Μπροστά στην 8η Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, πραγματοποιήθηκε χθες η εκδήλωση της Τομεακής Επιτροπής στο Πολύκεντρο του Δήμου Ηρακλείου με θέμα: «Τολμάμε με δυνατό ΚΚΕ παντού! Στο δρόμο για την πραγματική ισοτιμία και χειραφέτηση της γυναίκας!», με ομιλήτρια την Μαρία Κυπραίου, μέλος του Τομεακού Γραφείου και υποψήφια βουλευτή Ηρακλείου του ΚΚΕ.
Η Μ. Κυπραίου, στην ομιλία της μεταξύ άλλων, ανέφερε:
«(…)Τόσες αθώες ψυχές κυρίως νέων παιδιών χάθηκαν. Δεν πρόκειται, για μια «κακή στιγμή», ένα «ανθρώπινο λάθος» που αναίσχυντα επαναλαμβάνεται τόσες μέρες, αλλά για ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα με αιτίες κι ενόχους. Και στο έγκλημα απαιτείς να αποδοθούν ευθύνες, όπως από την πρώτη στιγμή, έκανε το ΚΚΕ. Ένοχοι είναι: όλες οι κυβερνήσεις, το κράτος με τις περικοπές και την υποχρηματοδότηση, η ιταλική εταιρεία, οι διάφοροι εργολάβοι που τσέπωναν τα εκατομμύρια και δεν προχωρούσαν τα απαραίτητα έργα. Για τα κέρδη τους, θυσιάζουν ζωές!
(…)Η ιστορική επέτειος της 8ης Μάρτη είναι αφιερωμένη στους σκληρούς απεργιακούς αγώνες των εργατριών και εργατών για ίσα μεροκάματα ανδρών και γυναικών, για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, για λιγότερες ώρες εργασίας. Το πραγματικά προοδευτικό στην ιστορία των κοινωνιών, της ταξικής πάλης είναι να μην υποτάσσεσαι σε αρνητικούς συσχετισμούς, αλλά να παλεύεις για να τους αλλάξεις.
(…)Απευθυνόμαστε σε κάθε γυναίκα εργαζόμενη, άνεργη, επαγγελματία, αγρότισσα, συνταξιούχο, νέα μητέρα, μαθήτρια, φοιτήτρια, μετανάστρια. Σε κάθε γυναίκα που δε συμβιβάζεται με αυτή την κατάσταση, που δεν ανέχεται να αγωνιά για το αύριο, που αγανακτεί με τη ζωή λάστιχο, τα πετσοκομμένα δικαιώματα, την τσακισμένη προσωπική και οικογενειακή ζωή, την ακρίβεια, την ανασφάλεια, τα ακανόνιστα ωράρια.
(…)Καταλήγουμε συνεχώς στο συμπέρασμα ότι για να κερδίσει το κεφάλαιο πρέπει να χάσουμε εμείς. Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις που να ωφελούνται και ο λαός και οι μονοπωλιακοί όμιλοι. Στην πραγματικότητα δεσμεύονται για την ακόμα πιο άγρια εκμετάλλευση και του γυναικείου εργατικού και επιστημονικού δυναμικού, με τα ακανόνιστα ωράρια, τις συμβάσεις με ημερομηνία λήξης τη γενίκευση της τηλεργασίας, που έχει βέβαια σοβαρές επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική υγεία των γυναικών.
(…)Σήμερα κάθε γυναίκα μπορεί να μετατρέψει την οργή, την αγανάκτηση που νιώθει σε δύναμη μάχης και διεκδίκησης. Να αξιοποιήσει τις εκλογές για να αποκτήσει αυτή η δυσαρέσκεια ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, να επιλέξει αυτό που τους τρομάζει και τους πονάει πραγματικά, ένα δυνατό ΚΚΕ! Με δυνατό ΚΚΕ παντού, η γυναίκα μπορεί να πρωταγωνιστήσει στο δρόμο του αγώνα για την ισοτιμία και τη χειραφέτησή της, για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, το σοσιαλισμό –κομμουνισμό. Για να είστε εσείς αύριο πιο δυνατοί και δυνατές! Για να δυναμώσει η προοπτική των μεγάλων ανατροπών που έχουμε ανάγκη εμείς και τα παιδιά μας!»
