Το μεγάλο στοίχημα είναι μετά από ένα χτύπημα να σηκώνεσαι και πάλι. Όσες φορές κι αν χρειαστεί.
Στενοχωρηθήκαμε, πικραθήκαμε, οργιστήκαμε, αλλά το χατίρι να πάμε στην άκρη δεν το κάνουμε σε κανέναν.
Τα κεφάλια μας θα σπάσουν πολλές φορές, αλλά κάποια στιγμή θα λυγίσουν και τα σίδερα που κουτουλούμε.
Γι αυτή τη “στιγμή” παλεύει ο άνθρωπος μια ζωή. Γι αυτή τη “στιγμή” ζει
Η Αριστερά, ο αριστερός πολίτης είναι για τα δύσκολα.
Σε ένα μήνα έχουμε μια μάχη με στόχο να μην επιτρέψουμε στον χειρότερο πρωθυπουργό της Μεταπολίτευσης να γίνει και ανεξέλεγκτος και να τα ξεπουλήσει όλα.
Αλλά έχουμε και μια δεύτερη ευθύνη όλοι εμείς: το αποτέλεσμα να είναι τέτοιο που να επιβάλλει στον Αλέξη Τσίπρα να μείνει, να συνεχίσει τη μάχη και να μη φύγει ηττημένος, με το κεφάλι χαμηλωμένο. Το χρωστάμε και στην πατρίδα και στα παιδιά μας να ανοίξουμε το δρόμο της παραμονής του Αλέξη Τσίπρα.
Έχουν φαγωθεί και θα φαγωθούν κι άλλο στα “γιατί δεν φεύγει”;
Ξέρουμε ότι σε αυτή τη φάση η αποχώρηση Τσίπρα σημαίνει διάλυση όλου του εγχειρήματος.
Έχουμε πολλούς τόσο χαρισματικούς ηγέτες, όχι στην αριστερά, στον τόπο γενικά;
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένα κεφάλαιο για το τόπο.
Όπως ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, κι ας μη συμφωνούσα μαζί του.
Όπως ήταν από την αριστερά ο Χαρίλαος και ο Λεωνίδας.
Κι όπως ήταν για τη δεξιά ο γέρω Καραμανλής.
Candiot
