Το σύστημα διορισμών σε συνδυασμό με την τιμωρητική διάταξη 58 στο πρόσφατα κατατεθειμένο σχέδιο νόμου του υπουργείου Παιδείας αφήνουν πρακτικά εκτός τους υποψηφίους με αναπηρία.
Πολλοί έχουν προσπαθήσει να βάλουν σε ζύγι την αναπηρία. Αλλοτε για να πουλήσουν ευαισθησία και να κάνουν μικροπολιτική, άλλοτε πάλι για να κόψουν επιδόματα και παροχές. Σύμφωνα με το ζύγι του υπουργείου Παιδείας, η αναπηρία ισούται με 20 μόρια, όσο δηλαδή ένα μεταπτυχιακό.
Ο νόμος 4589/2019, που ψηφίστηκε πέρυσι τον Ιανουάριο και εφαρμόζεται φέτος, με τις προκηρύξεις του ΑΣΕΠ τόσο για την ειδική όσο και για τη γενική παιδεία να έχουν ήδη δημοσιευθεί, ορίζει ότι «Αναπηρία πενήντα τοις εκατό (50%) και άνω του υποψηφίου ή του/της συζύγου, εφόσον ο έγγαμος βίος έχει διαρκέσει τουλάχιστον τέσσερα έτη, ή τέκνου: το γινόμενο των μονάδων το οποίο προκύπτει από τον πολλαπλασιασμό του ποσοστού αναπηρίας με συντελεστή 0,4. Σε περίπτωση αναπηρίας περισσότερων προσώπων του προηγούμενου εδαφίου, λαμβάνεται υπόψη μόνο το ανώτερο ποσοστό αναπηρίας του ενός εξ αυτών. Η αναπηρία του υποψηφίου μοριοδοτείται εφόσον δεν οφείλεται κατά κανένα ποσοστό σε ψυχικές παθήσεις».
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Σημαίνει ότι ένας εκπαιδευτικός με 50% αναπηρία συγκεντρώνει 20 μόρια. Και αυτό είναι το καλό σενάριο, δεδομένης της κατάστασης στα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας, με τις υγειονομικές επιτροπές από τις οποίες αναγκάζονται να περνούν κάθε τρεις και λίγο οι ανάπηροι και οι οποίες γνωμοδοτούν εξαιρετικά φειδωλά…
Αρκεί να σκεφτούμε ότι ένας ασθενής με πολλαπλή σκλήρυνση, που τυχαίνει την περίοδο κατά την οποία περνάει από την επιτροπή των ΚΕΠΑ να έχει τη δυνατότητα να περπατάει, θα λάβει ποσοστό αναπηρίας 30%, που μεταφράζεται σε 12 μόρια όλα κι όλα.
Τόσο η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία όσο και η Ελληνική Εταιρεία Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας (ΕΕΣΚΠ) είχαν εκφράσει στον τότε υπουργό Παιδείας τις ενστάσεις τους, χωρίς ωστόσο να εισακουστούν. Και έρχεται σήμερα η νυν υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, και με το πρόσφατο σχέδιο νόμου για τους ΕΛΚΕ, που κατέθεσε προ ημερών στη Βουλή, πάει ένα βήμα παρακάτω, προτείνοντας επιπλέον ποινή (άρθρο 58) για όσους εκπαιδευτικούς δεν αναλάβουν υπηρεσία, αποκλείοντάς τους από τη διαδικασία διορισμών και προσλήψεων για τρία ολόκληρα χρόνια.
Αποκλεισμός
Οι νομοθέτες είναι σαν να μη γνωρίζουν -ή μήπως αγνοούν εν γνώσει τους;- τη ζώσα πραγματικότητα των ατόμων με αναπηρία στην Ελλάδα, καθώς δεν φτάνει που δεν φροντίζουν να προτάξουν την αναπηρία στη διαδικασία τοποθετήσεων στο Δημόσιο, αλλά τιμωρητικά τούς αποκλείουν και για τρία χρόνια από τους διορισμούς, εφόσον δεν αναλάβουν υπηρεσία.
Πώς όμως μπορεί κάποιος εκπαιδευτικός με μεσογειακή αναιμία, που θα τοποθετηθεί στην Αντίπαρο, να αναλάβει υπηρεσία, αφού δεν υπάρχουν στο νησί οι κατάλληλες δομές υγείας που θα διασφαλίσουν τις αναγκαίες για τη ζωή του μεταγγίσεις αίματος κάθε δύο με τρεις εβδομάδες; Αντίστοιχα, αν ένας εκπαιδευτικός με προχωρημένη σκλήρυνση κατά πλάκας, ο οποίος αδυνατεί να περπατήσει, πόσο μάλλον να οδηγήσει, τοποθετηθεί σε σχολείο της Κρήτης ή της Πελοποννήσου, όπου θα αναγκάζεται να μετακινείται καθημερινά δεκάδες χιλιόμετρα για να φτάσει στα σχολεία που έχει κληθεί να υπηρετήσει, δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του.
«Δεν ξέρω πώς να περιγράψω τον θυμό και την αγανάκτησή μου. Πού είναι το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια; Πού είναι ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα; Πού είναι η κοινωνική πρόνοια; Πού είναι ο Κυμπουρόπουλος, ο ευρωβουλευτής της Ν.Δ., που έβγαινε και έλεγε για ισότιμη συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία στην εργασία; Ζούμε σε ένα κράτος χωρίς καμία απολύτως πρόνοια για τα ΑμεΑ! Η εργασία μου είναι ο μοναδικός τρόπος για να μπορέσω να αντεπεξέλθω στις οικονομικές ανάγκες που απορρέουν από την ασθένειά μου. Οταν λοιπόν το σύστημα με πετάει ουσιαστικά εκτός εργασίας, δεν μπορώ να καλύψω τα έξοδα για τις αιματολογικές εξετάσεις, για τις αξονικές εγκεφάλου και αυχένα, για τις φυσικοθεραπείες, για τη φαρμακευτική αγωγή. Μας έχουν βάλει σε ένα ανούσιο κυνήγι προσόντων και μας αποκλείουν από τις αίθουσες, την ώρα που υπάρχουν τόσα κενά στα σχολεία. Είναι τρελό!», μας λέει η Γ.Σ., αναπληρώτρια εκπαιδευτικός με σκλήρυνση κατά πλάκας.
Τη μη πρόβλεψη ειδικού ποσοστού στις προσλήψεις εκπαιδευτικών στο νέο σύστημα τονίζει επιπλέον ο γενικός γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας, Κώστας Μιχαλάκης, τονίζοντας στην «Εφ.Συν.»: «Οχι μόνο καταργείται η πρόταξη των εκπαιδευτικών με ΣΚΠ και μεσογειακή αναιμία, αλλά τα μόρια που δίνονται είναι ελάχιστα, ενώ δεν υπάρχει καν εκ του νόμου πρόβλεψη για ειδικό ποσοστό προσλήψεων, όπως γίνεται σε όλες τις προσκλήσεις του ΑΣΕΠ. Αυτό καθιστά στα όρια της παρανομίας την υποβολή των αιτήσεων, δείχνει όμως και την αναλγησία και την έλλειψη επιστημονικής προσέγγισης από την πλευρά του κράτους όσον αφορά τα άτομα με αναπηρία».
efsyn.gr, Διαλεκτή Αγγελή
