Προτάσεις για την ανάκαμψη της πατρίδος μας και την ανακούφιση των πολιτών
Του Γιώργου Λογιάδη*
Ως πετυχημένη έξοδο από τα μνημόνια και την οικονομική κρίση παρουσιάζει η ελληνική κυβέρνηση την υποταγή της στο μακροβιότερο, πιο υπόκωφο, πιο ύπουλο, πιο απειλητικό μνημόνιο τον Αύγουστο του 2018, το οποίο θα ισχύσει έως το 2060: συνοδεύεται από την επιπλέον επιβάρυνση του υφιστάμενου μη βιώσιμου κρατικού χρέους λόγω της επιμήκυνσης αποπληρωμής χρέους περίπου 100 δις με τόκο από το 2021 έως το 2030, βαθαίνοντας την πτώχευση της χώρας μας, την ενισχυμένη επιτήρησή της με τριμηνιαίες αξιολογήσεις και τη δυνατότητα επιβολής νέων μέτρων από τους θεσμούς.
Επίσης, ενισχύεται από τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα του κράτους 3,5% (έως το 2022) και 2,2% του ονομαστικού ΑΕΠ (από το 2023 έως το 2060) που διοχετεύονται στους δανειστές, τη δήμευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια, τους φορολογικούς συντελεστές στο 29% για τις μικρές & μεσαίες επιχειρήσεις με την προπληρωμή φόρου ύψους 100%, τον ανώτατο ΦΠΑ στο 24%, παρότι στη Γερμανία παραμένει περίπου δύο δεκαετίες στο 19%.
Οι ανωτέρω ασφυκτικές συνθήκες που έχουν επιβληθεί στη χώρα μας, δεσμεύοντάς την σε σκληρή λιτότητα έως το 2060, αποτελούν τροχοπέδη στην ανάπτυξή της και στην ευημερία για όλους τους Έλληνες, που ο νέος δικομματισμός ΣΥΡΙΖΑ και ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ προεκλογικά αφειδώς υπόσχεται. Η μεγαλύτερη απειλή για την Ελλάδα είναι η αίσθηση των πολιτών της ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση σε μια πορεία που τους γονατίζει.
Η αποτελεσματική αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, η αναστροφή της παραγωγικής και δημογραφικής κατάπτωσης της χώρας μας και η βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης των πολιτών απαιτούν μια ρεαλιστική αποτίμηση της υφιστάμενης κατάστασης, την άμεση νομοθέτηση και εφαρμογή των απαιτούμενων μέτρων, τις επτά τομές του ΜέΡΑ25, όπως παραθέτω παρακάτω, ούτως ώστε οι συνέπειες της δημοσιονομικής κρίσης, η οποία έγινε αντιληπτή το 2010, να μην μαστίζει την ελληνική κοινωνία για πάρα πολλά χρόνια ακόμα.
Αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους με ρήτρα ανάπτυξης
Ποτέ στην Ιστορία της ανθρωπότητας η πτώχευση ενός κράτους δεν ξεπεράστηκε ούτε με νέα δανεικά ούτε με επιμήκυνση των παλαιότερων δανείων. Οι ετήσιες αποπληρωμές χρέους θα πρέπει να είναι ανάλογες με τον ρυθμό αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ και το νέο πρωτογενές πλεόνασμα, όπως επίσης τον προσδιορισμό του συνολικού ύψους χρέους (κεφάλαιο και τόκους) ανάλογο με το ύψος του ΑΕΠ. Με αυτό τον τρόπο, ουσιαστικά, οι δανειστές θα μετατρέπονται σε εταίρους στην οικονομική ανάκαμψη της χώρας μας, καθώς θα πληρωθούν στο ακέραιο μόνο στην περίπτωση που η οικονομία της ανακάμψει σημαντικά.
Τερματισμός της λιτότητας με μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων
Το πρωτογενές πλεόνασμα θα να είναι ανάλογο με το ρυθμό αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ: μέγιστο στο 1,5% του ΑΕΠ εφόσον αυτό θα αυξάνεται κατά τουλάχιστον 3% ετησίως και θα κατατίθεται σε ειδικό λογαριασμό από τον οποίο θα αποπληρώνονται οι δανειστές. Το πρωτογενές πλεόνασμα θα μειώνεται στο 1% όταν ο ρυθμός μεγέθυνσης του ΑΕΠ κυμαίνεται μεταξύ 1% και 3% και θα μηδενίζεται όταν πέφτει κάτω του 1%.