Στη συνέχεια, η Κατερίνα Χαλκιαδάκη, στέλεχος του ΚΚΕ τόνισε:
«Οι γυναίκες εργαζόμενες στην υγεία, όπως και όλοι οι υγειονομικοί έχουν πλέον τεράστια εμπειρία από την περίοδο της πανδημίας που εγκαταλείφθηκαν να παλέψουν μόνες τους σε νοσοκομεία υποστελεχωμένα, με βάρδιες ατελείωτες, χωρίς ρεπό και άδειες, χωρίς μέσα ατομικής προστασίας. Βίωσαν την πολιτική της κυβέρνησης που επιτάσσει να δαπανηθεί το μικρότερο δυνατό «κόστος» για την υγεία του λαού και τους εργαζόμενους σε αυτήν, ενώ ταυτόχρονα πριμοδοτεί προκλητικά τον ιδιωτικό τομέα, όπως έγινε με τις ιδιωτικές κλινικές την περίοδο της πανδημίας. Έζησαν από πρώτο χέρι την υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ ενώ κόσμος πέθαινε σε κοινές κλίνες νοσηλείας λόγω ανεπάρκειας κλινικών ΜΕΘ λέγοντας ότι «θα λογαριαστούμε μετά»! Συμμερίζεται την ίδια λογική με την κυβέρνηση της ΝΔ, δηλαδή εκείνη που βλέπει την υγεία και τη ζωή σαν κόστος.
Σε συνθήκες φόβου, καταστολής, περιορισμού, εξουθένωσης, οι υγειονομικοί βρήκαν δίπλα τους το ΚΚΕ. Τους κομμουνιστές υγειονομικούς που πρωτοστάτησαν σε κάθε αγώνα, που με πρωτοβουλία τους η ομοσπονδία νοσοκομειακών γιατρών οργάνωσε την πρώτη απεργία υγειονομικών σε όλη την Ευρώπη μέσα στην πανδημία, που τηρώντας υποδειγματικά τα μέτρα προστασίας διαδήλωσαν, απαίτησαν δημόσια δωρεάν υγεία για όλους, μέτρα προστασίας παντού, πέταξαν στα σκουπίδια τα αφηγήματα της κυβέρνησης περί ατομικής ευθύνης όπως κάνουν και τώρα που όλα θέλουν να τα φορτώσουν στο «ανθρώπινο λάθος». Τους αγώνες αυτούς φυσικά το ΚΚΕ και οι κομμουνιστές δεν τους έδωσαν μόνο για τους υγειονομικούς αλλά κυρίως για το λαό. Στην επόμενη εκλογική μάχη λοιπόν (…) οι υγειονομικοί και ο λαός έχουν απόλυτο συμφέρον να στηρίξουν το ΚΚΕ, το μόνο Κόμμα που έμπρακτα, μέσα στη Βουλή αλλά κυρίως έξω, στους αγώνες δίνει όλες του τις δυνάμεις στην υπεράσπιση της δημόσιας, δωρεάν υγείας!»
Παρέμβαση έκανε η Ρένα Σκυβαλάκη, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ, μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ Ηρακλείου και πρόεδρος της Ομάδας Γυναικών Ηρακλείου, η οποία επισήμανε:
«Μπορούμε να αντιπαλέψουμε τη βία κατά των γυναικών αν δεν ξέρουμε ποιες μορφές έχει; Τη ρίζα της; Η σεξουαλική βία και κακοποίηση, ο βιασμός, η διαρροή προσωπικών στιγμών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και βέβαια η δολοφονία μιας γυναίκας αποτελούν σίγουρα την πιο αποκρουστική και χυδαία μορφή βίας. Βία όμως είναι για τις γυναίκες και η ανεργία, τα ωράρια λάστιχο, η δουλειά με ημερομηνία λήξης χωρίς δικαιώματα, οι απολύσεις εγκύων, η έλλειψη δημόσιων και δωρεάν παιδικών σταθμών, κέντρων δημιουργικής απασχόλησης παιδιών, κέντρων φροντίδας ηλικιωμένων. Βία είναι οι απειλές, οι εκβιασμοί, ο εκφοβισμός από τους εργοδότες ενάντια στις γυναίκες που διεκδικούν τα δικαιώματά τους στη δουλειά στην προστασία της μητρότητας αλλά και ενάντια στις γυναίκες που είναι οργανωμένες στα σωματεία τους. Βία είναι και ο πόλεμος, που γίνεται για τους ανταγωνισμού των επιχειρηματικών ομίλων για να κερδίζουν ακόμα περισσότερο από τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των δρόμων μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων.
Ποια είναι η αιτία όμως για τις δολοφονίες, τους βιασμούς, την κακοποίηση κατά των γυναικών; Μήπως οι δράστες τέτοιων αποκρουστικών εγκλημάτων γεννήθηκαν εγκληματίες ή διαμορφώθηκαν στην πορεία της ζωής τους, μεγαλώνοντας σε μία κοινωνία που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο;
Μήπως οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεγαλέμποροι εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους και περισσότερο τις γυναίκες εργαζόμενες για να αυξήσουν τα κέρδη τους έχοντας τη στήριξη των νομών και του κράτους; Αυτή η εκμετάλλευση τρέφει τον ανελέητο ανταγωνισμό, τον ατομισμό, τον εγωιστικό τρόπο σκέψης και ζωής και οι γυναίκες είναι πιο ευάλωτες στη βία στο χώρο δουλειάς, την οικογένεια, στις διαπροσωπικές σχέσεις γιατί βιώνουν κοινωνικές διακρίσεις σε κάθε πλευρά της ζωής τους. Δηλαδή όσο χειροτερεύει η ζωή και οι συνθήκες δουλειάς των γυναικών, αυτό που λέμε η ανισότιμη θέση της γυναίκας στη σημερινή κοινωνία, τόσο πιο δύσκολα οι γυναίκες θα καταγγείλουν την εργοδοτική βία. Πολύ πιο δύσκολα θα απεγκλωβιστούν από βίαιες οικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις, καθώς υπάρχει οικονομική και κοινωνική εξάρτηση από το σύντροφο ή σύζυγό της.
