Ούτε η ζωή των ανθρώπων τους ενδιαφέρει ούτε η ανάκαμψη της οικονομίας

Όταν η κυβέρνηση Σαμαρά, διά του (και) τότε υπουργού Εργασίας Γ. Βρούτση, συνομολόγησε, μέσα σε ελάχιστη ώρα, με τους δανειστές τη μείωση του κατώτατου μισθού κατά 22% και θέσπισε τον ακόμα πιο χαμηλό υποκατώτατο, είχε παρουσιάσει τις αποφάσεις αυτές ως τεράστιας σημασίας αναπτυξιακά μέτρα.

Υποσχόταν ότι οι μειώσεις αυτές θα έφερναν αύξηση των θέσεων εργασίας, ενώ παράλληλα η μείωση του εργασιακού κόστους θα έφερνε νέες επενδύσεις και ανακοπή της ύφεσης.

Τίποτε από όλα αυτά, φυσικά, δεν ήρθε. Αλλά η Ν.Δ. δείχνει ότι πιστεύει σοβαρά σε αυτή τη νεοφιλελεύθερη ανοησία, ότι δηλαδή η συμπίεση των χαμηλών μισθών στα όρια της εξαθλίωσης μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη της οικονομίας.

Όταν, αργότερα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε μονομερώς σε αύξηση του κατώτατου μισθού, η Ν.Δ. προσευχήθηκε για μια επιθετική παρέμβαση των δανειστών. Δεν της βγήκε. Η επίσημη ανακοίνωσή της έλεγε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προχωράει στην αύξηση για να αλλάξει την ατζέντα από τις Πρέσπες.

Όμως το μέτρο είχε θετικά αποτελέσματα στην οικονομία. Και ο Κ. Μητσοτάκης, που αρχικά ξεκαθάριζε «μην περιμένετε από μένα αύξηση του κατώτατου μισθού», αναγκάστηκε τελικά από τους επικοινωνιολόγους του να αναδιπλωθεί. Υποσχέθηκε προεκλογικά ότι θα συνδέσει την αύξηση του κατώτατου μισθού με την ανάπτυξη. Φυσικά δεν τήρησε ούτε αυτή την υπόσχεσή του.

Με βάση όλα αυτά, το ερώτημα του Αλ. Τσίπρα αν ο Κ. Μητσοτάκης θα στηρίξει τους εργαζόμενους ή τα οικονομικά συμφέροντα πρέπει να θεωρηθεί ρητορικό.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ταχθεί υπέρ των οικονομικών συμφερόντων ολόψυχα και ανεπιφύλακτα. Ούτε η ζωή των ανθρώπων την ενδιαφέρει ούτε η ανάκαμψη της οικονομίας.

Από το κεντρικό σχόλιο της “Αυγής”