Του Θύμιου Γεωργόπουλου*
Προσωπικά δεν διατηρώ καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έθεσε σε πλήρη εφαρμογή το επιτελικό κράτος από την πρώτη ώρα της ανάληψης των καθηκόντων της, «σαν έτοιμη από καιρό».
Όσοι χλευάζουν την εφαρμογή του σχεδίου της κυβέρνησης που σκοπό έχει την άμεση επαναφορά της «κανονικότητας» προφανώς αγνοούν και τα στοιχειώδη.
Επιτελικό κράτος για την ακραία συντηρητική και πούρα νεοφιλελεύθερη Δεξιά σημαίνει αποκλειστικά ιδιωτικοποιήσεις παντού, φοροαπαλλαγές για τις μεγάλες επιχειρήσεις που θα τις επωμιστούν οι μεσαίοι και οι φτωχοδιάβολοι, χρηματοδοτήσεις των «επενδύσεων» με φτηνό και αγύριστο κρατικό χρήμα, σταδιακό ψαλίδισμα του κοινωνικού κράτους και διάθεση των δημόσιων αγαθών με τη μέθοδο ΣΔΙΤ.
Παράλληλα διαμορφώνουν με fast track νομοθετικές παρεμβάσεις, το πλαίσιο αμνήστευσης και απαλλαγής των ενεχομένων (από το παρελθόν) και όσων ενδέχεται να ελεγχθούν (στο μέλλον) για διασπάθιση δημόσιων πόρων ή για διακίνηση μαύρου χρήματος.
Αμφιβάλλει κανείς ότι αυτός είναι ο σχεδιασμός του επιτελικού κράτους της Δεξιάς;
Διατηρεί κάποιος επιφυλάξεις ότι έτσι ανοίγει η λεωφόρος της επαναφοράς στην «κανονικότητα», που σημαίνει παρασιτική οικονομία (των κρατούντων) με όρους ακράτειας λόγω του συνδρόμου στέρησης της εξουσίας για μια τετραετία;
Αναρωτιέται ο οιοσδήποτε αν το επιτελικό κράτος και το κράτος-λάφυρο είναι ταυτόσημες έννοιες για εκείνους που διέθεσαν το πυρηνικό τους οπλοστάσιο στον αγώνα της παλινόρθωσης;
Από την άλλη, το δόγμα «νόμος και τάξη» εκτελείται από έναν αποτρόπαιο (στρατιωτικού τύπου) μηχανισμό που εκκαθαρίζει τον δρόμο για την εφαρμογή του σχεδίου από κάθε εμπόδιο, αντίδραση ή αντίσταση, κατασταλτικά αλλά και προληπτικά.
Πώς αλλιώς θα διασφαλίσουν τον ήσυχο ύπνο των «νοικοκυραίων» που οι ίδιοι τρομοκρατούσαν για χρόνια;
Όσο για τα ξενοφοβικά και ρατσιστικά τους σύνδρομα που μας φτύνουν καθημερινά στα μούτρα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η επιτυχής εκτροπή του Αχελώου από τα δεινά της πολιτικής τους στους κατατρεγμένους ισλαμιστές «τρομοκράτες».
Άλλωστε για τη ΝΔ «τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ό,τι οι αλογόμυγες για το άλογο».
Η «κανονικότητά» τους δεν χρειάζεται βαθυστόχαστη πολιτική ανάλυση για να γίνει διαυγής, καθώς δεν μπαίνουν καν στον κόπο να την ασταρώσουν για να κρύψουν τη σκουριά.
Για παράδειγμα, ποιος δεν κατάλαβε τι σημαίνει η τριετής αναστολή του ΦΠΑ στα νέα ακίνητα και οι επιπτώσεις της στην «τόνωση της οικοδομικής δραστηριότητας»;
Ποιους ευνοεί πραγματικά η εφαρμογή του μέτρου; Μήπως διευκολύνει τα λαϊκά στρώματα να αποκτήσουν τη δική τους πρώτη κατοικία; Οσοι απαντούν καταφατικά δεν πιάνουν ούτε τον λήγοντα.
Είναι παγκοίνως γνωστό ότι οι πολύ μεγάλοι παίκτες του real estate, όπως η Αirbnb (σε χώρες που βρίσκονται σε βαθιά κρίση ή μόλις ανακάμπτουν από αυτή), σαρώνουν την ακίνητη περιουσία των θυμάτων της οικονομικής ύφεσης σε τιμές που μετά βίας αγγίζουν το ένα δέκατο της αντικειμενικής αξίας τους. Στη συνέχεια ανακατασκευάζουν τα ακίνητα εκτινάσσοντας τα ενοίκια σε δυσθεώρητα ύψη. Η κυβέρνηση λοιπόν θεωρεί υποχρέωσή της να τους χαρίσει και τον ΦΠΑ της αποπεράτωσης ή της ανακατασκευής τους.
Συνάμα η περιουσία των τραπεζών από τα «κόκκινα» δάνεια των κατασχεμένων ακινήτων εν μία νυκτί αναπροσαρμόζεται σημαντικά προς τα πάνω, επιτρέποντας έτσι να ξασπρίζουν τις καταγραμμένες επισφάλειές τους και τραβώντας «ξανά προς την δόξα» να δανείζουν τους «επενδυτές».
Σε ανάλογη κατηγορία εντάσσεται και το ακόλουθο: οι κυρωμένοι και αναρτημένοι δασικοί χάρτες τέθηκαν σε «προσωρινή» αναστολή, με αποτέλεσμα να μην υφίσταται η απαγόρευση αξιοποίησης γης που έχει χαρακτηριστεί δασική.
Έτσι μεγάλα κτηματομεσιτικά γραφεία έστησαν πάρτι με χρυσές δουλειές, ειδοποιώντας τους ιδιοκτήτες (με απαγορευτικό «απόπλου») ότι τώρα είναι η ευκαιρία να πουλήσουν σε ξένα funds.
Τα παραπάνω είναι μικρές μόνο και δευτερεύουσες πινελιές από τον καμβά του επιτελικού κράτους. Σημασία βέβαια έχει όχι αν υπάρχει (που υπάρχει) αλλά ποιους εξυπηρετεί το επιτελικό τους σχέδιο, γιατί όπως έλεγε και ο συγγραφέας Ορσον Σκοτ Καρντ: «Ο πατέρας μου πάντα έλεγε πως η κυβέρνηση είναι σαν να βλέπεις κάποιον να κατουράει μέσα στην μπότα σου: κάποιος αισθάνεται καλύτερα, αλλά αυτός δεν είσαι εσύ».
*Ο Θύμιος Γεωργόπουλος είναι οικονομολόγος
Documentonews
