Απόσπασμα Βιογραφικού του Δρ Σπυρίδωνος Χ Καρκαμπούνα, Βιολόγου, Αναπληρωτή Καθηγητή Ιατρικής Σχολής Ιωαννίνων, υποψηφίου ευρωβουλευτή των «Ανεξαρτήτων Ελλήνων»
Ο Σπυρίδων Καρκαμπούνας του Χρήστου είναι καθηγητής της Ιατρικής Σχολής των Ιωαννίνων στο αντικείμενο της Φυσιολογίας του Ανθρώπου. Γεννήθηκε τις 9 Αυγούστου 1953 στα Γιάννινα. Σε ηλικία 13 ετών έχασε τον πατέρα του από καρκίνο κι ο ίδιος εργάστηκε σκληρά για να μπορέσει να περατώσει τον κύκλο των γυμνασιακών του σπουδών, υπό τις αντίξοες συνθήκες της δικτατορίας. Εισήλθε στην Σχολή Κοινωνικών Λειτουργών του ΚΑΤΕΕ Πατρών και τα τέλη του 1975 μετανάστευσε στην Ιταλία όπου σπούδασε Βιολογικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Μπάρι. Έλαβε το πτυχίο του με Άριστα και κατόπιν εκπαιδεύτηκε στην Κλινική και Εργαστηριακή Χημεία, καθώς και στις διαγνωστικές τεχνικές της μικροβιολογίας στο κρατικό γενικό νοσοκομείο Di Venere του Μπάρι, ενώ παράλληλα αφιερώθηκε στην έρευνα της χημικής καρκινογένεσης.
Το 1986 επανήλθε οριστικά στην Ελλάδα και ανέλαβε την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής στο Εργαστήριο Φυσιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Το 1987 διορίστηκε ως Βιολόγος στην Νομαρχία Καστοριάς, θέση από την οποία παραιτήθηκε για να συνεχίσει απερίσπαστος την εκπόνηση του διδακτορικού του, ως Ειδικός Μεταπτυχιακός Υπότροφος. Το 1990 υποστήριξε την διδακτορική του εργασία και βαθμολογήθηκε με «Άριστα». Μεταξύ του 1990 και 1996 υπήρξε ελεύθερος επαγγελματίας, ως μελετητής πρώτης βαθμίδας του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας και εκπόνησε έναν σημαντικό αριθμό μελετών σχετικών με το περιβάλλον και την ανάπτυξη. Παράλληλα παρέμεινε επιστημονικός μεταδιδακτορικός συνεργάτης του Εργαστηρίου Πειραματικής Φυσιολογίας της Ιατρικής Σχολής Ιωαννίνων, μέχρι το 1999 όπου εντάχθηκε, κατόπιν σχετικής κρίσης, από τριανταμελές εκλεκτορικό σώμα στην Ιατρική Σχολή ως Λέκτορας.
Από το 1984 ως σήμερα εργάζεται σταθερά πάνω στο ερευνητικό αντικείμενο των νεοπλασματικών κακοήθων νόσων και έχει δημοσιεύσει 120 πλήρεις εργασίες και 234 ανακοινώσεις σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά και παγκόσμια συνέδρια αντιστοίχως. Ο Σπυρίδων Καρκαμπούνας αναπτύσσει νέες ουσίες, διατροφικά συμπληρώματα και μεθόδους πρόληψης της χημικής καρκινογένεσης και θεραπείας της κακοήθους νεοπλασματικής νόσου. Η έρευνά του είναι τόσο βασική, όσο και εφαρμοσμένη, περιλαμβάνοντας και κλινικές μελέτες. Το έργο του έχει λάβει περί τις 2000 αναφορές, ενώ τιμήθηκε δύο φορές με διεθνή πρώτα βραβεία και εννιά φορές με εθνικά βραβεία. Το 2016 για την προσφορά του στην αντικαρκινική έρευνα η Διεθνής Εταιρεία Ζωολογίας έδωσε τιμητικά το όνομά του σε ένα νέο ζωικό είδος – Niphargus Karkabounasi – που ανακαλύφθηκε στα σπήλαια της Σλοβενίας από διεθνή ερευνητική ομάδα.
