίευσε το 1926, με τον τίτλο «Η νέα Πομπηία». Ο «ξαφνικός θάνατος» της Πομπηίας των κατοίκων που ευδαιμονούσαν, και γι αυτό ήταν ανυποψίαστοι και υποτιμούσαν το ενδεχόμενο μιας καταστροφής, στις 24 Αυγούστου του έτους 79 μ.Χ. εμπνέει τον Καζαντζάκη, που οραματίζεται μια ανάλογη, αιφνίδια καταστροφή για τον δυτικό αστικό…

Read More

Η μάνα μου, μια άγια γυναίκα

Ο Νίκος Καζαντζάκης για τη μητέρα του (Αναφορά στον Γκρέκο, Απόσπασμα) Η μάνα μου, μια άγια γυναίκα. Με υπομονή, μ’ αντοχή, με όλη τη γλύκα της γης απάνω της. Όλοι από το αίμα της μάνας μου οι πρόγονοι ήταν χωριάτες. Σκυμμένοι στο χώμα, κολλημένοι στο χώμα, τα πόδια τους, τα χέρια τους, τα μυαλά τους γεμάτα χώματα. Αγαπούσαν τη γης…

Read More

Χριστός ανέστακας, μωρέ παιδιά!- Η Ανάσταση από τον Καζαντζάκη, στον “Γκρέκο”

Κοντεύει να ξημερώσει η μέρα της Λαμπρής. Ο παπα-Καφάτος, μέσα στα βουνά της Κρήτης, τρέχει από χωριό σε χωριό κι ανασταίνει το Χριστό, γρήγορα γρήγορα, γιατί ’ναι πολλά τα χωριά και δεν έχουν παρά αυτό μονάχα παπά και πρέπει να κάμει Ανάσταση σε όλα πριν ξημερώσει. Ανασκουμπωμένος, φορτωμένος τ’ άμφιά του και το βαρύ ασημένιο Βαγγέλιο, σκαρφαλώνει μέσα στην άγια νύχτα…

Read More

“Θαρώ δεν θα αργήσει η μέρα που θα μιληθούνε μαζί τα ονόματα των δυό Κρητικών: του Καζαντζάκη και του Γκρέκο- οι δυό ανήμερες αρπαχτικές ψυχές”

Μια κριτική – υπεράσπιση, δείγμα αφοσίωσης του 18χρονου Παντελή Πρεβελάκη στον αμφισβητούμενο ακόμη Νίκο Καζαντζάκη, με αφορμή την αρχική δημοσίευση της «Ασκητικής» και την πρώτη έκδοση του «Νικηφόρου Φωκά»   Του Αλέκου Α. Ανδρικάκη – andrikakisalekos@gmail.com  Είναι η εποχή που ο Νίκος Καζαντζάκης δεν έχει ακόμη εντελώς επιβληθεί ως κορυφαίος διανοητής και συγγραφέας. Είναι η περίοδος που πολλοί διανοούμενοι, ακόμη…

Read More

Αποκριάτικη Νυχτιά

Το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Αποκριάτικη Νυχτιά» πρωτοδημοσιεύτηκε στις 17 Φεβρουαρίου του 1892 στην εφημερίδα «Εφημερίς» των Αθηνών. Είναι έργο αθηναϊκό, ηθογραφικό, σατιρικό και αυτοψυχογραφικό, γιατί ο Σπύρος Βεργουδής είναι ο ίδιος ο Παπαδιαμάντης, στα πρώτα δραματικά του χρόνια στην Αθήνα. Εάν δεν ήτο επιμελής σπουδαστής ο Σπύρος ο Βεργουδής, και δεν είχε τυχόν πως να περνά τας ώρας του,…

Read More

“…το Παλιό έκανε την εμφάνισή του σε Νέο μασκαρεμένο…”

Στεκόμουν πάνω σ’ ένα λόφο κι είδα το Παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα Νέο. Σέρνονταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί  και βρωμούσε  νέες μυρουδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε ξαναμυρίσει. Η πέτρα που πέρασε κατρακυλώντας ήταν η νεότερη εφεύρεση Και τα ουρλιαχτά από τους γορίλες που βαράγανε τα στήθια τους συνθέτανε την πιο μοντέρνα μουσική.…

Read More