Χθες στους δρόμους του κέντρου της Αθήνας κυμάτιζαν μαύρα μπαλόνια. Είχαν το μπόι των χιλιάδων φοιτητών και μαθητών που τα κρατούσαν με σκοπό να τιμήσουν «σεμνά», όπως ανέφεραν, αλλά με οργή που δεν περίσσευε, τα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών, αλλά και ενάντια στην επιχείρηση απόκρυψης των πολιτικών ευθυνών του δυστυχήματος. Η διαμαρτυρία τους ξεκίνησε από τα Προπύλαια λίγο πριν τις 12 το μεσημέρι. Πρώτα με κείμενα που διάβαζαν και αποχαιρετούσαν τους συνομήλικούς τους. «Να γίνουμε των νεκρών η φωνή – Το βλέμμα των ανθρώπων που αντάμωσαν τη φρίκη».
«Κέρδη βαμμένα στων φοιτητών το αίμα»
Και μετά, για λίγο, σιωπή. Ξετύλιξαν τα πανό και βγήκαν στον δρόμο. Πρώτο το πανό των φοιτητικών συλλόγων Αθήνας. Με μπλε χρώμα είχαν γράψει τη φράση «τα κέρδη τους» και με κόκκινο «οι νεκροί μας». Από πίσω του στοιχήθηκαν αμέτρητα νέα πρόσωπα. Η αστυνομία τα είδε 2.000. Όλοι όμως είχαν την αίσθηση πως ο κόσμος ήταν τόσος ώστε να μπορεί να κάνει πράγματι πράξη το κάλεσμα που απευθύνθηκε διά ντουντούκας: «Συνάδελφοι, προχωράμε να περικυκλώσουμε το Σύνταγμα».
Σύντομα η βουή της πόλης καλύφθηκε από τα συνθήματα που τόσο σύντομα πρόλαβαν να σκεφτούν οι νεαροί διαδηλωτές, καταφέρνοντας μέσα σε λίγες λέξεις να συμπυκνώσουν την αντίθεσή τους στις πολιτικές που εφαρμόζονται, όπως και να στείλουν μήνυμα ότι ο θυμός τους μεγαλώνει. «Κέρδη βαμμένα στων φοιτητών το αίμα», «Στείλε όταν φτάσεις, δεν έφτασε ποτέ -Εκδίκηση θα πάρουμε για σένανε μικρέ», «Στέρεψαν τα δάκρυα κι έγιναν οργή, η νέα γενιά δεν σας συγχωρεί», «Το πάμε κι όπου βγει δεν βγαίνει πουθενά, μόνο τραγωδίες το σύστημα γεννά».
Ενα μαύρο μπαλόνι στον ουρανό
Στον ρυθμό αυτών των συνθημάτων βάδισαν οι διαδηλωτές πρώτα στην Πανεπιστημίου, μετά στη Σταδίου, καταλήγοντας στη συνέχεια στο Σύνταγμα. Στα πένθιμα μπαλόνια προστέθηκαν και τα λευκά. Πάνω τους είχαν γραμμένα με μαρκαδόρο λόγια από το στόμα των συγγενών των θυμάτων. «57 εισιτήρια θανάτου». Και όταν το πλήθος βρέθηκε μπροστά από τη Βουλή, ένα απ’ τα μπαλόνια, μαύρο εκείνο, έφυγε στον ουρανό σαν άλλος ένας φόρος τιμής που έφερνε τα παιδιά στον δρόμο πιο κοντά σ’ εκείνα που έφυγαν. Ακολούθησε η φωνή του φοιτητή που βρισκόταν στο βαν με τα μεγάφωνα που προπορευόταν. «Μαζί με τ’ αδέρφια μας τους μαθητές, είμαστε εδώ, για εκείνους που δεν θα ξαναστείλουν μήνυμα στις μανάδες τους». Κι εκεί η κινητοποίηση κόμπιασε, σαν κουβέντα που δεν βγαίνει από συγκινημένο άνθρωπο. Τα βήματα σταμάτησαν. Και σαν κύμα σε κερκίδα, τα σώματα, από όρθια, κάθισαν οκλαδόν για να τηρηθεί ενός λεπτού σιγή.
Μετά το πέρας του χρόνου που αφιερώθηκε στον χρόνο των ανθρώπων που χάθηκε, οι διαδηλωτές σηκώθηκαν πάλι και συνέχισαν την πορεία τους προς τα γραφεία της Hellenic Train, στη συμβολή λεωφόρου Συγγρού και οδού Πετμεζά. Εκεί αντίκρισαν τη γνωστή εικόνα. Έναν χακί και μπλε φραγμό από τις διμοιρίες των ΜΑΤ, ΥΜΕΤ και των οχημάτων που τους μεταφέρουν. «Θα έπρεπε να σκύβετε το βλέμμα» φώναξε στους αστυνομικούς μια γυναίκα μεγαλύτερης ηλικίας. Ο κόσμος δεν πτοήθηκε. Από τη μία άκρη του δρόμου στην άλλη κρατήθηκε μπροστά από τους αστυνομικούς ένα μεγάλο κομμάτι μαύρο ύφασμα. Ταυτόχρονα ηχούσαν ρυθμικά οι ιαχές «Δολοφόνοι-Δολοφόνοι-Δολοφόνοι».
Από την ντουντούκα οι φοιτητές κατήγγειλαν την παρουσία των πάνοπλων αστυνομικών, που κατέβασαν τις ασπίδες και άνοιξαν έναν διάδρομο μόνο όταν οι συνδικαλιστές εργαζόμενοι της Hellenic Train απαίτησαν να προχωρήσει η συνάντηση που τους είχε ζητηθεί από την ίδια την εταιρεία. Αμέσως μετά η κινητοποίηση ολοκληρώθηκε. Και τα κινηματικά ραντεβού ανανεώθηκαν για αύριο Κυριακή στις 11 στο Σύνταγμα και στις 12 το μεσημέρι στα Προπύλαια.
