Φωτο: Λασκαρίδου Σοφία (1882 – 1965), ” Η κόκκινη πόρτα” , Λάδι σε μουσαμά , 48 x 38 εκ. Κληροδότημα Σοφίας Λασκαρίδου, Εθνική Πινακοθήκη Της Ζωής Δικταίου Προσωπεία προόδου, ο κόσμος σε πορεία παράλογη, υποσχέσεις, κούφια λόγια να μπεις σε καλούπι οικειοθελώς, ύστερα χυδαία και πρόστυχα θα σε πατήσουν, εσένα, επειδή γνώρισες όλα τα αδιέξοδα μα είσαι ακόμη εδώ, με…
Read More
Της Ζωής Δικταίου Κοιτάς μακριά, το περιβάλλον διεγείρει την όραση, μιαν άλλη όραση όμως, πιο εσωτερική. Η οπτική εικόνα του κόσμου σου αλλάζει στο φεγγαρόφωτο. Αυτό που σε περιβάλλει μέσα στο Οροπέδιο, αποτελείται από κομμάτια πολλά και διαφορετικά και δεν είναι παράξενο που όλες οι εποχές και τα γυρίσματα του χρόνου είναι εδώ. Τα ερεθίσματα που φτάνουν σ’ εσένα ήχοι,…
Read More
Της Ζωής Δικταίου Η θύμηση της ομορφιάς του φθινοπώρου Η θύμηση της ομορφιάς του φθινοπώρου όταν το διάχυτο φως καταργεί τις σκιές, αντανακλάσεις χρυσαφένιες μαστιγώνουν την ώχρα, στα μάτια δάκρυα. Θα παραδοθείς κι αυτή τη φορά στα παιχνίδια της μνήμης και στο βάθος της αλήθειας ένα κερί αναμμένο στο παράθυρο. Μεσάνυχτα, έρχεται αθόρυβα η σιωπή. Ρωτάς τι είναι η θλίψη… …
Read More
Tης Ζωής Δικταίου (Στη βρύση του Χανιαλή, στο Μαγουλά) Λένε πως ακόμη και σήμερα, εκεί που είναι η βρύση του, όταν σκύψεις να πιεις νερό, το νερό δεν γίνεται καθρέφτης και δεν σου επιστρέφει ποτέ την εικόνα σου θαρρείς και είναι θαλασσινό. Από τα πολλά δάκρυα λένε κι ας μην το καταλαβαίνεις όταν το πίνεις. Λένε ακόμη, πως τούτο το…
Read More
Tης Ζωής Δικταίου Ιωάννης Σιγανάκης, ο Δραγάτης Γυρεύεις τον παράδεισο, εκείνο το τοπίο που η χαρά σου τρέχει με σαντάλια στα πόδια και λευκά φτερά στους ώμους. Δεν είναι χαμένος, όχι, βάλε μια φωνή και θα δεις να γυρίζει μαγικά πίσω. Τώρα σού μήνυσε η αγάπη. Με καλοσιδερωμένο πουκάμισο σε περιμένει. Αύριο, μην αργήσεις. Και, μην ξεχνάς, στο Λασίθι δεν…
Read More
Γράφει η Ζωή Δικταίου* Η φύση ησυχάζει. Συνειδητοποιείς ότι ολόκληρο το Οροπέδιο υπήρξε ανέκαθεν αντικείμενο θαυμασμού, όχι μόνο χάρη στην ιδιαίτερη αισθητική του αξία και την ξεχωριστή ομορφιά, αλλά και χάριν των πολλών σπηλαίων που βρίσκονται διάσπαρτα στη φύση της Λασιθιώτικης γης. Ο πολιτισμός που αναπτύχθηκε μέσα στους αιώνες άφησε σπουδαίες αναφορές. Η συνειδητή σχέση που χαρακτήριζε τη ζωή στο…
Read More
Της Ζωής Δικταίου Πίνακας, «Τα περιβραχιόνια», (Ρουσσέτος Παναγιωτάκης) Με το στερνό το σάλπισμα ξύπνησε o άλλος κόσμος είδa συντρίμμια και φωτιές, αυτά πού είχε αφήσει κείνη η φουρτούνα τού θυμού σ’ Ανατολή και Δύση. Στο βλέμμα το τρικύμισμα, δάκρυα δροσοσταλίδες κυλήσανε απ’ τα μάτια μου και σίμωσε ο αιώνας. Σύραν χορό οι ασώματοι στ’ αθάνατα τ’ αλώνια αγέννητο θησαύρισμα τ’…
Read More
Φωτογραφία, Nelly’s Της Ζωής Δικταίου Εκεί που τελειώνουν οι εύκολες στράτες οι ασφαλτοστρωμένες, αρχίζει το άγριο, αορίτικο τοπίο με τα μονοπάτια και τα στενά περάσματα των βοσκών. Ένας άλλος πολιτισμός που μυρίζει αζίλακα, θύμο και αλαδανιά παρουσιάζεται ολοζώντανος στη Μαδάρα και στα γύρω βουνά. Αυτός ο άλλος πολιτισμός, κατεβαίνει από τα όρη και υπενθυμίζει την ταυτότητά του δυνατά, μια φορά…
Read More
Της Ζωής Δικταίου Η γραφή, εσύ το υποστηρίζεις, είναι ένας άλλος τρόπος επικοινωνίας και αναμφισβήτητα εσωτερική ανάγκη. Και φυσικά δεν είναι εύκολο να γράφεις. Είναι σκληρό κάποιες φορές, ιδιαίτερα όταν ξυπνάς αφύλακτες πληγές δικές σου ή και των άλλων. Αλλά, υπάρχει κάτι που σου δίνει δύναμη, όταν γράφεις οι λέξεις πετάγονται σαν σπίθες και φωτίζουν την άβυσσο και αυτό είναι…
Read More
Της Ζωής Δικταίου Ένα σύννεφο είχαν αδράξει τα χέρια κι ένα βλέφαρο φως ήταν καινούργιος ο ουρανός, χτες, πάνω από τα εύθραυστα της ψυχής σήμερα πάλιωσε, με τη συνήθεια το ίδιο και η προσευχή πολυκαιρισμένα λόγια κρυμμένα σε ραφές και στο μαύρο σου πουκάμισο. Αύριο, θα σου μιλήσω για το φεγγάρι αυτό το δικό μου, όταν ο χρόνος θα ’χει…
Read More