Για να μπορέσουμε, λοιπόν, οι γυναίκες να αντιπαλέψουν κάθε μορφή βίας χρειαζόμαστε ιδιαίτερη οικονομική και κοινωνική στήριξη από το κράτος. Η ισοτιμία μπορεί να εξασφαλιστεί, μόνο αν οι γυναίκες έχουν σταθερή δουλειά, με μισθούς που να καλύπτουν τις ανάγκες τους ολόπλευρη προστασία της μητρότητας από το κράτος, ελεύθερο χρόνο για να συμμετέχουν στην κοινωνική δράση και να εκφράζονται δημιουργικά σύμφωνα με τα ενδιαφέροντά τους. Μόνο αν έχουν πρόσβαση σ’ ένα εκτεταμένο δίκτυο δημόσιων και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών, στελεχωμένο με ειδικευμένο προσωπικό που θα έχει μόνιμη και σταθερή δουλειά. Είναι εμφανές ότι το ενδιαφέρον των εγχώριων κυβερνήσεων αλλά και των αστικών επιτελείων της ΕΕ εξαντλείται σε διακηρυκτικού χαρακτήρα ευχολόγια.
(…)Η γυναίκα που απειλείται ή έχει κακοποιηθεί και αποφασίζει να καταγγείλει έρχεται αντιμέτωπη με μία σειρά από εμπόδια: Από την Αστυνομική αδιαφορία ή αυθαιρεσία, την υποστελέχωση των ιατροδικαστικών υπηρεσιών μέχρι τις μακροχρόνιες νομικές διαδικασίες. Είναι ελλιπής η επιστημονική, νομική, κοινωνική και οικονομική υποστήριξη των θυμάτων από τις κρατικές δομές.
Βασική πλευρά για την αντιμετώπιση του ζητήματος κακοποίησης είναι και η πρόληψη, η ανυπαρξία πρόληψης: Μιλάμε για προγράμματα σε σχολεία, σχολές, χώρους δουλειάς, από επιστημονικούς και κρατικούς φορείς, δηλαδή αυτό που λέμε Πρωτοβάθμια Φροντίδα. Ο καθημερινός αγώνας καθεμίας και καθένα μας απέναντι στις αντιδραστικές αντιλήψεις και πρακτικές για τις σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα, απέναντι στο βάρβαρο, εκμεταλλευτικό σύστημα που τις θρέφει και τις αναπαράγει, είναι μονόδρομος: Μέχρι καμία συντροφική, διαπροσωπική, οικογενειακή σχέση να μην μετατρέπεται σε δεσμά και απειλή για τη ζωή της γυναίκας.»
Τέλος, το λόγο πήρε η Όλγα Στεφανοπούλου, φοιτήτρια και μέλος του ΣΠ Κρήτης της ΚΝΕ. Χαρακτηριστικά είπε:
«Σπουδάζουμε χωρίς να εξασφαλίζεται ότι θα βρούμε δουλειά με μόνη προϋπόθεση το πτυχίο. Παράλληλα, νομοσχέδια όπως ο νόμος – πλαίσιο που συνδέει περισσότερο τα πανεπιστήμια με τις επιχειρήσεις σε συνδυασμό με τα μηδενικά μέτρα για ολοκληρωμένη φοιτητική μέριμνα δυσχεραίνει κι άλλο την καθημερινότητα. Γίνεται φανερό ότι ζούμε σε ένα εκμεταλλευτικό σύστημα που βάζει τα κέρδη πάνω από την ανθρώπινη ζωή. Κάθε φοιτήτρια να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, να αγωνιστεί, για όλες και όλους εκείνους που τους κόβουν τα όνειρα. Αγώνας για σπουδές, δουλειά, ζωή με δικαιώματα. Τώρα κάθε νέα φοιτήτρια να κάνει το μεγάλο βήμα. Γιατί δυνατό ΚΚΕ μέσα και έξω από τη Βουλή δυναμώνει τη γυναικεία φωνή που παλεύει για να ανατρέψει το σύστημα που γεννά την εκμετάλλευση, την κακοποίηση, τη φτώχεια, τους πολέμους.»
