Της Ελευθερίας Μηλάκη
Πάει λίγος καιρός που μου λείπει η έμπνευση. Με ταρακούνησε το γεγονός ότι οι άνθρωποι επέλεξαν να επιβραβεύσουν με την ψήφο τους αυτούς που στην κρίση του κόβιντ φρόντισαν να πεθάνουν όλοι, αυτούς που με μερικά επιδόματα δελέασαν τους ανθρώπους να πάψουν να είναι φιλόδοξοι, αυτούς που εκμεταλλεύονται το παραμικρό και ελέγχουν τα μέσα ενημέρωσης. Ώστε έτσι, η αντιπολίτευση είχε πλάσει το αφήγημα ότι όλα είναι μαύρα, ενώ στην πραγματικότητα όλα είναι τέλεια… Θα πρέπει κανείς να έχει φάει παραισθησιογόνα μανιτάρια για να βιώνει την ψυχεδέλεια ότι όλα πάνε κατ’ ευχήν! Εκτός πια και αν ο ίδιος είναι άνετος οικονομικά και συναισθηματικά και δεν δίνει δεκάρα για το τι συμβαίνει γύρω του. Η επιτομή της ευρωπαϊκής λέξης Idiot που κατάγεται από την αρχαία Ελλάδα, ιδιώτης, ηλίθιος, αυτός που αδιαφορεί για τα κοινά και ασχολείται μόνο με τις ιδιωτικές του υποθέσεις. Μια εκδρομή είναι η ζωή μας. Μια εκδρομή μπορούσες να κάνεις ως το εκλογικό τμήμα και παραλία ας πήγαινες μετά.
Λένε ότι καλύτερα να βουτήξεις σε έναν κήπο ή σε μια θάλασσα, παρά να κάνεις βουτιές στο παρελθόν. Όμως τώρα το παρελθόν, η νοσταλγία, είναι μόδα, γιατί το παρόν είναι κάπως περίεργο και το μέλλον αόρατον. Ανασύρωντας μαγικές στιγμές από το παρελθόν προσπαθούμε να μην χάσουμε το νήμα της προσωπικής και συλλογικής προόδου. Ακόμα είναι στο δρόμο η αφίσα για την παιδική παράσταση «το Θαυμαστό Ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον».
- Θέλω να πάμε…
- Πώς γίνεται να πάμε σε παιδική παράσταση…
- Θα πούμε ότι πάμε για το παιδί…
- Το παιδί το ρώτησες; Στα δεκατρία δεν νομίζω να θέλει να δει τον Νιλς Χόλγκερσον… Μην κάνουμε τα ίδια όπως τότε που τον πήγαμε στη… Χάιντι και τα Βουνά!
Ο Νιλς Χόλγκερσον ήταν σειρά στην τηλεόραση στα ΄80s. Ήταν ένα μικρό αγόρι που βαριόταν και του άρεσε να πειράζει τους άλλους για να διασκεδάζει. Κάποια μέρα αποφάσισε να αρχίσει να ταξιδεύει πάνω σε μια ιπτάμενη χήνα! Πρέπει να σώσουμε τις λέξεις, τις φράσεις, τη γλώσσα. Το ξέρεις ότι τα σημερινά δεκάχρονα, δεκαπεντάχρονα, εικοσάχρονα αγνοούν το λεξιλογικό πλούτο της γλώσσας μας; Και αυτό δεν το λέω σαν ένας σκονισμένος φιλόλογος. Απλά δεν είναι φυσιολογικό να είναι η γλώσσα μας ένα κοινό μυστικό των λίγο μεγαλύτερων, αυτών που οριακά γεννήθηκαν ως το ΄90 και μετά και οι υπόλοιποι να μην ξέρουν τίποτα για την προ – ίντερνετ εποχή… Όπως λέει και ο τράπερ Sin Boy, έχω προσωπικότητα, ελληνική ταυτότητα…
Γλώσσα και σκέψη είναι το ίδιο. Φτωχή γλώσσα σημαίνει απουσία σκέψης. Είναι ένας συγγραφέας που πήγε για καφέ ένα απόγευμα με το Σωκράτη. Παλιά ο ίδιος είχε γράψει ένα βιβλίο με συνταγές και συμβουλές αδυνατίσματος και το είχα αγοράσει. Να μια συνταγή φραπέ: Μια κουταλιά γάλα εβαπορέ light, ένα κουταλάκι μαύρη ζάχαρη και έχεις ένα ακόμα happy moment! Αργότερα συνεργάστηκε με τη Βέφα Αλεξιάδου σε ένα βιβλίο συνταγών διαίτης για όλη την οικογένεια. Στην παρουσίαση στο Πολύκεντρο είχα πάει και τότε η Βέφα Αλεξιάδου πλησίασε στο τραπεζάκι μου και