Του Γιώργου Λακόπουλου
Περίεργες πολιτικές συμπεριφορές επωνύμων, αντιδράσεις και συναντήσεις μεταξύ τους που δεν έχουν λογική, ή δεν είναι ό,τι δείχνουν και προσφυγή σε ταυτόσημη αντικυβερνητική ρητορεία από υποτιθέμενα διαφορετικά κόμματα, παρατηρούνται το τελευταίο διάστημα.
Από μακριά φαίνεται ότι πρόκειται για συνασπισμό πολιτικών παραγόντων των δυο κομμάτων που κυβέρνησαν διαδοχικά, αλλά και μαζί στο παρελθόν και άφησαν πίσω τους υποθέσεις που φτάνουν σήμερα στη Δικαιοσύνη. Κοινή επιδίωξή τους είναι να μην προχωρήσουν οι έρευνες. Και κοινός πόθος να βρεθούν σκάνδαλα της σημερινής κυβέρνησης προς συμψηφισμό. Ας το κάνουμε πιο καθαρό:
Το άσυλο Σημίτη
Η επικεφαλής του Κινάλ Φώφη Γεννηματά συνάντησε τον πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη -για την ακρίβεια αυτός πήγε στο γραφείο της- μετά τις αποκαλύψεις ότι η αρμόδια δικαστική αρχή άνοιξε τους λογαριασμούς του στην Ελλάδα. Στα πλαίσια της έρευνας που ήταν υποχρεωμένη να κάνει μετά από επώνυμη καταγγελία αλλοδαπού -του οποίου η εταιρία είχε εμπλοκή σε άλλη υπόθεση με χρηματισμό.
Η Γεννηματά και το κόμμα της λένε κάτι ακαταλαβίστικα και ανιστόρητα για το «βρόμικο 89» και για κάποια «δίωξη» που κανείς δεν γνωρίζει εναντίον του πρωθυπουργού της ΟΝΕ. Αλλά ποιος ήταν ο πραγματικός λόγος της συνάντησης και τι ακριβώς συζήτησαν μεταξύ τους κανείς δεν έμαθε.
Πάντως θα ήταν αστείο να γίνει δεκτό ότι επρόκειτο για συμβολική συνάντηση προς … υπεράσπιση του Σημίτη. Πρώτο, γιατί ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη από υπερασπιστές γιατί δεν κατηγορείται για κάτι. Πολιτικό παιχνίδι γίνεται. Και, δεύτερο, αν έχει αφήσει την υπεράσπισή του στη Γεννηματά, σώθηκε.
Επίσης ο πρώην Πρωθυπουργός είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον επίσης πρώην Πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, ο οποίος πάνω κάτω είπε τα ίδια με τη Φώφη: ότι στο πρόσωπο του Σημίτη, επαναλαμβάνεται το 1989 και διώξεις σαν αυτές του σκανδάλου Κοσκωτά κατά του Ανδρέα Παπανδρέου.
Άλλο μυστήριο: ο ίδιος ξέρει καλά τι ήταν το σκάνδαλο Κοσκωτά και ποια ήταν η θέση του Κ. Σημίτη για τον πατέρα του τότε. Τι στην ευχή, μεταξύ τους κοροϊδεύονται; Εκτός αν δεν ήταν αυτό ακριβώς το περιεχόμενο του τηλεφωνήματος.
Στον κύκλο των συνηγόρων του Κ. Σημίτη πήγε να προστεθεί και ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ο οποίος απλώς είδε φως και μπήκε. Καθώς δεν τον παίζουν για ιδιαίτερες συναντήσεις είπε στη Βουλή ότι γίνεται προσπάθεια να σπιλωθεί το εμβληματικό πρόσωπο του ευρωπαϊκού κεκτημένου της χώρας. Επειδή μια ανεξάρτητη Αρχή διενεργεί μια έρευνα. Τι άλλο θα ακούσουμε…
Είναι πάντως αξιοσημείωτο ότι από τότε που προέκυψε αυτή η υπόθεση η Γεννηματά εκτρέπεται ακόμη περισσότερο σε υβρεολόγιο κατά του Τσίπρα, στον οποίο καταλογίζει ανύπαρκτα σκάνδαλα και μπερδεύει τη δίωξη κατά Σημίτη με τους κουκουλοφόρους μάρτυρες και την αυτοκάθαρση του ΠΑΣΟΚ. Υπονοώντας προφανώς με το τελευταίο τις τρεις απομακρύνσεις που έκανε ο Γ. Παπανδρέου: Άκης, Παπαντωνίου και… Σημίτης. Αυτούς έθεσε εκτός ΠΑΣΟΚ μεταξύ 2005 και 2008.
