Του Κωστή Μουδάτσου
Ζούμε συγκλονιστικές στιγμές. Συγκινητικές. Εκείνος που έβαλε την αριστερά να σκεφτεί ότι μπορεί να κατακτήσει την κυβερνητική εξουσία, βγήκε με τέτοιο τρόπο να ξαναπεί ότι δεν χωράει εσωστρέφεια αλλά με δημιουργικές κινήσεις μπορεί να ξαναρθεί στο προσκήνιο. Να γίνει ξανά κόμμα εξουσίας. Το έδειξε με την παραίτηση του από την αρχηγία του κόμματος που ηγήθηκε δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια κι ενώ μπορούσε με άνεση να παραμείνει.
Το είπε με τέτοιο τρόπο που άνοιξε το δρόμο στους νεώτερους και με το ένστικτο του χαρισματικού ηγέτη που αντιλαμβάνεται το ρόλο του στις συγκυρίες.
Δεν γράφομε αποχαιρετιστήριους λόγους απλά ξέρομε ότι επειδή είναι ακόμη νέος, με τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο, θα έχει πολλούς ρόλους ακόμη να παίξει και να στηρίξει το όραμα του προοδευτικού χώρου. Όμως το δρόμο τον άνοιξε για τη νέα ηγεσία με το πιο ενδεδειγμένο τρόπο. Θεσμικός και δημοκρατικός, έντιμος και καθαρός. Φανταστείτε η αντίπαλη παράταξη της εκδικητικής δεξιάς να ανακάλυπτε ένα κάτι έστω και τόσο δα, τι θα έκανε! Άλλωστε είναι γνωστές οι προσπάθειες της αλλά δεν βρήκε τίποτα.
Ο καιρός θα αποτιμήσει τα θετικά και τα αρνητικά πεπραγμένα του. Όπως θα αποτιμήσει και την παρακαταθήκη που αφήνει.
Η σύνθεση και η δημιουργία είναι δύσκολη και εξωστρεφής διαδικασία. Ενώ απαιτεί μοναξιά και κριτική σκέψη, επιβάλλεται η εξωστρέφεια για να είναι αξιόλογο το αποτέλεσμα και να πιάσει τόπο. Είναι πολύ δύσκολο ένα κόμμα εσωστρέφειας του 3-4% να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα και να κυβερνήσει σε δύσκολες συνθήκες. Απαιτούνται ιδιαίτερες ικανότητες και προσαρμογές.
Αυτές οι προσπάθειες και οι διαδικασίες είναι ενοχλητικές για τους αντιπάλους και χωρίς σπουδαιότητα για τους εσωστρεφείς φίλους της καθαρής αλήθειας και των στατικών αντιλήψεων. Ειδικά αυτοί που τα ξέρουν όλα, τις απεχθάνονται.
Όσο η δημιουργία και η σύνθεση είναι σκοπός και δράση, άλλο τόσο είναι έμμονη και βασανιστική. Είναι ένα χάος που ενώ βοηθά τις συνθετικές διαδικασίες, έχει και τις ιδιότητες να διαλύει τα πάντα μέσα του. Δημιουργούς, νέες ιδέες, οράματα και καινοτομίες, προσωπικότητες, φίλους και κινήματα. Είναι μια συγκλονιστική προσπάθεια που απαιτεί τόλμη, ελιγμούς, πολλές φορές συμβιβασμούς, στόχους και κυρίως ρήξεις.
