Του Γιώργου Λακόπουλου
Το φαινόμενο είναι γνωστό από παλιά και καθιερώθηκε από το ΠΑΣΟΚ- η ΝΔ απλώς το ξεπατίκωσε. Κάθε φορά που κάποιος εισαγγελέας πλησίαζε στέλεχός τους για ύποπτες πράξεις ξιφουλκούσαν εναντίον του. «Ποινικοποιείται η πολιτική ζωή».«Δεν θα επιτρέψουμε κράτος δικαστών».
Έτσι όποιος έκανε τη λαδιά του δεν είχε παρά να σπεύσει στο κόμμα και να ζητήσει προστασία. Έτσι δημιούργησε το κόμμα-λημέρι, στο οποίο κατέφευγε ο κάθε λήσταρχος Νταβέλης και δεν τον πλησίαζε κανένας. Αν κάτι ξέφευγε, κατέληγε στη παραγραφή του νόμου περί ευθύνης υπουργών, που θεμελίωσε ο μάγιστρος Βενιζέλος το 2001.
Τέλεια δουλειά. Αν λαδώθηκε ο υπουργός κατά τη διάρκεια των καθηκόντων του δεν τον αγγίζει κανείς εφόσον έχει αλλάξει δυο φόρες σύνθεση η Βουλή. Ο φυσικός δικαστής είναι για τα κορόιδα.
Τα τελευταία χρόνια όμως το άβατο στον χώρο των πολιτικών και η ασυλία τους έναντι του νόμου δεν ισχύει. Και αρκετοί εισαγγελείς, ειδικά οι νεότεροι που δεν έχουν επιρροές από την εποχή του Κόκκινου και είναι επαρκώς καταρτισμένοι, έχουν πιάσει από τα κέρατα πολλούς ταύρους μεγάλων υποθέσεων. Κάποιες ωρίμασαν και πήραν τον δρόμο του δικαστή, άλλες βρίσκονται σε προανακριτικό στάδιο ή στην τακτική ανάκριση. Φυσικά όσοι δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε δεν χαλάνε το κόσμο. Άλλοι όμως εκδηλώνουν κρίσεις πανικού.
Κορυφαίο δείγμα της αλλαγής κλίματος στη Δικαιοσύνη είναι το σκάνδαλο Novartis. Η ομάδα των αποφασισμένων δικαστικών λειτουργών της Εισαγγελίας Διαφθοράς δεν έλαβε υπόψη την επωνυμία κανενός, προκειμένου να ερευνήσει την ακρίβεια των καταθέσεων και όσων άλλων ευρημάτων διαθέτει για δωροδοκίες πολιτικών.
Συνηθισμένες διαδικασίες στις ευνομούμενες κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες. Όχι όμως στην αριστο-κληρονομική Δημοκρατία της Ελλάδας, στην οποία μια κάστα είχε ασυλία και κάποιοι δεν διανοούνται ότι αυτό έχει αλλάξει και όλοι ελέγχονται. Έτσι στην πολύκροτη αυτή υπόθεση μια ομάδα εμπλεκόμενων με επικεφαλής τον Σαμαρά μήνυσε τους… εισαγγελείς. Και τον Πρωθυπουργό ορισμένοι. Άλλωστε πολιτικοί υψίστου ήθους σαν τον Λοβέρδο, τον Γεωργιάδη και τον Πάγκαλο, τους χαρακτήρισαν όλους μαζί «συμμορία».
Από την «ποινικοποίηση της πολιτικής» φτάνουμε στην ποινικοποίηση της… Δικαιοσύνης από πολιτικούς. Ελεγχόμενος από τη Δικαιοσύνη να θέλει να σύρει στα δικαστήρια τη … Δικαιοσύνη -δεν έχει ξανατύχει στον δυτικό κόσμο. Όπως βέβαια δεν έχει ξανατύχει να αποδίδονται στον Πρωθυπουργό ακόμη και τυπικές πράξεις εισαγγελικών λειτουργών.
