Του Μιχάλη Τζανάκη
Σε αυτό το θέρος των μεγάλων «απωλειών» για τον Ελληνισμό δε χωρούν σίγουρα μεμψιμοιρίες και επιθετικότητα σχετικά με την απόδοση ευθυνών. Θα ήταν ατιμωτικό και γελοίο να επιδεικνύουμε τον «ξερολισμό» λ.χ. κάποιου Ακαδημαϊκού «φιλιότσου» που σε επίδειξη αντιπολιτευτικού οίστρου δήλωνε μετά την τραγωδία στο Μάτι ότι ως ειδήμων θα το εκκένωνε σε μερικά λεπτά!
Σε ένα καλοκαίρι έχουν καταστραφεί τέσσερις-πέντε Νομοί ολοσχερώς, κάποιες στρατιωτικές βάσεις, ανθρώπινες ζωές, ολόκληρες περιουσίες, έχει υπονομευθεί το μέλλον εκατοντάδων χιλιάδων συμπολιτών μας. Κλιματική κρίση λοιπόν «διά πάσαν νόσον» και η απόδοση ευθυνών ολοκληρώνεται εύκολα και γρήγορα. Τα θύματα ας περάσουν από το «ταμείο» για το επιδοματάκι τύπου «pass» και πάμε παραπέρα…
Αλλά θα πάμε παραπέρα; Υπάρχουν προοπτικές για να πάμε παραπέρα; Αμφιβάλλω! Ωστόσο ακόμα και σε αυτές τις ζοφερές στιγμές πρέπει να κάνουμε κάποιες «παρατηρήσεις», έτσι για την «τιμή των όπλων» του κατ’ επανάληψη «ατιμασμένου» πολίτη!
Παρατήρηση πρώτη: Αντί τα κανάλια να έχουν ξαμολήσει τους ρεπόρτερς τους μέσα στο βούρκο της πλημμύρας και να κυνηγούν μέσα στα βρομόνερα τους πονεμένους ανθρώπους για να τους πουν την θλιβερή «ιστορία» τους, θα ήταν χρησιμότερο να τους έχουν ξαμολήσει στα υπουργεία να κυνηγούν όλους εκείνους που έχουν ακέραιη την ευθύνη για την αποκατάσταση των πληγέντων.
Παρατήρηση δεύτερη: Η επαναλαμβανόμενη στημένη «εικόνα» του πρωθυπουργού να περπατά με τσαμπουκά με το χέρι στην τσέπη και με σηκωμένα τα μανίκια –τάχα για να δείξει στο πόπολο αποφασιστικότητα και δυναμισμό- και να χαριεντίζεται εντός της αίθουσας συνεδριάσεων με τους «δικούς» του δεν περιποιεί τιμή για τον ίδιο, αφού δείχνει πλήρη απουσία ενσυναίσθησης. Πριν μερικές εβδομάδες χαριεντιζόταν στην αίθουσα επιχειρήσεων της Πυροσβεστικής, λέγοντας μπροστά στις κάμερες ότι η Ηλεία «σας βγάζει δουλίτσα», ενώ τώρα στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου του Βόλου αστειευόταν ότι «έχουν ωραία θέα στην πόλη»!
Τι να πει κάποιος;
Παρατήρηση τρίτη: το κράτος-κάθε κράτος- υφίσταται και υπάρχει για να το υπηρετούν οι πολίτες του και με τη σειρά του να προνοεί και να τους υπηρετεί κι αυτό με τη σειρά του. Το να σηκώνει τα χέρια και να ξαμολά κάθε «ειδήμονα» για να μου πει ότι αυτά συμβαίνουν κάθε εκατό, τριακόσια, οκτακόσια, ή επτά χιλιάδες χρόνια δεν απαλλάσσει κανέναν από τις ευθύνες του.
Παρατήρηση τέταρτη: Ακόμα και μέσα από μια θεομηνία η «σύγκρουση» του Μπέου με τον Αλκίνοο σηματοδοτεί τι ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα. Ο σκοταδισμός δεν ανέχεται τον κάθε «φλώρο» -κατά δήλωση του Μπέου- που δεν έχει θητεύσει καν ως προεδράρα σε ΠΑΕ, δεν μπορεί ένας αοιδός που τραγούδησε «με τόσα ψέματα που ντύθηκαν οι λέξεις» να αντιπαρατεθεί με ένα «γίγαντα» της διανόησης και της τραμπούκικης κουλτούρας, ειδικά όταν ψηφίζεται…
Προφανώς Αλκίνοε, έρχεσαι από τις «λάσπες» της πλημμύρας και της νεοελληνικής κοινωνίας…
Παρατήρηση πέμπτη: Δεν ξέρω αν η εικόνα «Φοβερά Προστασία» προερχόμενη από την Ι.Μ. Κουτλουμουσίου που για την περίσταση μεταφέρθηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου της Καρδίτσας, συνεισέφερε στην ανακούφιση των πληγέντων, ωστόσο στη συνείδηση κάποιων που πραγματικά είναι και αισθάνονται Χριστιανοί Ορθόδοξοι, φαντάζει ολίγον «εμπόριο» ελπίδας και προσβολή στην υπαρξιακή αγωνία χιλιάδων ανθρώπων να γίνονται κινήσεις που μας πηγαίνουν χρόνια πίσω…
Χρέος όλων μας μην πνιγούμε μέσα στη «λάσπη» του Θεσσαλικού κάμπου, μην «καούμε» μαζί με την Δαδιά να μείνουμε όρθιοι και να τραγουδήσουμε τους στίχους από τον «Κόσμο που αλλάζει»:
Χαμένοι μοιάζουμε, λοιπόν, στο γύρο του θανάτου
Στην παγωνιά του οριστικού, στον τρόμο του αοράτου
Μα οριστικά θα ‘χεις χαθεί, μονάχα αν το διαλέξεις
Όπως διαλέγει η μουσική τα λόγια και τις λέξεις
Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
Πως σου μοιάζει, πως σου μοιάζει
Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
Με τρομάζει, με τρομάζει…
