Μάνα και γιος, «πνίγηκαν» ο ένας στην αγκαλιά του άλλου μετά από 48 χρόνια.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας “Πολίτης” της Κύπρου, ο Γιάννης Κοφτερίδης γεννημένος το 1967 στη Λευκωσία, υιοθετήθηκε τι 1971, κάτω από περίεργες συνθήκες από ζευγάρι αμερικανοεβραίων στη Νέα Υόρκη. Η μητέρα του Θάλεια Πιερή, πιέστηκε να δώσει το παιδί καθώς οι κοινωνικές συνθήκες της εποχής έφερναν σε πολύ δύσκολη θέση μια ανύπαντρη μητέρα. Ο πατέρας του Γιάννη, αποδέχθηκε μόνο να αναγνωρίσει το παιδί και έκτοτε δεν ανέλαβε καμία ευθύνη, έχοντας δημιουργήσει άλλη οικογένεια στη Κύπρο. Ακόμα και τώρα που έγινε γνωστή η ιστορία του γιου του, τον οποίο δεν γνώρισε ποτέ, δεν έδειξε κανένα απολύτως ενδιαφέρον.
Η Θάλεια Πιερή, το 1972 μετανάστευσε στο Μόντρεαλ του Καναδά και απέκτησε ακόμα δύο κόρες. Ωστόσο δεν έπαψε ποτέ να αναζητά τον γιο της. Είχε απευθυνθεί ακόμα και σε τηλεοπτικές εκπομπές στην Ελλάδα, έχοντας χρησιμοποιήσει ιδιωτικούς ερευνητές, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Ο Γιάννης που μετά την υιοθεσία του ονομαζόταν John Kohen, έμαθε λίγα πράγματα για την βιολογική του μητέρα μετά τον θάνατο των θετών γονιών του, όταν ανακάλυψε κάποια έγγραφα.
Στις αρχές του 2018 μετακόμισε από τη Νέα Υόρκη στη Φλόριντα και ζήτησε δουλειά στο εστιατόριο του Ελληνοκύπριου Νικόλα Αποστολίδη, στον οποίο αποκάλυψε ότι είναι γεννημένος στη Λευκωσία και το μόνο που γνωρίζει είναι πως λεγόταν Γιάννης Κοφτερίδης. Ο Νικόλας Αποστολίδης επισκέφθηκε το καλοκαίρι τη Κύπρο και έδωσε όσα στοιχεία είχε στην εφημερίδα «Πολίτης». Μετά την πρώτη δημοσίευση εντοπίστηκε η Θάλεια Πιερή στον Καναδά τον περασμένο Σεπτέμβριο και ήρθε σε επαφή με τον γιο της στη Φλόριντα. Προχθές μάνα και γιος συναντήθηκαν για πρώτη φορά μετά από 48 χρόνια. Είχαν χωριστεί το 1971 στο αεροδρόμιο της Βηρυτού στον Λίβανο, όταν ο Γιάννης έφυγε για τις ΗΠΑ, μάλλον με πλαστά έγγραφα που είχε ετοιμάσει ο μεσάζοντας στην υιοθεσία χωρίς να υπογράψει η μητέρα.
Σε αναμμένα κάρβουνα
Ο Γιάννης (John Kohen) μέχρι τη στιγμή που είδε τη μητέρα του να βγαίνει από το αυτοκίνητο δυσκολευόταν να πιστέψει ότι θα του συνέβαινε αυτό. Από νωρίς, με τον Νικόλα Αποστολίδη περιμέναν τη μεγάλη στιγμή. Ποιος μπορεί να ξέρει πόσα πράγματα πέρασαν από το μυαλό του; Πόσες στιγμές έζησε νομίζοντας πως κάπου υπήρχε μια μητέρα που τον εγκατέλειψε; Πόσες φορές αναρωτήθηκε αν είχε αδέλφια, πού βρισκόντουσαν, αν ήξεραν γι’ αυτόν; Από προχθές έχει αρχίσει να παίρνει απαντήσεις στα γιατί μιας ολόκληρης ζωής. Κοιτάει τη μητέρα του στα μάτια και ξέρει σίγουρα πως ποτέ δεν αγνόησε την ύπαρξή του και ποτέ δεν κουράστηκε να τον αναζητά.
Στους ουρανούς
Η αμηχανία μιας τέτοιας συνάντησης είχε ξεπεραστεί από την τεχνολογία. Από τον περασμένο Σεπτέμβριο που η Θάλεια με τον Γιάννη ήρθαν σε επαφή μέσω του «Π», δεν σταμάτησαν να επικοινωνούν. Ο Γιάννης γνώρισε μέσα από την οθόνη του κινητού τηλεφώνου τις αδελφές του, τις θείες του, τα ανίψια του, μια ολόκληρη οικογένεια που αγνοούσε ότι υπάρχει. Αυτός που δεν έκανε ποτέ το βήμα ήταν ο πατέρας του. Ο άνθρωπος που τον εγκατέλειψε πριν καν γεννηθεί. Ο άνθρωπος που ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για το παιδί που έφερε στη ζωή. Προτίμησε να διαγράψει την ύπαρξή του, αν και τώρα πλέον γνωρίζει.
Η Θάλεια αγκαλιάζει τον Γιάννη και προσπαθεί να γελάσει μέσα από τα δάκρυα που δεν μπορεί να συγκρατήσει. Ο Γιάννης τη σφίγγει στα χέρια του σαν να προσπαθεί να κλείσει μέσα του όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν χωρίς τη μάνα που έψαχνε, χωρίς να θυμάται το πρόσωπο, τη φωνή της, την αύρα της. Αυτά τελείωσαν. Μισός αιώνας πέρασε σε μια στιγμή.
