Του Μιχάλη Τζανάκη
Κάποτε ήταν ο Ιμπραήμ! Μετά οι Τσέτες! Αργότερα οι Ναζί! Σήμερα δεν ξέρουμε ποιοι και γιατί! Ίσως υποψιαζόμαστε, πιθανόν να πηγαίνει το μυαλό μας κάπου, ειδικά όταν κάνουμε συνδυαστικές σκέψεις!
Η χώρα φλέγεται απ’ άκρη σε άκρη. Παραδομένη στις ορέξεις των «Νερώνων» της, αφημένη στην κρατική ανυπαρξία που απλώς «εκκενώνει» και στέλνει μηνύματα SOS!
Νοσοκομεία εκκενώνονται με τους ασθενείς να φυγαδεύονται σε καρότσες φορτηγών και … πλοία(!!!), στρατόπεδα καίγονται, εργοστάσια, σπίτια, μοναστήρια, όλα «καμένη γη», άνθρωποι, ζώα και φυτά γίνονται κάρβουνο και κάποιοι κάνουν ακόμα προσθέσεις και αφαιρέσεις με το … Μάτι, το Δαντικό σκηνικό ξεδιπλώνεται τόσο «φυσιολογικό» περίπου ως «κανονικότητα», απόρροια της κλιματικής αλλαγής, ή του πολέμου στην … Ουκρανία!
Παρακολουθούμε την εξέλιξη της απόλυτης καταστροφής με την άνεση της τακτικής προβολής ενός ριάλιτι ή μιας τηλεοπτικής σειράς, ιδωμένη με την οπτική του τηλεοπτικού καναλιού που προτάσσει την έλευση των «υπευθύνων» στο «συντονιστικό» απ’ όπου προφανώς θα έχουν καλύτερη θέα του ολέθρου!
Ποια θα είναι η επόμενη ημέρα; Απλά όπως και η σημερινή! Θα μετρήσουμε καταρχάς τις «απώλειες», θα αποζημιώσουμε μέσω κάποιας ηλεκτρονικής «πλατφόρμας» και μετά θα αρχίσουμε τις … «αναπτυξιακές» πολιτικές μεγαλόπνοων «επενδύσεων» μέχρι να πιάσουμε τους στόχους της Ε.Ε. για αντικατάσταση του άνθρακα από «πράσινες» μορφές ενέργειας!
Γιατί κατά βάθος πίσω απ’ την κόλαση του πυρός μπορεί να λανθάνει κάτι πολύ «πράσινο» και «οικολογικό» που δεν το αντιλαμβανόμαστε ως μικρόνοες που είμαστε, ενίοτε και κινδυνολόγοι!
Αλήθεια σε τι κόσμο βρεθήκαμε, τι κόσμο θα αφήσουμε στους μεταγενέστερους, αλλά εν τέλει και τι κόσμο αξίζουμε οι ίδιοι για να ζήσουμε!
Καλύτερο; Αμφιβάλλω…
