Όταν το κατεστημένο φτιάχνει υπερσυγκεντρωτικά και παραφουσκωμένα μοντέλα διοίκησης, είναι «καλές πρακτικές». Τις έχει πάρει από τον ΟΟΣΑ και τις πιο εξελιγμένες ευρωπαϊκές χώρες. Όταν ασχολείται με τα μοντέλα διοίκησης των άλλων, ουρλιάζει για κράτος κολλητών, τακτοποιήσεις και ρουσφέτια διαφόρων άχρηστων, που τα πληρώνει η μεσαία τάξη από την τσέπη της.
Όταν το κατεστημένο καταργεί ελεγκτικούς μηχανισμούς και ξηλώνει ανεξάρτητες αρχές, το κάνει για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και περισσότερη ανεξαρτησία. Δεν χρειάζεται να πηγαίνει το μυαλό σας στο κακό, ότι προσπαθούν να απαλλάξουν κάποιους δικούς τους από τους ελέγχους ή να παραγράψουν υποθέσεις φίλων τους επιχειρηματιών. Το κατεστημένο δεν κάνει τέτοια πράγματα, γιατί, αν έκανε, οι εφημερίδες και οι ιστοσελίδες του κατεστημένου θα το κατακεραύνωναν. Τώρα όλα είναι ήσυχα.
Όταν οι άλλοι στελέχωναν τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και τις ανεξάρτητες αρχές, τότε ήταν κομματικοποίηση, στοχοποίηση πολιτικών αντιπάλων και αντιθεσμική πολιτική.
Όταν το κατεστημένο διορίζει σεκιουριτάδες στην ΕΥΠ -με την ίδια λογική που θα μπορούσε να βάλει τον Ριχάρδο να φυλάει τα αποθέματα χρυσού-, τότε βεβαίως είναι αξιοκρατία. Πολύ απλά γιατί, αν δεν ήταν άξιοι, δεν θα τους έβαζε. Το γεγονός ότι τους επιλέγει το κατεστημένο αποδεικνύει αυτομάτως την αξιοσύνη τους. Όταν οι άλλοι έκαναν επιλογή προσώπων για επιτελικές θέσεις, προφανώς επρόκειτο για άχρηστους, για κομματικούς σωλήνες, για σκοτεινούς μηχανισμούς.
Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί το κατεστημένο έχει δικαίωμα να κυβερνάει αυτή τη χώρα. Οι άλλοι δεν έχουν. Αυτή είναι η επιστροφή στην κανονικότητα.
Από την “Αυγή”