Με αυτή την άποψη ο Σαμαράς και οι άλλοι μηνυτές θεωρούν ότι μπορούν να κάνουν μήνυση στον τροχονόμο ή στον εφοριακό που θα τους ελέγξουν και φυσικά τον πρόεδρο και τα μέλη ενός δικαστηρίου που θα μπορούσε να τους καταδικάσει για οτιδήποτε.
Το γελοίον του πράγματος δεν εμπόδισε τον Άδωνι Γεωργιάδη να επεκτείνει αυτή την πρακτική. Απειλεί με μηνύσεις και αγωγές και έστειλε ήδη εξώδικα στα μέλη της πλειοψηφίας της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για την Υγεία. Επειδή το πόρισμα του αποδίδει πολιτικές ευθύνες για συγκεκριμένες υποθέσεις και ζητάει περαιτέρω δικαστική διερεύνηση.
Και ο Μητσοτάκης δεν «τον άρπαξε από το σβέρκο» -που θα έλεγε ο ομοϊδεάτης τους Βασίλης Οικονόμου -να τον στείλει από εκεί που ήλθε. Τον χρεώνεται και σε αυτό. Πέρα από το απόθεμα θράσους και θεσμικής ασέβειας που πρέπει να έχει όποιος σκαρφίζεται τέτοιες μεθόδους, υπάρχει ένα θέμα κοινοβουλευτικής τάξης, δίπλα στο θέμα ελευθερίας της δικαστικής κρίσης που ήδη έχει εγερθεί για τη ΝΔ.
Η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής είναι προβλεπόμενο θεσμικό όργανο του Κοινοβουλίου και μπορεί να λειτουργεί και να αποφασίζει ελεύθερα και ανεμπόδιστα. Από εκεί και πέρα θα αποφασίσει η Ολομέλεια για τη συνέχεια. Αν κρίνει ότι συντρέχουν λόγοι για Προανακριτική Επιτροπή -που θα ολοκληρώσει την έρευνα, θα αναλάβει το Δικαστικό Συμβούλιο να αποφανθεί αν θα υπάρχει παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο. Στο οποίο θα χρειαστεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του ο εμπλεκόμενος πολιτικός, όπως το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ αποφάσισαν στο παρελθόν.
Σ’ αυτό το διάστημα όποιος εμπίπτει σε αυτές τις διαδικασίες έχει όλα τα μέσα στη διάθεσή του να προβάλλει τις απόψεις του, να αντιδράσει σε ό,τι του προσάπτουν και να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Οι μηνύσεις στους εισαγγελείς και οι αγωγές και τα εξώδικα στους Βουλευτές είναι αντικοινοβουλευτικές πρακτικές. Μόνο ως κινήσεις πανικού και εκφοβισμών μπορούν να εκληφθούν καθώς κάθε βουλευτής εκφράζεται κατά το φρόνημά το και κάθε δικαστής κατά τη συνείδησή του -στα πλαίσια του νόμου.
Για τον σεβασμό του Γεωργιάδη στους θεσμούς δεν χρειάζεται να γίνεται λόγος. Ούτε βέβαια για τη θεσμική προσήλωση του Σαμαρά που δεν πήγε να παραδώσει την πρωθυπουργία και είναι υπερήφανος γιατί κάποιοι τον επαινούν γι’ αυτό. Ήθος πρώην Πρωθυπουργού.
Ο Μητσοτάκης σύρεται πάλι από τον Γεωργιάδη. Έχει αποδειχτεί αδύναμος απέναντί του και απλώς διαρρέει ότι… θα καταργήσει τις θέσεις αντιπροέδρων για να κοντύνει τον Άδωνι -αφαιρώντας το αξίωμα και από τον άμεμπτο Κωστή Χατζηδάκη. Τόσος είναι. Οι υπόλοιποι όμως στη ΝΔ μέχρι πόσο θα τα ανέχονται αυτά τα καραγκιοζιλίκια στο κόμμα των Καραμανλήδων;
Πηγή: Ανοιχτό Παράθυρο
