Του Γιώργου Δημητρίου*
Το σήριαλ οι άγριες μέλισσες είναι ένα ομολογουμένως μία επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά.
Εκτός του ότι είναι μία δραματική ιστορία εποχής,αποτελεί και μία φωτογραφία της ελληνικής κοινωνίας μετά τον εμφύλιο πόλεμο.
Το παρακολουθώ σχεδόν καθημερινά, και η σεναριογράφος με τουςσκηνοθέτες με “υποχρεώνουν” να μελετώ τους ρόλους που ενσαρκώνουν οι ηθοποιοί,ενώ ταυτόχρονα να συγκρίνω τη δομή της ελληνικής κοινωνίας τη δεκαετία του 1950 όπως το σήριαλ την περιγράφει, με τη σημερινή κοινονικοπολιτική πραγματικότητα στην Ελλάδα.
Εάν εξαιρέσεις τις δύο τεχνολογικές επαναστάσεις που μεσολάβησαν είναι φανερό ότι λίγα πράγματα έχουν αλλάξει απο το χωριό Διαφάνι του 1950 μέχρι την Ελλάδα του σήμερα.
Είμαι βέβαιος ότι πολλοί τηλεθεατές αυθόρμητα μπαίνουν σε αυτή τη σύγκριση των δύο εποχών και αναζητούν ομοιότητες και διαφορές με το σημερινό κοινωνικοπολιτικό καθεστώς, και ασφαλώς πρόκειται για μία δεύτερη επιτυχία της σεναριογράφου και των σκηνοθετών που κατάφεραν να δημιουργήσουν και πολιτικούς προβληματισμούς στο τηλεοπτικό κοινό.
Ας προσπαθήσω να βρώ τις ομοιότητες και τις διαφορές σύμφωνα με τα δικά μου υποκειμενικά κριτήρια.
Α.Ο Δούκας Σεβαστός και η οικογένεια του,είναι οι απόγονοι των κοτζαμπάσηδων,που αργότερα έγιναν τσιφλικάδες και σήμερα εξελίχθηκαν σε ολιγάρχες. Χειραγωγεί τους χωρικούς με την εξουσία του χρήματος, λαδώνει πολιτικούς για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του,και προωθεί την ΑΝΑΠΤΥΞΗ που βολεύει κυρίως αυτόν.
Υπάρχουν τέτοιοι Δούκες Σεβαστοί σήμερα; Φυσικά όχι, αφού σήμερα έχομε ΒΑΡΩΝΟΥΣ που δέν χρησιμοποιούν τον μπράβο Μελέτη του σήριαλ, αλλά τη “Δολοφονία χαρακτήρων” κυρίως.
Β. Το πρόσωπο του κοινοτάρχη Τόλλια; Σας θυμίζει κάποιους στο σήμερα; Εμένα μου θυμίζει δυστυχώς πολλούς πολιτικούς “χατζηαβάτες” των ολιγαρχών οι οποίοι προκειμένου να υλοποιήσουν τις πολιτικές τους μωροφιλοδοξίες, δεν διστάζουν να κάνουν το ο,τιδήποτε για λογαριασμό του Δούκα Σεβαστού που εξελίχθηκε σε ολιγάρχη. Οι αιώνιοι ΤΟΛΛΙΕΣ εκλέγονται αλλά με την εξουσία και τα χρήματα του κάθε Δούκα και Βαρώνου.
Ρίχτε μια ματιά στην Ελληνική κοινωνική-πολιτική-αθλητική κλπ σκηνή και ας αναρωτηθούμε υπάρχουν Τόλλιες στο σήμερα…
Γ.Η σεναριογράφος βελτιώνει την εικόνα του ενωμοτάρχη παρουσιάζοντάς τον συναισθηματικό και κοντά στο λαό και δεν ταυτίζεται με την εξουσία του Δούκα Σεβαστού, ενώ προωθεί την εικόνα του απλού παπά Γρηγόρη που και αυτός αποτελεί υπαρκτή εξαίρεση ιερωμένων που δεν υπηρετούν την εξουσία του Δούκα.
Το σήριαλ πέρα απο την καλλιτεχνική του αξία καταφέρνει και προβληματίζει πολιτικά και κοινωνικά, και γι αυτό είναι διπλά επιτυχημένο έως τώρα.
Με χιούμορ όμως μπορώ αυθαίρετα να υποθέσω ότι η σεναριογράφος κ. Μελίνα Τσαμπάνη πρέπει να είναι Συριζαία με… συγγενείς παπά και ενωμοτάρχη!
Ακόμη δεν έχει βγεί ο αξιότιμος πολιτικός ηγέτης κ.Αδωνις Γεωργιάδης ναμας πεί ότι πρέπει να σταματήσει παρ΄αυτα το σήριαλ άγριες μέλισσες γιατί κάνει τα παιδιά μας αριστερούς.(όπως δήλωσε για την επιστήμη της κοινωνιολογίας)
Καλές οι μετρήσεις και η ποιότητα κ.Τσαμπάνη,αλλά καλυτέρα όλων η Πατρίςόπως θα έλεγε και ένας πολιτικός …Φωστήρ!
*Ο Γιώργος Δημητρίου είναι πρώην Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Ηρακλείου, μεσπουδές σε Οικονομία & Διοίκηση, master MBA Staffordshire University U.K.