Ο Σπυρίδων Καρκαμπούνας εντάχθηκε στην αντιδικτατορική αντίσταση το έτος 1971 και συνεργάστηκε με την οργάνωση «Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα» και ακολούθως υπήρξε μέλος της αντιδικτατορικής οργάνωσης «Ρήγας Φεραίος». Μετά την πτώση της δικτατορίας έγινε μέλος του ΚΚΕ εσωτερικού, επί γενικής Γραμματείας Μπάμπη Δρακόπουλου, ενώ στην Ιταλία το 1976 έγινε μέλος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, επι γενικής Γραμματείας Ενρίκο Μπερλίγκουερ. Ίδρυσε στο Μπάρι την φοιτητική οργάνωση «Δημοκρατικός Αγώνας» και συμμετείχε ενεργά στον «Σύλλογο των Ελλήνων Δημοκρατών Φοιτητών Μπάρι», όπου υπήρξε μέλος και γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου επί σειρά ετών, αγωνιζόμενος για την βελτίωση των δυσχερών συνθηκών ζωής 1800 Ελλήνων φοιτητών του Πανεπιστημίου του Μπάρι. Συμμετείχε στην πολιτιστική οργάνωση ARCI την προσκείμενη στο Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, όπως επίσης στην νεολαία του FGCI. Ταυτοχρόνως υπήρξε μελετητής του Ινστιτούτου «Αντόνιο Γκράμσι», σε θέματα αφορώντα την Λατινική Αμερική και την εξέλιξη της παγκοσμιοποίησης. Το 1989 διαφώνησε με την θέση του «Συνασπισμού» να στείλει στο Ειδικό Δικαστήριο τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Δημήτριο Τσοβόλα και τον Μένιο Κουτσόγιωργα, θεωρώντας την επιλογή αυτή άδικη για τους συγκεκριμένους πολιτικούς, αυτοκαταστροφική για την Αριστερά και διαλυτική για την ενότητα του Ελληνικού Λαού. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης αποχώρησε από το κομμουνιστικό κίνημα και ιδιώτευσε. Έχοντας βιώσει προσωπικά την αξία της πατρώας γης δεν αποδέχτηκε την Ιταλική Υπηκοότητα, όταν του απονεμήθηκε και κράτησε εξ ολοκλήρου την Ελληνικότητά του.
Από το 1994 μελέτησε συστηματικά τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης και του ισχύοντος μοντέλου ανάπτυξης στην βιωσιμότητα του παγκόσμιου πληθυσμού καθώς και στο περιβάλλον του πλανήτη, δίνοντας ένα μεγάλο αριθμό διαλέξεων στην Ελλάδα, στην Ιταλία, και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τόσο σε εξειδικευμένο, όσο και ανειδίκευτο κοινό. Παράλληλα συμμετείχε στην ίδρυση και λειτουργία πολιτιστικών κινήσεων («Η Λέσχη του Φανταστικού» και του Θεατρικού Εργαστηρίου Ηπείρου, του οποίου υπήρξε πρόεδρος του Δ.Σ). Επίσης υπήρξε ιδρυτικό μέλος οργανώσεων των Ελλήνων της διασποράς με έμφαση στους Έλληνες της Grecia Salentina της Ιταλίας.
Από το 2004 άρχισε να μελετά τον τρόπο ζωής των Μοναχών και των Μοναζουσών ενός αριθμού Ιερών Μονών της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας, με έμφαση στις νηστειολογικές συνήθειες, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί από τις Ιερές Συνόδους της Εκκλησίας και τους Πατέρες. Η μελέτη αυτή τον οδήγησε να δεί σταδιακά ότι τα νηστειολόγια της Ορθόδοξης Εκκλησίας και ο τρόπος ζωής που αυτή υποδεικνύει έχει μια πολύ μεγάλη σύμπτωση με τις απόψεις της σύγχρονης προληπτικής Ιατρικής για την ευζωία του Ανθρώπου. Επίσης η προσεκτική μελέτη των απόψεων των Πατέρων της Εκκλησίας του έδωσε την δυνατότητα να δεί ότι η Επιστήμη δεν είναι στον αντίποδα της Ορθοδοξίας, αλλά υπάρχει μεγάλη αναγκαιότητα να γεφυρωθεί το ρήγμα μεταξύ αυτών των δύο μεγάλων πυλώνων της σκέψης του ανθρώπου. Η διατήρηση αυτής της διχοστασίας και η αποστασιοποίηση της Επιστήμης από την πνευματικότητα δεν είναι ορθή.
Μετά την είσοδο της Ελλάδας στην οικονομική κρίση ακολούθησε πολιτικά τους «Ανεξάρτητους Έλληνες», στο κίνημα των οποίων εντάχθηκε, αρχικά ως ψηφοφόρος και μη δεσμευμένος οργανωτικά, και κατόπιν ενεργά, συμμετέχοντας στο κίνημα ως μέλος της ΣΕΠΕ Ιωαννίνων. Συμμετείχε στην λήψη σημαντικών αποφάσεων της τοπικής οργάνωσης, στην συγγραφή ενός τόμου εξειδικευμένων αναπτυξιακών θέσεων και προτάσεων για την ορθολογική ανάπτυξη της Ηπείρου, σε αριθμό παραστάσεων και εξορμήσεων σε πολλά χωριά του Νομού Ιωαννίνων για σύναψη οργανωτικών συνδέσμων και διάδοση των ιδεών του κινήματος. Σήμερα είναι Συντονιστής της ΣΕΠΕ Νομού Ιωαννίνων και υποψήφιος ευρωβουλευτής.
