Δήλωση του Δ. Βρύσαλη, νοσηλευτή και υποψήφιου Δημάρχου Ηρακλείου με τη Λαϊκή Συσπείρωση, για την Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτή.
«Η Παγκόσμια Μέρα της Νοσηλεύτριας και του Νοσηλευτή βρίσκει όλους τους νοσηλευτές στα νοσοκομεία, τα ιδρύματα Πρόνοιας, το ΕΚΑΒ, τα Κέντρα Υγείας σακατεμένους, με κουτσουρεμένα δικαιώματα, με χιλιάδες οφειλόμενα ρεπό, με απλήρωτα δεδουλευμένα, με εργασιακές σχέσεις σύγχρονης σκλαβιάς.
Υπάρχουν πάνω από 20.000 κενές οργανικές θέσεις νοσηλευτριών στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Χιλιάδες είναι οι άνεργοι συνάδελφοι χωρίς επίδομα ανεργίας. Χιλιάδες εργαζόμενοι νοσηλευτές βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της απόλυσης με την λήξη των συμβάσεών τους. Χιλιάδες μόνιμοι νοσηλευτές δουλεύουν με εξαντλητικά ωράρια σε συνθήκες γαλέρας. Με τις επαγγελματικές ασθένειες και τα ατυχήματα να πολλαπλασιάζονται, όσο εντατικοποιείται η εργασία και με τα μέτρα υγείας και ασφάλειας να απουσιάζουν.
Ο μεμονωμένος προσωπικός αγώνας που δίνει κάθε υγειονομικός να βγει η βάρδια χωρίς απώλειες, να δώσει λύση στα οξυμένα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς που εξετάζονται ή περιθάλπονται στις δομές υγείας, βρίσκει τοίχο, όσο δεν ενώνεται με το συλλογικό οργανωμένο αγώνα ενάντια στον κοινό εχθρό -τους μονοπωλιακούς ομίλους και τους καπιταλιστές-, όταν δεν αξιοποιεί και την ψήφο του για να πει δυνατά ότι δεν πάει άλλο.
Οι νοσηλευτές, με την ουσιαστική τους συμβολή, προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στην Υγεία του ελληνικού λαού. Προσφέρουν σ’ ένα Σύστημα Υγείας, που η κυβερνητική πολιτική οδηγεί στην πλήρη εμπορευματοποίηση. Οι νοσηλεύτριες και οι νοσηλευτές της χώρας μας γνωρίζουν ότι η ΕΕ γι’ αυτούς σημαίνει περιορισμό ή και κατάργηση δικαιωμάτων, χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας. Σημαίνει νοσοκομείο-επιχείρηση, ασθενείς-πελάτες, εντατικοποίηση της εργασίας, επέκταση της μερικής απασχόλησης, άνοιγμα του δρόμου για την κατάργηση της μονιμότητας, απαλλαγή του κράτους από την υποχρέωση δωρεάν υπηρεσιών υγείας. Αυτή την αντεργατική πολιτική την εξειδικεύουν οι δήμοι και οι περιφέρειες, που -στο όνομα της αποκέντρωσης- έχουν συμβάλει στην είσοδο των ΜΚΟ και ιδιωτών στην ίδρυση και λειτουργία ιδρυμάτων και κινητών μονάδων χωρίς να καλύπτονται οι σύγχρονες ανάγκες.
Μπροστά σ’ αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, οι νοσηλεύτριες και οι νοσηλευτές της χώρας μας έχουν ένα μόνον δρόμο.
Να ισχυροποιήσουν το ΚΚΕ και τη Λαϊκή Συσπείρωση σε όλες τις κάλπες, για να έχουν οι αγώνες αποτελέσματα και προοπτική.»
