Ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε εχθές τη νέα δέσμη μέτρων κοινωνικής στήριξης. Το πρόγραμμα ανάκαμψης από την κρίση, που ξεκίνησε αμέσως μετά την έξοδο από τα Μνημόνια, υλοποιείται κατά γράμμα και με βάση τα χρονοδιαγράμματα.
Τρία χαρακτηριστικά έχει στο σύνολό του αυτό το πρόγραμμα.
Πρώτον, εκπονήθηκε μετά από συστηματική και εντατική διαπραγμάτευση με τους εταίρους της χώρας. Ούτε αυτονόητα ήταν τα μέτρα ούτε μας τα χάρισαν οι δανειστές.
Δεύτερον, αποτυπώνει τη βούληση της κυβέρνησης για αναδιανομή υπέρ των ασθενέστερων, ακόμα και στο πιο περιορισμένο δημοσιονομικό πλαίσιο. Η κυβέρνηση μένει συνεπής στη δέσμευσή της ότι αυτοί που σήκωσαν το μεγάλο βάρος της κρίσης θα είναι οι πρώτοι που θα υποστηριχθούν από τα οφέλη της ανάπτυξης.
Τρίτον, αποτελεί ιδιοκτησία της παρούσας κυβέρνησης. Δεν υπάρχει κανείς στην ελληνική κοινωνία που να πιστεύει ότι, αν κυβέρνηση ήταν η Ν.Δ., θα είχαν υλοποιηθεί τέτοιου προσανατολισμού μέτρα. Ειδικά από τη Ν.Δ., η οποία έχει χαρακτηρίσει τα μέτρα στήριξης «ανεύθυνη παροχολογία» και «κρατικοδίαιτη επαιτεία». Αλλά στη Βουλή τα ψηφίζει.
Υπάρχουν δύο αντιλήψεις και δύο δρόμοι για τη μεταμνημονική Ελλάδα. Αυτός που συνδέει την έξοδο από την κρίση με την ενίσχυση της κοινωνίας και της εργασίας. Και αυτός που υπόσχεται τη διαιώνιση της λιτότητας προκειμένου να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των ισχυρών.
Οι αντιλήψεις αυτές θα αναμετρηθούν και στις προσεχείς εκλογές. Και επειδή η Ν.Δ. δεν μπορεί να υποστηρίξει με σοβαρότητα τις προγραμματικές της θέσεις, προτιμά να πετάει την μπάλα εκτός γηπέδου. Το σχόλιο της Πειραιώς για τα μέτρα που ανακοινώθηκαν εχθές έλεγε: «Ναι, αλλά για τον Πολάκη δεν είπε τίποτα…».
