Αν μη τι άλλο, στο κυβερνητικό αφήγημα οι αριθμοί ευημερούν και η κοινωνία ασφυκτιά κάτω από την μπότα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ο τσάρος της οικονομίας Κωστής Χατζηδάκης ευλογά τα γένια του για τη φούσκα που έχει στήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης από το 2019, στην οποία διαρκώς υπεραποδίδουν οι φόροι και έτσι φουσκώνει το ΑΕΠ χωρίς ουδεμία ισχυροποίηση της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας. Για την ακρίβεια, όπως δείχνει το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ εισαγωγών και εξαγωγών, καταγράφεται συρρίκνωση του παραγωγικού τομέα.
Πλέον εισερχόμαστε στο 2025 και ήδη έχει ψηφιστεί ο προϋπολογισμός για τη χρονιά που έρχεται. Απαντες εκτιμούν ότι είναι η προτελευταία χρονιά της φούσκας Μητσοτάκη.
Τα κράτη-μέλη έχουν προθεσμία έως τον Αύγουστο του 2026 για να διεκδικήσουν τη χρηματοδότηση από το Ταμείο Ανάκαμψης. Η Ελλάδα έχει εκταμιεύσει ήδη το 42% των κονδυλίων που της αναλογούν. Μετά το 2026, όταν θα πάψει να ρέει το χρήμα από το Ταμείο Ανάκαμψης που κατευθύνεται σε ημετέρους και όχι στην κάλυψη του παραγωγικού κενού, θα έρθει ακόμη μία οικονομική συμφορά για την Ελλάδα.
Στρεβλώνει την εικόνα
Οι δείκτες της οικονομίας, αυτοί στους οποίους ουδέποτε αναφέρεται ο Κ. Χατζηδάκης, δείχνουν την πραγματικότητα και αν δεν υπήρχαν τα 36 δισ. ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης δεν θα είχαμε και αυτήν τη φορομπηχτική έστω ανάπτυξη του ΑΕΠ που για το 2025 προβλέπεται να είναι αυξημένη κατά 62 δισ. ευρώ ή 34% σε σχέση με το 2019.
Οσο κι αν «τεντώνει» τους φόρους διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα η κυβέρνηση Μητσοτάκη, πλέον τα πράγματα έχουν πάρει αναπόδραστη τροχιά. Ολα θυμίζουν τις ημέρες της κυβέρνησης Καραμανλή την πενταετία 2004-09. Τότε ο Κώστας Καραμανλής έχοντας καταστρέψει την ελληνική οικονομία παρέδωσε πρόωρα την εξουσία και άφησε τον Γιώργο Παπανδρέου να διαχειριστεί την πτώχευση.
Το πώς διαχειρίστηκε το ΠΑΣΟΚ αυτή την καυτή πατάτα είναι γνωστό και πανθομολογούμενο. Τα θεμέλια της μνημονιακής εποχής τέθηκαν το 2010 υπό το κράτος του στρεβλού συνθήματος «λεφτά υπάρχουν» και όπως αποδείχθηκε «λεφτά δεν υπήρχαν». Τώρα βιώνουμε μια παρόμοια κατάσταση. Οι γνωρίζοντες εκτιμούν ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης θα είναι ο πρώτος που θα εγκαταλείψει το πλοίο προτού αυτό αρχίσει να βυθίζεται. Πού όμως στηρίζεται αυτή η εκτίμηση;
Εν αρχή ην η φούσκα του ΑΕΠ. Οπως δείχνουν οι σοβαρές προβλέψεις (η σοβαρότητα λείπει από τον Κ. Χατζηδάκη) το φούσκωμα του ΑΕΠ θα φθίνει στην επόμενη διετία. Δηλαδή προβλέπεται για το 2025 και το 2026 ανάπτυξη κοντά στο 2%. Από το 2027 δεν θα μπορεί να ξεπερνά το 1,5%. Αυτό διότι εκείνη τη χρονιά δεν θα εισρέει κοινοτικό χρήμα από το Ταμείο Ανάκαμψης, ώστε να κάνει λογιστικά παιχνιδάκια αναβιώνοντας τα Greek statistics η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μετά το 2026 θα μας έχουν μείνει ο τουρισμός, η ιδιωτική κατανάλωση –που ήδη φθίνει αφού μειώνεται η αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών και αυξάνεται μόνο κατά το μέτρο της αισχροκέρδειας που φέρνει αύξηση του πληθωρισμού– και τα ακίνητα που ήδη από το 2024 καταγράφουν μείωση. Τουτέστιν η ανάπτυξη δεν θα ξεπερνά το 1,5% και έπεται η ύφεση αφού αντί τα κοινοτικά κονδύλια να κατευθυνθούν σε παραγωγικές επενδύσεις κατέληξαν, κατά συντριπτική πλειονότητα, βορά στους ημετέρους της Μαξίμου ΑΕ προς ενεργειακή αναβάθμιση αστικών ακινήτων και ξενοδοχείων.
Διόγκωση του χρέους
Σε όλα αυτά προστίθεται το δημόσιο χρέος σε απόλυτα μεγέθη. Μπορεί η φούσκα του ΑΕΠ να μειώνει τον λόγο του ΑΕΠ προς το δημόσιο χρέος, ωστόσο σε απόλυτους αριθμούς αυτό έχει φουσκώσει επικίνδυνα. Ο Κυρ. Μητσοτάκης παρέλαβε χρέος 356 δισ. ευρώ και ήδη το έχει φουσκώσει σε πάνω από 420 δισ. ευρώ. Η ελληνική οικονομία παρουσιάζει ελλείμματα κάθε χρόνο, αν προσθέσουμε τα καταβαλλόμενα επιτόκια και αφαιρέσουμε τις πομφόλυγες για το πρωτογενές πλεόνασμα. Ας μην ξεχνάμε ότι, συνεπεία των ενεργειών της κυβέρνησης Τσίπρα το 2018, το δημόσιο χρέος σε ποσοστό 75% έχει παγώσει και δεν καταβάλλονται επιτόκια (μέχρι το 2032 θα έχουν μαζευτεί 25 δισ. ευρώ που πρέπει να καταβληθούν στους θεσμούς). Ολα αυτά μπορεί να κρύβονται κάτω από το χαλί στο εσωτερικό της χώρας, αλλά οι επενδυτές που δανείζουν τα κράτη τα γνωρίζουν πολύ καλά.
