Του Χαράλαμπου Τσαγκατάκη
Ο Τύπος, γραπτός και ηλεκτρονικός, για να ανταποκρίνεται στην αποστολή του θα έπρεπε να αποτελεί, όπως είπε ο Χέγκελ, την «καθημερινή προσευχή του σύγχρονου ανθρώπου». Στην πραγματικότητα όμως κατέληξε σ’ έναν σκληρό ανταγωνισμό για ο,τιδήποτε μπορεί να γαργαλήσει τα ένστικτα, ο,τιδήποτε παλεύει να καταπνίξει το προνόμιο του να διαθέτεις νου.
Διαβάζοντας καθημερινά διάφορες σελίδες ειδήσεων αλλά και blogs, παρατήρησα ότι το τελευταίο διάστημα, έχει αυξηθεί πάρα πολύ η παραπληροφόρηση.
Και όχι μόνο αυτό. Ορισμένοι τίτλοι, είναι σκοπίμως γραμμένοι με τέτοιο τρόπο, ώστε να παρασύρουν τους αναγνώστες, ποντάροντας περισσότερο στη περιέργεια τους, για να πατήσουν να ανοίξουν την είδηση ή το άρθρο. Τραγικό παράδειγμα πριν λίγες μέρες.. (Πέθαναν την Ειρήνη Παππά, ενώ η γυναίκα είναι στη ζωή, περνώντας φυσικά δύσκολες στιγμές με την υγεία της). Τίτλος: “Εφυγε από τη ζωή η “ζωντανή Καρυάτιδα” Ειρήνη Παππά στα 92 της χρόνια”. Η πραγματική είδηση είναι αυτή: Δύσκολες ώρες για την Ειρήνη Παπά. Μετά βέβαια την κατέβασαν την ανάρτηση!! Βλέπετε ο θάνατος ως θέαμα πουλάει όπως πολύ καλά τα γράφει στο άρθρο της η Χρύσα! Και φυσικά αυτό με την Ειρήνη Παππά δεν έγινε τυχαία, έχει γίνει και άλλες φορές! “Στο internet στεκότανε ο Χάρος και πουλιότανε”
Υπάρχει πια πληθώρα ενημέρωσης στο ίντερνετ, αλλά και κατά τη γνώμη μου υπάρχει και χειραγώγηση της είδησης. Μιας είδησης, κομμένης και ραμμένης, κατά πως βολεύει αυτόν που τη βγάζει. Κατά πόσο ο καθένας μπορεί να εμφανίζει την είδηση όπως τον βολεύει, και να χειραγωγεί τους αναγνώστες, ειλικρινά είναι κάτι που δεν πρόκειται ούτε να το καταλάβω ποτέ, αλλά και το ανέχομαι με δυσκολία πια σαν άτομο! Γνωρίζω φυσικά, και μάλιστα πολύ καλά, ότι αυτού του είδους η ενημέρωση έχει μοναδικό σκοπό την αύξηση της επισκεψιμότητας, και φυσικά τα κέρδη από διαφημιστικές υπηρεσίες. Μα η λογική υπάρχει για να επεξεργαζόμαστε! Δεν μένει σε λογικές ηλιθίων και κουτοπόνηρων! Βαρύ ίσως ότι λέω, μα έτσι μας θεωρούν. Βλέπετε η μάζα είναι το καταφύγιο πολλών!
Η σημασία της πληροφορίας είναι σημαντική μα και καθοριστική στις μέρες μας. Της σωστής και αληθινής πληροφορίας όμως. Όχι αυτής που όπως ανέφερα παραπάνω είναι άλλοι οι σκοποί της. Και η σωστή ενημέρωση, αγγίζει και την ίδια τη ποιότητα της δημοκρατίας μας. Η ευθύνη μπορεί κυρίως να βαραίνει τον δημοσιογράφο, αλλά και το κοινό πολλές φορές, που διακινεί τέτοιου είδους ενημέρωση, και που άθελα του, ή όχι, δεν έχει σημασία, γίνεται υποστηρικτής και του μέσου, και του δημοσιογράφου. Και κάπως έτσι, έχει και γράφεται ένα μεγάλο μέρος της δημοσιογραφίας σήμερα. Και θα τολμήσω να πω, ότι για το “κατάντημα” ενός λαού σήμερα μεγάλη ευθύνη έχουν και αυτοί οι άνθρωποι που λέγονται δημοσιογράφοι – εγώ δεν είμαι- για τις ειδήσεις που μας “πλασσάρουν”. Το γιατί γίνεται έτσι, σε μια άλλη κουβέντα θα το πούμε. Μα τίποτα δεν είναι τυχαίο..
Και όταν συνηθίζεις το τέρας, στο τέλος του μοιάζεις κιόλας. Αυτό θέλει αυτή η κάστα των ύποπτων και των πάντα υποψιασμένων επί παντός επιστητού δημοσιογραφίσκων – μαϊντανών. Και ας μη γελιόμαστε! Η πλειοψηφία του κοινού τους είναι πλέον και έτοιμη, μα και καλά εκπαιδευμένη, και αδημονεί για τέτοιες ειδήσεις, και μάλιστα με όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Ένα κοινό διψασμένο για θεάματα, βία, σεξ. Ένα κοινό αθόρυβα θυμωμένο από το σύστημα στέκεται σε κατάσταση νιρβάνας μπροστά στις οθόνες του υπολογιστή, μακρυά, μα και αδιαφορώντας για την αληθινή ζωή.
Προσοχή λοιπόν, γιατί όπως είπε και ο μεγάλος Αμερικάνος ποιητής…
«Όποιος ελέγχει τα Μέσα Ενημέρωσης και την εικόνα, ελέγχει τον πολιτισμό»
Allen Ginsberg
Πηγή: pancreta.gr
