Η συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Σταύρο Θεοδωράκη και στους «Πρωταγωνιστές» το βράδυ της Τρίτης θα μείνει στην ιστορία, και όχι επειδή -επιτέλους- χάραξε έστω τον ορίζοντα της προσφυγής στις κάλπες για τον προσεχή Μάιο. Αλλά επειδή στην πρώτη του εμφάνιση έπειτα από την τραγωδία των Τεμπών, ο απερχόμενος πρωθυπουργός την χρησιμοποίησε, απέσεισε σχεδόν όλες τις ευθύνες που του απευθύνονται, τις έστρεψε κατά προηγούμενων κυβερνήσεων και πολιτικών του αντιπάλων, για να καταλήξει να θέσει τα επίδικα των επερχόμενων εκλογών.
Δείτε επίσης:
Ο Μητσοτάκης ανακοινώνει εκλογές μέσω της εκπομπής του “συνεταίρου” Θεοδωράκη- 21 ή 28 Μαΐου
Το… διέρρευσαν και το έκανε. Τελικά, η πρώτη τηλεοπτική συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη έπειτα από αρκετό καιρό, και κυρίως, τρεις εβδομάδες μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, αντί για την πολυδιαφημισμένη «αυτοκριτική» του, εκείνος την μετέτρεψε σε προεκλογικό βατήρα, από τον οποίο μάλιστα στράφηκε κατά πάντων και κούνησε το δάχτυλο.
«Ανακοίνωσε» εκλογές τον Μάιο χωρίς όμως να δώσει συγκεκριμένη ημερομηνία, έβαλε στο τραπέζι νέα συνταγματική αναθεώρηση για την προσεχή κοινοβουλευτική περίοδο, υπερασπίστηκε συνολικά το «επιτελικό κράτος» κατακρίνοντας όσους του ασκούν κριτική για την υπερσυγκέντρωση εξουσιών. Κυρίως όμως, έριξε ευθύνες για τα «αίτια» του δυστυχήματος σε όλους εκτός του εαυτού του, για τον οποίο μάλιστα κράτησε τον ρόλο του «τα έλεγα εγώ για την αξιολόγηση, τότε ήμουν μόνος».
Στο πρώτο μέρος της συνέντευξης, «απαντώντας» σε ερωτήματα νέων ανθρώπων που επέζησαν από το τραγικό δυστύχημα, δεν δίστασε να επικαλεστεί ακόμα και πρόσωπα της οικογένειάς του, σε μια κυνική προσπάθεια επίκλησης του συναισθήματος των πολιτών. Έπειτα από τις γρήγορες αυτές αναφορές, στη συνέχεια σήκωσε το δάχτυλο και το έτεινε κατά δικαίων και αδίκων.
Κατηγόρησε την αξιωματική αντιπολίτευση και το ΠΑΣΟΚ για «παθογένειες πολλών ετών», τις οποίες επέκτεινε και στις προηγούμενες κυβερνήσεις, πλην της δικής του. Κατηγόρησε τους δημοσίους υπαλλήλους και συνολικά τον ΟΣΕ, μουρμουρίζοντας μόνο πως αυτό είναι δημιούργημα κατά βάση γαλάζιων κυβερνήσεων. Κούνησε το δάχτυλο στους πολίτες για την αξιολόγηση του Δημοσίου, με συνεχείς αναφορές στον εαυτό του ως «μεταρρυθμιστή», μάλιστα φτάνοντας κάποια στιγμή να μιλήσει για τον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο.
