Τα γεγονότα όπως τα περιγράφει η ανακοίνωση του Σωματείου Εργαζομένων του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες σχετικά με τη φασιστική επίθεση σε συνάδελφό τους:
Τα μεσάνυχτα της Δευτέρας 18 Μαρτίου, σε ένα στενό πάνω από την πλατεία Αυδή, στο κέντρο του Μεταξουργείου, στο κέντρο της Αθήνας, φασίστες χτύπησαν έναν από εμάς, έναν συνάδελφό μας διερμηνέα.
Εμφανίστηκαν μέσα απ’ το σκοτάδι, μία ομάδα των 7-8 ατόμων, πλησίασαν από πίσω τον συνάδελφο και τον φίλο του που περπατούσαν αμέριμνοι. Φορούσαν full face. «Από πού είστε, ρε; Και πού πάτε;», ρώτησαν και όταν ο συνάδελφος και ο φίλος του, αντιλαμβανόμενοι τον κίνδυνο, άρχισαν να τρέχουν προς αντίθετες κατευθύνσεις, οι φασίστες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες και άρχισαν να τους κυνηγούν φωνάζοντας «Πιάστε τους!». Ο συνάδελφος σκόνταψε κι έπεσε, 3 ή 4 έπεσαν πάνω του και άρχισαν να τον κλωτσούν. Στην προσπάθειά του να προστατέψει το κεφάλι του, το κάλυψε με τα χέρια του και τότε τον μαχαίρωσαν στα χέρια. Βρήκε τη δύναμη να φωνάξει, να σηκωθεί, να τρέξει και να ξεφύγει. Στον φίλο του κατάφεραν να βάλουν τρικλοποδιά κι αφού έπεσε, τον κλωτσούσαν με μανία στο κεφάλι. Ευτυχώς και οι δύο είναι ζωντανοί σήμερα. Μπορεί κανείς να πει ότι στάθηκαν τυχεροί; Στάθηκαν σίγουρα πιο τυχεροί από τον Λουκμάν και τον Φύσσα.
Ο συγκεκριμένος τρόπος δράσης, δηλαδή ενέδρα και τυφλή επίθεση πολλών έναντι ενός, παραπέμπει σε οργανωμένο τάγμα εφόδου φασιστών και η χρήση μαχαιριού, αλλά και οι κλωτσιές ομαδόν στο κεφάλι, προδίδουν τις δολοφονικές προθέσεις τους. Τα φασιστικά τάγματα εφόδου είναι ξανά εδώ και δρουν δίπλα μας, ανενόχλητα στο κέντρο της πόλης.
Το Σωματείο Εργαζομένων του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες εκφράζει τη θλίψη και την οργή του για τη φασιστική επίθεση και την ολόψυχη αλληλεγγύη του προς τον συνάδελφο.
Εφιστούμε ιδιαιτέρως την προσοχή στην επανεμφάνιση των φασιστικών ταγμάτων εφόδου, πριν θρηνήσουμε ξανά νεκρούς. Η μάχη ενάντια στο ρατσισμό, τον φασισμό και την ξενοφοβία είναι καθημερινή, στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στους χώρους διασκέδασης, στα ΜΜΜ.
Μέχρι να μην έχει σημασία, «από πού είσαι και πού πηγαίνεις»,
Μέχρι οι δρόμοι να είναι ασφαλείς για όλες και για όλους,
Κανένας και καμία πρόσφυγας, μετανάστρια και μετανάστης μόνος απέναντι στο τέρας του φασισμού.
Σκοπός τους είναι ο φόβος, όπλο μας η αλληλεγγύη.
Θα ζήσουμε μαζί.
