Μια συγκινητική αλλά και βαθιά πολιτική ανακοίνωση είχαν εκδόσει ο Σύλλογος Γυναικών Μανταμάδου λίγες ημέρες πριν ξεκινήσουν τα σοβαρά επεισόδια με τα ΜΑΤ στη Λέσβο.
Στην ανακοίνωσή τους, οι γυναίκες του Μανταμάδου τονίζουν ότι δεν τις χωρίζει τίποτα από τις γυναίκες πρόσφυγες «που υποφέρουν και πενθούν».
«Εμείς οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου ξέρουμε ότι κάθε γωνιά του χωριού μας έχει πλούσια ιστορία συνδεδεμένη με την προσφυγιά. Νιώθουμε τον πόνο αυτών των ανθρώπων. Ξέρουμε ότι καμιά μάνα δεν παίρνει το παιδί της αγκαλιά για να διασχίσει βουνά και θάλασσες, παρά μόνο αν βρίσκεται σε πραγματικό κίνδυνο, σε αδιέξοδο. Καμιά μάνα δεν στέλνει μόνα τα παιδιά της στην άλλα άκρη του κόσμου πάρα μόνο αν κινδυνεύει η ζωή τους.
Τίποτα δεν μας χωρίζει από αυτές τις γυναίκες που υποφέρουν και πενθούν. Γιατί ο αγώνας για τη ζωή, τα όνειρα για τα παιδιά μας δεν έχουν χρώμα, δεν έχουν γλώσσα, δεν έχουν θρησκεία ούτε σύνορα. Κανείς δεν μπορεί να τα εμποδίσει».
Η ανακοίνωση του Συλλόγου Γυναικών Μανταμάδου είχε εκδοθεί στις 11 Φεβρουαρίου, λίγες ημέρες δηλαδή πριν η κυβέρνηση επιχειρήσει να επιβάλλει με τη βία το σχέδιό της για τη δημιουργία κλειστών κέντρων κράτησης προσφύγων. Με αφορμή τα σοβαρά γεγονότα των τελευταίων ημερών όμως σε Λέσβο και Χίο, η ανακοίνωση κυκλοφόρησε και πάλι μεταξύ χρηστών του διαδικτύου, ως χαρακτηριστικό δείγμα της αλληλεγγύης που υπάρχει ανάμεσα στη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών της Λέσβου και των προσφύγων.
Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:
«Το νησί μας έχει μετατραπεί σε τόπο εγκλωβισμού χιλιάδων ξεριζωμένων και κατατρεγμένων ανθρώπων που δεινοπάθησαν, πλήρωσαν ότι είχαν και δεν είχαν σε διακινητές για να ξεφύγουν από τη φρίκη του πολέμου και των επεμβάσεων και σήμερα βιώνουν τις τραγικές συνέπειες της πολιτικής του εγκλωβισμού κάτω από απάνθρωπες συνθήκες.
Εμείς οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου ξέρουμε ότι κάθε γωνιά του χωριού μας έχει πλούσια ιστορία συνδεδεμένη με την προσφυγιά. Νιώθουμε τον πόνο αυτών των ανθρώπων. Ξέρουμε ότι καμιά μάνα δεν παίρνει το παιδί της αγκαλιά για να διασχίσει βουνά και θάλασσες, παρά μόνο αν βρίσκεται σε πραγματικό κίνδυνο, σε αδιέξοδο. Καμιά μάνα δεν στέλνει μόνα τα παιδιά της στην άλλα άκρη του κόσμου πάρα μόνο αν κινδυνεύει η ζωή τους.
Τίποτα δεν μας χωρίζει από αυτές τις γυναίκες που υποφέρουν και πενθούν. Γιατί ο αγώνας για τη ζωή, τα όνειρα για τα παιδιά μας δεν έχουν χρώμα, δεν έχουν γλώσσα, δεν έχουν θρησκεία ούτε σύνορα. Κανείς δεν μπορεί να τα εμποδίσει.
– Ενώνουμε τη φωνή μας με τη δική τους και ζητάμε τον άμεσο απεγκλωβισμό τους από το νησί και από τη χώρα, για να μπορέσουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τις χώρες του πραγματικού προορισμού τους.
-Δεν θα επιτρέψουμε να γίνει κανένα νέο hot spot ούτε στο χωριό ούτε αλλού στο νησί.
-Η κυβέρνηση να πάρει πίσω την υπογραφή της τόσο από αυτή την απαράδεκτη Συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας, όσο και από τους κανονισμούς του Δουβλίνου.
-Να αποζημιωθούν στο 100% οι κάτοικοι που έχουν υποστεί ζημιές από τις συνέπειες του μαζικού εγκλωβισμού.
-Καμία συναλλαγή με ΜΚΟ»