Ήσυχοι και ανήσυχοι της Novartis
Με συνέντευξή του ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς -στον οποίο αποδίδεται ότι μετά το Μακεδονικό επέβαλε στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη θέση του για το Εκκλησιαστικό- επιστρέφει στην αρχική αντίδρασή του για την αναφερόμενη εμπλοκή του στο σκάνδαλο Novartis. Απειλεί πάλι ότι θα καθίσει στο σκαμνί τον Τσίπρα και δυο- τρεις υπουργούς του.
Προφανώς μαζί με τους εισαγγελείς διαφθοράς, τους οποίους έχει καταμηνύσει ως μέλη της ιδίας συμμορίας που συστήθηκε ειδικά για να τον πλήξει μετά τον τρόμο που προκάλεσαν στον ΣΥΡΙΖΑ τα… συλλαλητήρια για το Μακεδονικό.
Είναι επίσης αξιοπρόσεκτο ότι γι’ αυτή την υπόθεση από τους δέκα εμπλεκόμενους μόνο ο Σαμαράς, ο Γεωργιάδης και ο Λοβέρδος δείχνουν ανήσυχοι και επανέρχονται διαρκώς και ποικιλοτρόπως. Οι υπόλοιποι απλώς περιμένουν ήσυχα το τέλος της προανακριτικής διαδικασίας, για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, αν χρειαστεί . Όπως οφείλει να κάνει όποιος σέβεται τη Δικαιοσύνη…
Ωστόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όσες φορές έχει την ευκαιρία, επιμένει στη θεωρία της δίωξης. Ήτοι μετατρέπει τη ΝΔ σε συνήγορο υπέρ των στελεχών του κόμματός του εμπλέκονται, σε ένα θέμα ηθικής τάξης που είναι απολύτως προσωπική υπόθεση.
Επιπροσθέτως επιχειρεί και ο ίδιος συμψηφισμούς και το κόμμα του αναφέρεται σε κυβερνητικά σκάνδαλα που δεν υπάρχουν, σε σκάνδαλα… υπό προετοιμασία, ακόμη και σε υποθέσεις που αν έχουν κάτι επιλήψιμο αυτό προέκυψε επί ΝΔ- όπως π.χ. στην περίπτωση της ΔΕΠΑ.
Πώς θα φύγουν οι σκιές;
Σ’ αυτό το σημείο να κάνουμε ταμείο. Τρεις πρώην πρωθυπουργοί και δυο σημερινοί αρχηγοί κομμάτων έχουν νευρική συμπεριφορά για δυο υποθέσεις που αφορούν υπόνοιες χρηματισμών, αλλά βρίσκονται ακόμη στο στάδιο της προανάκρισης.
Υπάρχουν δηλαδή κάποιες ενδείξεις για σκανδαλώδη διαχείριση -πληροφορίες στα ΜΜΕ, καταγγελίες και μαρτυρικές καταθέσεις- που απλώς εξετάζονται από τις αρμόδιες δικαστικές αρχές. Με απολύτως θεμιτές και νόμιμες διαδικασίες και μέχρι στιγμής δεν ενοχοποιούν κανέναν, αφού δεν γνωρίζουμε τι έχουν βρει…
Τι είναι αυτό που κάνει τους υψηλόβαθμους παράγοντες της ΝΔ και του πρώην ΠΑΣΟΚ να αντιδρούν τόσο έντονα; Σε τι βασίζουν τον ισχυρισμό τους και ποια στοιχεία διαθέτουν ότι πρόκειται για πολιτικές διώξεις, κατ’ εντολή μάλιστα του ιδίου του Πρωθυπουργού και συμμετοχή υπουργών; Και εν πάση περιπτώσει τι ακριβώς συνιστούν γι’ αυτές τις υποθέσεις;
Ας πάρουμε τη Novartis. Τι έπρεπε να κάνουν οι εισαγγελείς με τους μάρτυρες που ανέφεραν όσα ανέφεραν; Να τους ασκήσουν δίωξη για… συκοφάντηση προσώπων υπεράνω πάσης υποψίας; Ή να αναζητήσουν την αλήθεια;
Στην περίπτωση του Σημίτη και των υπουργών του -όπου υπάρχουν κακά προηγούμενα- πώς έπρεπε να χειριστεί τις αναφορές η αρμόδια Ανεξάρτητη Αρχή; Να πει: είναι δυνατόν να κάνουμε έρευνα για τον πρωθυπουργό της ΟΝΕ και να κλείσει την υπόθεση;
