Το Εργατικό Τμήμα του Αρείου Πάγου έκρινε ότι δεν επιτρέπεται, ούτε με συμφωνία μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη, η μεταφορά των ημερών της θερινής άδειας και αν υπάρξει τέτοια συμφωνία, αυτή είναι άκυρη (ανίσχυρη), ενώ ο εργοδότης, ο οποίος δεν χορήγησε πλήρη την άδεια στον μισθωτό κατά τη διάρκεια του έτους, είναι υποχρεωμένος να καταβάλει τις αποδοχές του προσαυξημένες κατά 100%.
Ειδικότερα, τον Άρειο Πάγο απασχόλησε περίπτωση τραπεζοϋπαλλήλου, ο οποίος κατά την τριετία 2005-2008 έλαβε τμήμα της θερινής του αδείας και όχι το σύνολο των προβλεπομένων ημερών (π.χ. το 2005 μόνο 14 ημέρες) και για τον λόγο αυτόν προσέφυγε στα δικαστήρια. Οι αρεοπαγίτες επικύρωσαν εφετειακή απόφαση, η οποία είχε επιδικάσει στον τραπεζοϋπάλληλο τις διαφορές των ημερών που εργάστηκε κατά την τριετία 2005-2008, προσαυξημένες κατά 100%.
Μάλιστα, ο Άρειος Πάγος επισημαίνει ότι σκοπός του Συντάγματος (άρθρο 28) της διεθνούς σύμβασης 52/1936 για τους κανόνες χορήγησης αδειών μετ΄ αποδοχών, της ελληνικής εργατικής νομοθεσίας και των ευρωπαϊκών οδηγιών 93/104 και 2003/88, είναι «να εξασφαλισθεί με τη χορήγηση της ετήσιας άδειας η περιοδική ανάπαυση και η ανανέωση των σωματικών και ψυχικών δυνάμεων του εργαζομένου για τη διατήρηση της σωματικής και ψυχικής του υγείας».