«Θα πάρω έναν μεγάλο προβολέα και θα ρίξουμε φως στο τι έγινε» ήταν η «δέσμευσή» του για απόδοση δικαιοσύνης, συνδέοντας την με τον εαυτό του, σε μία από τις πολλές φορές αναφορές σε αυτόν. Αναφορικά δε με την κατάσταση του σιδηροδρομικού δικτύου και την σύμβαση με την Hellenic Train από την οποία ο Κώστας Καραμανλής ο νεότερος «εξαφάνισε» περί τα 600 εκατ. ευρώ επενδύσεις, δεν τόλμησε να πει ούτε μια φορά τη λέξη «επαναδιαπραγμάτευση», επαναλαμβάνοντας μονότονα πως «θα κάτσω στο τραπέζι» με τους Ιταλούς «και θα πετύχουμε μια καλύτερη συμφωνία».
Σε κάθε περίπτωση, αναφορικά με τις ευθύνες, έβαλε σε πρώτο πλάνο τον μοιραίο σταθμάρχη, δικάζοντάς τον ξανά και ξανά, συμπληρώνοντας την ανάγκη «καλύτερης εκπαίδευσης» και της ολοκλήρωσης της σύμβασης 717, με τα οποία «μπορεί το δυστύχημα να μην γινόταν». Σε μία ακόμα μνημειώδη αναφορά του, υπερασπίστηκε τις πληρωμές golden boys τύπου ΔΕΗ, υπογραμμίζοντας πως «αν θέλουμε ένα Δημόσιο, το οποίο θα είναι πραγματικά παραγωγικό, σε θέσεις ευθύνης πρέπει να βρίσκονται άνθρωποι, οι οποίοι δεν θα έχουν τις απολαβές του ιδιωτικού τομέα, αλλά δε μπορούμε να συζητάμε και για εξευτελιστικά χαμηλούς μισθούς
Με τον Σταύρο Θεοδωράκη να του διασφαλίζει μία στρωτή, βολική, χαλαρή συζήτηση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης περιέγραψε ένα σκηνικό στο οποίο προκύπτει ο ίδιος ως μοιραίος «μόνος» απέναντι στα προβλήματα του ελληνικού κράτους, του πολιτικού συστήματος σχεδόν στο σύνολό του και το «κομματικό κράτος», φροντίζοντας στη συνέχεια να του δώσει και την «πάσα» για να συνδέσει την τραγωδία με την προσφυγή στις κάλπες.
Και εδώ όμως, αντί για μία σαφή απάντηση για το πότε θα γίνουν εκλογές, εκείνος έδωσε μία γενική απάντηση «τον Μαίο», ρίχνοντας βάρος στην προεκλογική μαρκίζα. Επάνω της έγραψε τη «μάχη με το κομματικό κράτος», μία νέα συνταγματική αναθεώρηση, και πάνω από όλα την αυτοδυναμία. Αμετανόητος, έφτασε στο σημείο να αναλύσει και τις δημοσκοπήσεις, αναφέροντας μεταξύ άλλων πως «πρέπει να σας πω όμως ότι παρά τα μεγάλα σκαμπανεβάσματα και παρά το γεγονός ότι σίγουρα δεχτήκαμε ένα αναμενόμενο δημοσκοπικό χτύπημα, δεν είναι συνηθισμένο -τουλάχιστον στην ιστορία της μεταπολίτευσης- το κόμμα εξουσίας και ο Πρωθυπουργός να προηγείται έστω και με πιο μειωμένα νούμερα σε σχέση με το παρελθόν ενός αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ο οποίος δεν είναι καινούργιος».
Ιστορική συνέντευξη, πράγματι. Ιστορική επειδή ο Κυρ. Μητσοτάκης κατάφερε να ξεπεράσει τον εαυτό του. Ανέβηκε στην εξουσία μετρώντας φέρετρα, εκμεταλλευόμενος μία τραγωδία που συγκλόνισε τη χώρα για να εκλεγεί πρωθυπουργός. Σήμερα, πάει σε εκλογές κρύβοντας φέρετρα πίσω από χυδαίες δικαιολογίες, κυνικές διαπιστώσεις και πολύ στρας από την εκπομπή που του προσέφερε την ευκαιρία να το κάνει.
Documento