μου είπε «εσένα πρέπει να σε αδυνατίσω»! Το θέμα είναι ότι τίποτα δεν αξίζει όσο ο πνευματικός πλούτος, η αναζήτηση της σοφίας και της γνώσης. Καλό το personal branding αλλά αν δεν υπάρχει βάθος, νόημα, περιεχόμενο… Και τώρα που το σκέφτομαι, πρέπει οπωσδήποτε να βάλω στη λίστα μου το βιβλίο Μαθήματα Χημείας, είτε στα αγγλικά, είτε μεταφρασμένο στα ελληνικά. Η ζωή είναι μαγεία, για όποιον ξέρει να εκτιμά αυτά που έχει… Αυτός που δεν εκτιμά όσα έχει, που τα θεωρεί όλα δεδομένα, τότε θα αγνοήσει και την καλοτυχία που του έστειλε το σύμπαν, αλλά και τις προσωπικές του επιτυχίες! Δεν μπορεί ένας άνθρωπος να ζει μέσα στη μιζέρια μια ζωή. Νομίζεις οι άλλοι είναι καλύτερα; Η περηφάνεια και η ευτυχία είναι μονόδρομος, δεν μπορεί κάποιος να νιώθει δυστυχής και ταπεινωμένος για κανένα λόγο. Και αν κάποιοι σε ρίχνουν, απομυθοποίησέ τους. Είναι «φτωχοί» αγάπη μου!
Αλλάζει ο άνθρωπος. Κουβαλάει αποσκευές δεκαετιών… Το λογικό είναι να ωριμάζει κανείς μεγαλώνοντας, να παραμένει παιδί όσον αφορά την καλοσύνη και την περιέργεια, αλλά ταυτόχρονα παύει να πιστεύει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί και με καλές προθέσεις… Δεν θυμάμαι ποια χρονιά ήταν, νομίζω 2015. Ήθελα να φτιάξω ένα κέικ γενεθλίων και θεώρησα καλή επιλογή για γενέθλια πεντάχρονου τη συνταγή από ένα περιοδικό που μόλις είχε κυκλοφορήσει. Η συνταγή ήταν «μοναστηριακό κέικ με ούζο και γλάσο σοκολάτας»… Ένα σιροπιαστό κέικ με άρωμα ούζου, καλυμμένο με γλάσο μαύρης κουβερτούρας και διακοσμημένο με πολύχρωμα κουφετάκια σμάρτις! Εκείνη τη μέρα είχα πάει να δω την ταινία Maleficent με την Αντζελίνα Τζολί, ενώ είχα αγοράσει και δώρο. Τις περιπέτειες του Σεβάχ του Θαλασσινού, από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς. Επί τη ευκαιρία, ηθική κατανάλωση είναι να ψωνίζεις αγαθά και υπηρεσίες από το γείτονά σου, όχι να αγοράζεις ανακυκλωμένα πλαστικά από αόριστα brands. Οι οικογενειακές και ατομικές επιχειρήσεις είναι μια όαση απέναντι στην εκμετάλλευση και στα κακόβουλα ρομπότ που θέλουν να αντικαταστήσουν τον Άνθρωπο. Οφείλουμε να τους στηρίζουμε. Και αν ακούγομαι σαν το δήμαρχο από την τηλεοπτική σειρά Το καφέ της Χαράς, καλύτερα. Τα ρομπότ και η περίφημη τεχνητή νοημοσύνη τους, που μας φοβερίζουν ήδη ότι είναι «πιο έξυπνη από την ανθρώπινη». Τα κενά νοημοσύνης της ανθρωπόητας όμως δεν θα τα καλύψει ένα ρομπότ, αυτό δεν γίνεται. Τα κενά νοημασύνης καλύπτονται με μελέτη. Δεν θα κάνουμε σε κανένα τη χάρη να είμαστε αδιάβαστοι και αδιάφοροι.
Comfort food, comfort read… Παρηγορητικό φαγητό, παρηγορητικό ανάγνωσμα… Η ανθρώπινη συνθήκη έχει πολύ στενά όρια, ο καταναλωτισμός δεν μπορεί να είναι η μόνη παρηγοριά για τα υπαρξιακά προβλήματα… Τα παραμύθια είναι μια παρηγοριά, όπως λένε και οι φιλόλογοι η λέξη παραμύθι αυτό σημαίνει. Όμως πραγματικό νόημα στη ζωή βρίσκω όταν μπορώ με κάποιο τρόπο να φανώ χρήσιμη, έστω και σε έναν συνάνθρωπό μου, αν μπορώ για μια στιγμή με κάποιον τρόπο να επιδράσω θετικά. Ζήσε. Και μην παρατάς τη χαρά στους ανίδεους.