Η μεγάλη Οδύσσεια
Ο John Cohen στις αρχές του 2018 πήγε και ζήτησε δουλειά σε ένα εστιατόριο στη Φλόριντα στην Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ. Ιδιοκτήτης ο Νικόλας Αποστολίδης, Κύπριος εγκατεστημένος χρόνια στην Αμερική. Ο John έδειξε να είναι καλός μάγειρας και προσελήφθη. Ο Νικόλας Αποστολίδης, λόγω του επωνύμου, υπέθεσε πως ο John ήταν Εβραίος. Ωστόσο, τον περίμενε μια αναπάντεχη έκπληξη. Ο John του απάντησε πως είναι Έλληνας γεννημένος στην Κύπρο το 1967, αλλά υιοθετήθηκε από μια εβραϊκή οικογένεια στο Long Island της Νέας Υόρκης το 1971. Οι θετοί γονείς του, του είχαν αποκρύψει σχεδόν ολόκληρη την ιστορία της ζωής του, αν και του είχαν επιβεβαιώσει την υιοθεσία του. Όταν πέθανε η θετή του μητέρα, ο John βρήκε μέσα στα χαρτιά της κάποιες ψηφίδες από το μωσαϊκό της ύπαρξής του. Πιστοποιητικά που ανέφεραν ότι λεγόταν Γιάννης Κοφτερίδης και είχε γεννηθεί στη Λευκωσία στις 29 Ιουλίου 1967. Βρήκε ακόμα ένα γράμμα που είχε το όνομα κάποιου Μενέλαου Φρουξίδη, αντιπροσώπου της εταιρείας ΕΤΚΟ στην Πάφο. Δεν κατάλαβε πολλά πράγματα. Τα στοιχεία αυτά τα έδωσε στον Νικόλα Αποστολίδη, ο οποίος ήρθε για διακοπές στην Κύπρο το περασμένο καλοκαίρι και συναντηθήκαμε στα γραφεία του «Π». Μετά τη δημοσίευση της ιστορίας του Γιάννη, ακολούθησε ένα τηλεφώνημα που επιβεβαίωσε πως είχε βρεθεί η άκρη του νήματος. Το τηλεφώνημα οδήγησε στον Καναδά όπου ζει από το 1972 η Θάλεια Πιερή. Η γυναίκα που έφερε στη ζωή τον Γιάννη.
Τον έψαχνα παντού
Επιβεβαιώσαμε ότι η Θάλεια Πιερή είναι όντως η μητέρα του Γιάννη και μέσω του Νικόλα Αποστολίδη τον ενημερώσαμε. Δώσαμε τα τηλέφωνα επικοινωνίας και αφήσαμε τα πράγματα να εξελιχθούν. Μάνα και γιος μίλησαν το ίδιο βράδυ και οι ζωές τους άλλαξαν. Η Θάλεια κατάγεται από τον Πωμό. Ήταν το δεύτερο παιδί μιας οικογένειας με 12 παιδιά. Στα 13 της ήρθε στη Λευκωσία στο σπίτι του γυμνασιάρχη Κυριάκου Νεοκλέους όπου εργαζόταν ακόμα και μετά τη γέννηση του Γιάννη.
Σε μία από τις επισκέψεις της Θάλειας στον Πωμό, όπου πήγαινε για να δει τα αδέλφια και τους γονείς της, γνωρίστηκε με έναν νεαρό που υπηρετούσε τη θητεία του σε στρατόπεδο της περιοχής. Συνέχισαν να βλέπονται στη Λευκωσία και στα 20 η Θάλεια έμεινε έγκυος. Στη δεκαετία του 1960 στη μικρή κοινωνία της Κύπρου και στην ακόμη μικρότερη και συντηρητικότερη της Πάφου και του Πωμού, μια εγκυμοσύνη εκτός γάμου ισοδυναμούσε είτε με γάμο είτε με «εξοστρακισμό». Όταν ανακοίνωσε στον νεαρό με τον οποίο διατηρούσε σχέση ότι ήταν έγκυος, άρχισαν και τα προβλήματα που διήρκεσαν μισό αιώνα. Ο νεαρός δεν έδειχνε διατεθειμένος να γίνει πατέρας. Για τον λόγο αυτό αρχικώς επικαλέστηκε την άρνηση της μητέρας του να δώσει τη συγκατάθεσή της γι’ αυτόν τον γάμο, καθώς η νύφη δεν είχε προίκα και μετά το «καθήκον» του αδελφού προς τη μεγαλύτερη αδελφή του, την οποία έπρεπε να «αποκαταστήσει» πριν «αποκατασταθεί» ο ίδιος. Όλα αυτά συμβαίνουν στη δεκαετία του ’60 και ο καθένας αντιλαμβάνεται το κοινωνικό πλαίσιο της εποχής εκείνης.
Το μεγάλο ταξίδι
Η Θάλεια παρά το ότι προσπάθησε να μεγαλώσει μόνη της τον Γιάννη, δεχόταν πιέσεις να τον δώσει για υιοθεσία για να του εξασφαλίσει μια καλύτερη ζωή. Με τη μεσολάβηση κάποιου Μενέλαου Φρουξίδη αποφάσισε να τον στείλει σε μια οικογένεια Εβραίων στη Νέα Υόρκη και με την υπόσχεση πως σε έναν χρόνο θα αποφασίσει αν θα υπογράψει την υιοθεσία. Ο Γιάννης έφυγε με τον Φρουξίδη στην Αμερική κάτω από περίεργες συνθήκες και μάλλον με πλαστά έγγραφα από τον Λίβανο. Έκτοτε μητέρα και γιος χάθηκαν. Αυτός ο μεγάλος κύκλος έκλεισε προχθές.