Και στις δυο περιπτώσεις δεν θα ήταν σε βάρος των αναφερομένων προσώπων αν δεν ακολουθούσε καμία έρευνα; Δεν θα τους έμεναν σκιές; Δεν θα έμεναν σε κάποια γραφεία φάκελοι με αναφορές και μαρτυρίες εναντίον τους; Δεν θα ήταν αυτό σε βάρος και της Δικαιοσύνης;
Το τέλος του ακαταδίωκτου
Αν αγνοήσουμε αυτά τα ερωτήματα πρέπει να δεχθούμε το άλλο σενάριο. Ότι μια μέρα ο Τσίπρας κάλεσε στο γραφείο του την εισαγγελέα Τουλουπάκη, τους υπουργούς Παπαγγελόπουλο και Πολάκη- και ποιος ξέρει ποιον άλλον -και τους υποχρέωσε να σκαρφιστούν διώξεις εναντίον του Σαμαρά, του Άδωνι, του Σημίτη, του Στουρνάρα και των υπολοίπων. Και αυτοί αμ’ έπος αμ’ έργον; Έτσι έγινε;
Αν μιλήσουμε για τα κόμματα που έπαιρναν δάνεια χωρίς εγγυήσεις, πέρα από την κρατική χρηματοδότηση και κανείς δεν ξέρει πως τα χρησιμοποιούσαν. Όπως και τις βαλίτσες που έπαιρναν βαλίτσες από επιχειρηματίες; Ή δεν έπαιρναν; Κι αυτά πρέπει να ξεχαστούν και να μην γίνει καμία έρευνα; Δεν ήταν ο Βενιζέλος αυτός που φώναξε στο ΠΑΣΟΚ πέντε ελεγκτικές εταιρίες για να ερευνήσουν πώς ξόδευε το κομματικό χρήμα ο προκάτοχός του; Κι αυτόν ο Τσίπρας τον έβαλε;
Να σοβαρευτούμε: Βρίσκεται πράγματι σε εξέλιξη μια ανωμαλία, αλλά αυτή δεν είναι η αυτονόητη και απολύτως νόμιμη διερεύνηση καταγγελιών και ενδείξεων για σκάνδαλα του παρελθόντος από την Πολιτεία, με πλήρη διασφάλιση του τεκμηρίου αθωότητας. Είναι η συντονισμένη προσπάθεια να σταματήσει αυτή η διερεύνηση. Να τεθούν ορισμένα πρόσωπα υπεράνω του νόμου. Αυτό ακριβώς υποδηλώνει η συνδυασμένη λειτουργία Σημίτη, Σαμαρά, Φώφης και Μητσοτάκη.
Δεν πρόκειται μόνο για τον κύκλο των περίπου 15 πολιτικών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για τους οποίους διενεργείται έρευνα- χωρίς κανείς απολύτως αυτή τη στιγμή να προεξοφλεί την ενοχή τους. Υπάρχουν και άλλοι σε ομόκεντρους κύκλους, στους οποίους υπάρχουν πολιτικοί, κρατικοί λειτουργοί, επιχειρηματίες και δημοσιογράφοι. Όσοι επωφελήθηκαν από το δημόσιο χρήμα και τώρα τρέμουν στην ιδέα ότι θα υπάρξει έρευνα και συνασπίζονται για να την αποκλείσουν.
Έχουν κάθε δικαίωμα να υπερασπίζονται τον εαυτό τους ειδικά όσοι είναι πραγματικά αθώοι και ενεπλάκησαν για κάποιο λόγο. Πολιτικοί είναι άλλωστε και ο θόρυβος τους βλάπτει. Αλλά δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Τα πάντα πρέπει να ερευνώνται για να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι.
Η καθαρτήρια διαδικασία που άρχισε με οικονομικούς παράγοντες που βρέθηκαν στη φυλακή, συνεχίσθηκε με εκδότες που κατέρρευσαν και έγινε πιο διακριτή με την -εύλογη νομικά- προφυλάκιση του Παπαντωνίου, δείχνει ότι η εποχή του ακαταδίωκτου τέλειωσε…
Αυτό είναι κέρδος για τη Δημοκρατία και για την πολιτική. Μακάρι όλοι οι ερευνώμενοι να αποδειχθούν αθώοι του χρήματος. Αλλά οι συμμαχίες με επιδίωξη τις συγκαλύψεις μάλλον δεν έχουν τύχη πλέον…
