Αν ο Ευ. Βενιζέλος είχε τη δυνατότητα να κάνει ένα ταξίδι στο χρόνο, το μόνο σίγουρο θα ήταν πως θα επέστρεφε στο βράδυ της 25ης Φεβρουαρίου του 2005
Και αυτό επειδή εκείνο το βράδυ, κατά τη συζήτηση του πορίσματος της Εξεταστικής για τους πύραυλους TOR-M1, όχι μόνο διερρήγνυε τα ιμάτιά του για την αθωότητα του καταδικασθέντος σήμερα Άκη αλλά προκαλούσε με τη στάση του, αφού απαιτούσε επανειλημμένως από τη ΝΔ να ζητήσει συγγνώμη τόσο από τον Άκη Τσοχατζόπουλο όσο και από τον Γιάννο Παπαντωνίου.
Ήταν τότε που θεωρούσε ότι ο έλεγχος των Τσοχατζόπουλου και Παπαντωνίου αποτελούσε υπονόμευση των εθνικών συμφερόντων και της άμυνας της χώρας, ταυτίζοντας, για μια ακόμα φορά, το προσωπικό, ιδιοτελές συμφέρον, με το δημόσιο και εθνικό!
Εκείνη τη νύχτα λοιπόν ο κ. Βενιζέλος εκτέθηκε και με άλλο τρόπο.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει την… ιστορική δήλωσή του όταν με περίσσιο θράσος υποστήριξε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι οι τραπεζικοί λογαριασμοί, μέσω των οποίων κινήθηκαν το μαύρο χρήμα και οι μίζες, ήταν αριθμοί τηλεφώνου.
Δυστυχώς για τον ίδιο, τα πρακτικά εκείνης της ιστορικής νύχτας υπάρχουν…