Φορολογικοί συντελεστές και ειδικός φόρος επί των τραπεζών
Η μείωση των φορολογικών συντελεστών θα αυξήσει το διαθέσιμο εισόδημα των κατα-ναλωτών και θα εξασθενίσει το κίνητρο της φοροδιαφυγής, με αποτέλεσμα την αύξηση της ζήτησης, την ανάκαμψη των εισοδημάτων και, εν τέλει, την αύξηση των δημοσίων εσόδων. Συνεπώς, είναι επιβεβλημένη η κατάργηση της προπληρωμής φόρου ύψους 100% και η μείωση του ΦΠΑ με μέγιστο στο 18% για αγορές με μετρητά και 15% με κάρτα. Επίσης, η θεσμοθέτηση του προοδευτικού φόρου επιχειρήσεων με μείωση του φορολογικού συντελεστή (από 29% σήμερα) σε 15% για τις μικρές, 20% για τις μεσαίες και 26% για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Θα επιβληθεί ειδικός φόρος 0,2% ετησίως επί των τραπεζών (στο πρότυπο του Βρετανικού bank levy), ο οποίος θα ενισχύει τις συντάξεις.
Αντιμετώπιση των «κόκκινων» δανείων
Ίδρυση Δημόσιας Εταιρείας Αναδιάρθρωσης & Διαχείρισης Ιδιωτικών Χρεών (ΔΕΑΔΙΧ) προκειμένου να προφυλάξει άμεσα τον δανειολήπτη και τις τράπεζες, αποκαθιστώντας την κανονική λειτουργία τους ως πιστωτικά ιδρύματα. Θα μεταφέρονται στην ΔΕΑΔΙΧ από τις τράπεζες τα «κόκκινα» δάνεια. Ως αντάλλαγμα, οι τράπεζες θα εκδίδουν υποσχετικές (IOU) ίσης ονομαστικής αξίας που θα εγγυάται το κράτος, τις οποίες οι τράπεζες θα κρατούν στα βιβλία τους ως περιουσιακό στοιχείο, και τις οποίες δεσμεύεται να αποπληρώσει η ΔΕΑΔΙΧ μακροπρόθεσμα από τα μελλοντικά της έσοδα.
Με την ίδρυση της ΔΕΑΔΙΧ επιτυγχάνονται ταυτόχρονα η προστασία της πρώτης κατοικίας και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων από τα αρπακτικά ταμεία και την απόγνωση, η αποτροπή νέας ύφεσης στην αγορά ακινήτων, τα εναπομείναντα κεφάλαια των τραπεζών και, συνεπώς, η επιστροφή στην κανονικότητα της παροχής ρευστότητας στην οικονομία από το τραπεζικό σύστημα.
Σεβασμός στη μισθωτή εργασία και δημιουργική επιχειρηματικότητα
Εδώ και χρόνια η κανονική εξαρτημένη μισθωτή εργασία παρουσιάζεται ως παροχή υπηρεσιών εξωτερικού συνεργάτη, ο οποίος εργάζεται με το περιβόητο «μπλοκάκι». Είναι επιβεβλημένη η άμεση κατάργηση αυτής της πρακτικής, η οποία κρατά στην ανασφάλεια και σε υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές χιλιάδες εργαζόμενους. Όλοι όσοι μισθωτοί απασχολούνται πάνω από οκτώ ώρες την εβδομάδα θα ενταχθούν άμεσα στο ΙΚΑ. Θα θεσμοθετηθεί πενταετή φορολογική και ασφαλιστική ασυλία στη νεοφυή επιχειρηματικότητα (start ups). Το πλαφόν επί των κερδών σε συνολικές εισφορές και φόρους μικρομεσαίων επιχειρήσεων θα μειωθεί στο 50% (από 75% σήμερα). Σταδιακή αύξηση κατά 10% ετησίως του κατώτατου μισθού έως ότου φτάσει στα 800 ευρώ μηνιαίως.
-Μετατροπή του ΤΑΙΠΕΔ και Υπερταμείου σε Αναπτυξιακή Τράπεζα
-Δημόσιο Εξωτραπεζικό Σύστημα Πληρωμών (ΔΕΣΠ)
*Oικονομολόγου & υποψηφίου Βουλευτή Ηρακλείου με το ΜέΡΑ25