Η μεγαλύτερη ρήξη είναι εκείνη που ο δημιουργός ηγέτης έρχεται ενάντια στον εαυτό του, στις διαδικασίες της σύνθεσης και της πορείας του. Κι όμως αυτή η ρήξη αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο. Ειδικά στη διαδικασία λήψης σημαντικών αποφάσεων. Η μοναξιά και οι διαδικασίες λήψης κρίσιμων αποφάσεων κάνουν το δημιουργικό άνθρωπο μοναχικό με μελαγχολική διάθεση. Από πολλούς, φίλους και αντιπάλους, θεωρείται περίεργος και παράξενος. Δεν αντιλαμβάνονται τη σχέση ηγέτη δημιουργού και σύνθεσης και λήψης κρίσιμων αποφάσεων. Ειδικά οι αντίπαλοι προσπαθούν να βρουν ευκαιρία συκοφάντησης και σπίλωσης του με κάθε μέσο. Καταλαβαίνουν καλύτερα την καταδίκη και τον αφορισμό του. Δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία στο έργο, στις δυσκολίες, στις συνθήκες και στους νέους δρόμους που ανοίγονται.
Όμως ο δύστροπος, ο περίεργος και μοναχικός ηγέτης- δημιουργός είναι ο χρήσιμος στην εξέλιξη της κοινωνίας και στην προώθηση των συμφερόντων της χώρας του. Βάζει πάνω από όλα το όφελος της κοινωνίας και του τόπου και ας αντιμετωπίζει την ειρωνεία, την απόρριψη και την συκοφάντηση, την κολακεία, ακόμη και με τα πιο αθέμιτα μέσα. Ο ηγέτης-δημιουργός αντέχει, επιμένει, αντιστέκεται, πολλές φορές ξεπερνώντας τα όρια της ανθρώπινης αντοχής, τους καταπονημένους συνεργάτες και συνεχίζει το μοναχικό δρόμο της δημιουργίας. Όποιον επιλέγει κάθε φορά.
Είναι γνωστό ότι ο ηγέτης αναδεικνύει τις ικανότητες των συνεργατών και την δυναμική του κόμματος. Πολλές φορές όμως εκείνοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν και άλλες που οι φιλοδοξίες τους ξεπερνούν τις ικανότητες τους ή δεν αντιλαμβάνονται τον κόσμο που βρίσκεται σε διαρκώς μεταβαλλόμενες καταστάσεις. Είναι τέτοια η δυναμική που πολλές φορές ξεπερνά ακόμη και ικανούς ανθρώπους. Με κόπο και υπομονή αναδεικνύει στελέχη και συνεργάτες, κυρίως νεότερης ηλικίας, που σαν έρθει η ώρα θα βγουν μπροστά για νέες προσπάθειες και οράματα.
Ο ηγέτης της κεντροαριστεράς μέσα στις τωρινές συγκυρίες αποφάσισε να αναχωρήσει από την ηγεσία του κόμματος με τρόπο που ανοίγει δρόμους στους νεότερους συνεργάτες του. Με θεσμικό τρόπο και χωρίς να δίνει δαχτυλίδια και υπενθυμίζοντας σε όλους το χρέος τους προς τον προοδευτικό κόσμο και στη πατρίδα. Ο ίδιος επέλεξε να συνεχίσει τις μάχες για τις αξίες, τις ιδέες και τα ιδανικά που πρεσβεύει ανοίγοντας το δρόμο για νέα ηγεσία.
Όσες γρατζουνιές κι αν αποκόμισε στις μάχες που έδωσε, ξέρει ότι τα έδωσε όλα και θα συνεχίσει στα νέα μετερίζια που έχει επιλέξει. Άλλωστε από τις πρώτες μέρες φαίνεται η απήχηση του στο λαό, αλλά και από τις μικρότητες των κυριότερων αντιπάλων του, μα και κάποιων ολίγων συνοδοιπόρων του. Εκείνος βέβαια με το ένστικτο του θα συνομιλήσει με την ιστορία! Και το όνομα αυτού Αλέξης, που όπως έλεγε ο Θάνος Μικρούτσικος, κάθε γιαγιά θα τον ήθελε εγγόνι της και κάθε κοπελιά φίλο της! Κι επειδή αγαπούμε το τόπο και μοχθούμε για αυτόν και το μέλλον του συνεχίζομε τη πορεία αναζητώντας το νέο, το καινοτόμο, το χρήσιμο, τις προοδευτικές και δημιουργικές ιδέες στις σύγχρονες συγκυρίες, εθνικές και παγκόσμιες!