Η άποψη του Σ. Καρκαμπούνα είναι ότι οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» μπορούν να μετεξελιχθούν σε ένα μεγάλο πολιτικό σχηματισμό, με χαρακτήρα μετώπου, ο οποίος μπορεί να συνενώσει πολιτικά, αλλά και παραγωγικά, ένα πολύ μεγάλο πλήθος Ελλήνων Πολιτών, με πρώτους και κύριους τους νέους, να εγγυηθεί την συνεργασία όλων των δυνάμεων του Δημοκρατικού Τόξου, να αποτρέψει την άνοδο της ακροδεξιάς και ταυτοχρόνως να λειτουργήσει εναρμονιστικά μεταξύ του Κοινωνικού Κράτους και του Ιδιωτικού τμήματος της οικονομίας στον χώρο της Ελλάδας. Επίσης μπορεί να δημιουργήσει στέρεες συνθήκες γεωστρατηγικής ισορροπίας, με επίκεντρο την πλήρως αναπτυγμένη και ανεξάρτητη οικονομικά και πολιτικά Ελλάδα. Οι περιφερειακοί πόλεμοι που μαίνονται στην περιοχή μας και η συνακόλουθη πλημμυρίδα των προσφύγων είναι μέσο για την αποσταθεροποίηση των Ιστορικών Κρατών της περιοχής μας και υποκινούνται από κέντρα που έχουν αλλοιώσει την φυσιογνωμία της Ευρώπης τα τελευταία είκοσι χρόνια. Το κίνημα των «Ανεξαρτήτων Ελλήνων», εισάγοντας την έννοια ενός Δημιουργικού Ευρωσκεπτικισμού στο εσωτερικό του Ευρωκοινοβουλίου, μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες για την εξυγίανση της Ευρώπης από τις σημερινές κατεστημένες ανισότητες μεταξύ των χωρών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι ανισότητες αυτές είναι σκόπιμες και έντεχνες και στοχεύουν στην κατάρρευση των εθνικών κρατών καθώς και στην πολτοποίηση της φυσιογνωμίας των Λαών. Η πορεία αυτή εφαρμόστηκε με σκληρότητα στην περίπτωση της Ελλάδος και οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» έπαιξαν τον κύριο ρόλο για την ακύρωσή της, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι μπορούν να δημιουργηθούν συγκλίσεις πολιτικών δυνάμεων, με διαφορετικό ιδεολογικό προσανατολισμό, αλλά αφοσιωμένων στην ιδέα της πατρίδας. Η απόσυρση από την ιδέα της πατρίδας, ως κυρίου άξονα συσπείρωσης πολιτικών δυνάμεων, επίσης απέδειξε την μη βιωσιμότητα μικτών κυβερνήσεων, ελλείψει αυτού του όρου. Η επαναφορά του πατριωτικού μετώπου μπορεί να δημιουργήσει ξανά συσπειρώσεις του ίδιου χαρακτήρα, για την πρόοδο όλων των Ελλήνων, αλλά και για την ειρηνική συνύπαρξη της Ελλάδας με τις όμορες Χώρες. Θεμελιώδης άποψή του είναι ότι η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει τον φορέα ενός νέου προτύπου ανάπτυξης, βασιζομένου στην υιοθέτηση καθαρών πηγών ενέργειας, γενίκευσης των εφαρμογών των νέων τεχνολογιών, στον σεβασμό του φυσικού περιβάλλοντος, στην μεγάλη ανάπτυξη με αειφόρους τρόπους του πρωτογενούς τομέα, στην ανάπτυξη νέων θεραπευτικών προτύπων βασιζομένων σε φυσικές ουσίες, διατροφή (nutraceutics), βιοτεχνολογιών και καθαρό φυσικό περιβάλλον, στην αποκέντρωση του πληθυσμού ισότιμα σε όλη την επικράτεια, στην πλήρη υποστήριξη με υποδομές όλων των νησιών και των ορεινών περιοχών, στην προστασία των αδύναμων ομάδων του πληθυσμού, στην σταδιακή και με ανθρωπιστικούς τρόπους μείωση των μεγάλων αριθμών προσφύγων και οικονομικών μεταναστών χωρίς την παραμικρή σκληρότητα, αλλά με φιλική πειθώ και την έμπρακτη διευρωπαϊκή βοήθεια των χωρών προέλευσής τους, όπως επίσης και παύσης των πολέμων, στην υιοθέτηση ιαματικών μορφών τουρισμού με ετήσια χρονική διάρκεια, στην πλήρη ανάπτυξη της Παιδείας και της δια βίου Εκπαίδευσης, στον Πολιτισμό και την ισχυροποίηση της Εθνικής Άμυνας, με παλλαϊκή συμμετοχή.
Ο Σπυρίδων Καρκαμπούνας είναι πεπεισμένος για την αναγκαιότητα αυτής της πορείας και για τον λόγο αυτό συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο των «Ανεξαρτήτων Ελλήνων» ως υποψήφιος Ευρωβουλευτής.
Βιογραφικά στοιχεία για το επιστημονικό έργο του Σ. Χ Καρκαμπούνα υπάρχουν στις βάσεις δεδομένων Pubmed, Scopus, Research Gate. Στοιχεία επικοινωνίας είναι τα ακόλουθα : Spyros Karkabounas, facebook. skarkabounas@gmail.com
Για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία απευθυνθείτε στα ανωτέρω ηλεκτρονικά μέσα.
