Μας γράφει μητέρα από το Ηράκλειο:
Είμαι κάτοικος Βασιλείων και έχω ένα παιδί 9 χρόνων με διαβήτη. Κάθε χρόνο είχαμε σχολική νοσηλεύτρια αλλά φέτος δεν δόθηκαν κονδύλια από το κράτος και πολλά παιδιά όπως και το δικό μου είναι προφανές ότι αντιμετωπίζει πρόβλημα.
Στο σχολείο εάν δεν υπάρχει κάποιος ή κάποια τον ελέγχει δεν μπορεί να πάει γιατί δεν αναλαμβάνει κάποιος την ευθύνη και λογικά .Τα παιδιά με διαβήτη δυστυχώς τα έβαλαν σε δεύτερη μοίρα…
Από την πρώτη τάξη του δημοτικού μέχρι και την τρίτη, ο μικρός μαθητής που έχει διαγνωστεί με διαβήτη τύπου 1, φοιτούσε στο σχολείο του κανονικά, με τη φροντίδα σχολικής νοσηλεύτριας που διασφάλιζε την ομαλή καθημερινότητά του μέσα στο σχολικό περιβάλλον.
Τρία χρόνια μετά, η μητέρα του, πληροφορήθηκε ότι το παιδί δεν μπορεί σε αυτή τη φάση να καλυφθεί με νοσηλευτή ή νοσηλεύτρια, καθώς προτεραιότητα όπως ενημέρωσαν την οικογένεια, έχει δοθεί σε παιδιά που πάσχουν από άλλες ασθένειες.
Η μη κάλυψη μέχρι στιγμής της ανάγκης για σχολική νοσηλεύτρια ή νοσηλευτή, επιβάλει δύο σενάρια. Ήτο παιδί όπως τους είπαν να αλλάξει σχολείο, ή το αγόρι να το φροντίζουν στο σχολείο οι εργαζόμενοι γονείς του Η κ. Ειρήνη είναι μια γυναίκα που βίωσε τον πιο οδυνηρό πόνο, καθώς είδε το πρώτο της παιδί στα 3,5 χρόνια του το 2009, να φεύγει από τη ζωή μετά από διαβητικό κώμα.
