Του Σήφη Φανουράκη*
Περίπτωση 1
Χθες στο Δημοτικό Συμβούλιο η τεχνική υπηρεσία του Δήμου, εισηγήθηκε την έκπτωση του εργολάβου της πολυδιαφημισμένης ανάπλασης της Λ. Δικαιοσύνης. Πληροφορηθήκαμε επιτέλους ότι ο Αρμόδιος αντιδήμαρχος είχε «μηδενική» πολιτική συμμετοχή και διαχείριση στην εξέλιξη του έργου. Άλλωστε δεν εισηγήθηκε καν ο ίδιος την έκπτωση του εργολάβου γιατί απλώς, είτε δεν «ήξερε» να την αναλύσει, είτε διαφωνούσε για «εύλογους» προσωπικούς του λόγους.
Αυτή την συμπεριφορά βέβαια θα πρέπει να την εξηγήσει στους ψηφοφόρους του !
Πάντως από όλη την συζήτηση προέκυψε και το τραγελαφικό, το ότι δηλαδή τα προεκλογικά σέλφι του Αντιδημάρχου ήταν προεκλογική «μούφα». Η εικόνα του με τον τελευταίο κυβόλιθο ήταν ένα ψευδές προεκλογικό «αφήγημα» αφού η εισήγηση των τεχνικών υπηρεσιών επανέλαβαν αυτό που ήδη προεκλογικά υποστήριζαν «κάποιοι» ότι, το έργο έχει υλοποιηθεί σε ποσοστό μόνο 40%.
Χθες ήταν εμφανής η «οπτασία» της εικόνας των εγκαταλελειμμένων εργοταξίων, με τον Αντιδήμαρχο να τοποθετεί την «τελευταίο κυβόλιθο» πολιτικής ανευθυνότητας και ενός ιδιόμορφου «ρεαλισμού» της απραξίας, με την επίκληση «ανεκτικότητας» του Δημοτικού Συμβουλίου.
Η σημερινή κατάσταση τόσο του έργου, όσο και της πόλης εμφανίζεται, ως η συνισταμένη των εφαρμοζόμενων πολιτικών για όλα τα έργα που έχουν βαλτώσει και δια-καθορίζουν την εξέλιξή της και την καθημερινότητα των κατοίκων, για τα οποία βέβαια ο κος αρμόδιος Αντιδήμαρχος έργων, αυτή τη φορά είχε πάθει σχεδόν αφωνία !
Επαληθεύτηκε πλέον χθες ότι, αυτή η πόλη έχει ενσωματώσει την κρίση και την παρακμή της πραγματικότητας. Η σημερινή της «όψη» είναι αποτέλεσμα, της κοινωνικής αποσύνθεσης και παθητικότητας της Δημοτικής Αρχής και της «μηδενικής» πολιτικής ευθύνης, η οποία τώρα θα καταφύγει στην επίκληση της κοινωνικής «ανεκτικότητας» όπως έκανε και προεκλογικά.
Η Δημοτική Αρχή πλέον έχει ενσωματώσει τη διαχειριστική «αποσύνθεση», με ημιτελή έργα και εγκαταλελειμμένα εργοτάξια : Τα έργα στον όρμο Δερματά, και στη Λ. Δικαιοσύνης. Η αστεία «διαβούλευση» για μια μελέτη που ήδη έχει απορριφθεί, της πλατείας Ελευθερίας. Το Καπετάνακειο. Το Πάρκο Γεωργιάδη, κ.α.
Ο «κύκλος των έργων» που δεν κλείνει, μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια, ολοκληρώνει μια αποκαρδιωτική εικόνα της πόλης η οποία, έχει παγιωθεί, ως «φυσική κατάσταση».
Είναι σαφές ότι αυτή η εικόνα των εγκαταλελειμμένων έργων προστίθεται
στο ασήμαντο και εφήμερο κτισμένο περιβάλλον που μας περιβάλλει.
Ωστόσο,
ακούσαμε χθες ότι, κάποια υλικά έχουν πρόβλημα αισθητικό αλλά και «αντοχής» και
χαρακτηρίζονται από τους επιβλέποντες ως
«σαθρά».
Αιωρείται το «αμείλικτο» ερώτημα : το μάρμαρο ποιός θα το πληρώσει ;
Η απάντηση θα έπρεπε να ανήκει αποκλειστικά και μόνο στους ψηφοφόρους της Δημοτικής Αρχής. Μόνο που στο τέλος τη ζημιά θα την πληρώσουμε μάλλον όλοι οι Δημότες.
Επανέρχεται λοιπόν στη μνήμη μας αυτό που υποστήριζαν «οι Ενεργοί Πολίτες» τα πέντε τελευταία χρόνια, ότι δηλαδή η «κατάντια αυτής της πολύπαθης πόλης» είναι θέμα πρωτίστως πολιτικό, προβλέποντας την πορεία του έργου και για την οποία πρόβλεψη λοιδορήθηκε αλαζονικά από «παράγοντες» της Δημοτικής αρχής
Πάντως η ιστορία της πόλης επιβεβαιώνει το βασικό γεγονός ότι, ο δεσμός που ενώνει τον πολίτη με την πόλη του είναι κύρια πολιτικός, με την έννοια ότι : τα προβλήματα της πόλης που απασχολούν τους πολίτες, είναι κύρια τα προβλήματα πολιτικών επιλογών για την επίλυση των προβλημάτων του χώρου γενικά και ειδικά και ιδιαίτερα της κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής.
Χθες παρακολουθώντας τη συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο θυμήθηκα τη λαϊκή ρήση που λέει : στερνή μου γνώση να σ΄είχα πρώτα.
Περίπτωση 2
Κατά αναλογία ωστόσο και στις εκλογές της Κυριακής, να μην ψηφίσουμε εκείνους που ευαγγελίζονται την «επιστροφή στο παρελθόν», αλλά να υπερψηφίσουμε εκείνους που έδωσαν στην κοινωνία τη δυνατότητα της «επιβίωσης» και άφησαν κάποια περιθώρια στα χαμηλά και μεσαία στρώματα να «αντιστέκονται» και να ενεργοποιούνται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.
Προφανώς και είναι αναγκαία η αυστηρή κριτική, για τους συμβιβασμούς, τα λάθη, τις παραλείψεις και τις αλαζονικές συμπεριφορές της κυβέρνησης στα τέσσερα χρόνια που κυβέρνησε και πέτυχε την έξοδος από το μνημόνιο με τις «θυσίες» των χαμηλών και μεσαίων λαϊκών στρωμάτων και η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Δε πρέπει να επιτρέψουμε όμως στην Λήθη να συσκοτίσει την Μνήμη μας. Η «επέλαση» της γνωστής Δεξιάς θα πρέπει να ανακοπεί !
Μην επιτρέψουμε λοιπόν να επαναλάβουμε μετά τις εκλογές το : στερνή μου γνώση να σ΄είχα πρώτα, όπως έγινε και στις Δημοτικές εκλογές όπου το μάρμαρο θα το πληρώσουμε σίγουρα όλοι μας και την «λαίλαπα» της Δεξιάς θα την υποστούμε σχεδόν όλοι μας.
Ας μην ενσωματώσουμε λοιπόν την νέο-φιλελεύθερη ρητορική της «δήθεν ανάπτυξης» και των εκσυγχρονισμών, υπέρ των «ολίγων» και ας μην επιτρέψουμε ξανά την κοινωνικοπολιτική «αποσύνθεση», με την επίκληση της κοινωνικής «ανεκτικότητας».
*Ο Σήφης Φανουράκης είναι αρχιτέκτονας
