Η συμφωνία για τις 161 αρχαιότητες κυκλαδικού πολιτισμού που διαχειρίστηκε πρόσφατα η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη εξακολουθεί να προκαλεί αντιδράσεις.
Για «καινοφανή πρακτική διαχείρισης προϊόντων αρχαιοκαπηλίας» που βρίσκονται εκτός της χώρας μας, αλλά και για «μεταστροφή της πολιτικής του υπουργείου Πολιτισμού», κάνει λόγο το ψήφισμα του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Το σχετικό νομοσχέδιο που επικύρωσε την προβληματική συμφωνία με αναδρομική μάλιστα ισχύει, ήρθε στη Βουλή και υπερψηφίστηκε μόνο από τη Νέα Δημοκρατία καθώς όλη η αντιπολίτευση βρέθηκε απέναντι και στηλίτευσε τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η συμφωνία εξακολουθεί να προκαλεί αντιδράσεις καθώς έχει σοβαρά και πολλά αναπάντητα ερωτήματα, «τυφλά» σημεία, φλερτάρει με την παράνομη διακίνηση ελληνικών αρχαιοτήτων και συνάπτει σχέσεις με ιδιώτες που αποβαίνουν εις βάρος της πολιτιστικής κληρονομιάς και του ελληνικού λαού, των ελληνικών δημόσιων μουσείων. Η ρητορική και το αφήγημα που εξ υφάνθηκε από την υπουργό Πολιτισμού δεν έχουν πείσει και πιεστικά ερωτήματα ζητούν καθαρές απαντήσεις.
«…Αυτή η καινοφανής εκ μέρους του ελληνικού κράτους πρακτική διαχείρισης προϊόντων αρχαιοκαπηλίας που βρίσκονται εκτός ελληνικής επικράτειας αποτελεί θεαματική μεταστροφή της σχετικής πολιτικής του. Δεν είναι σαφές, εν πρώτοις, αν αρμόδιος επιστήμονας έχει εξετάσει το σύνολο της συλλογής, ώστε να αποφανθεί αν πρόκειται για γνήσια ή κίβδηλα αντικείμενα, ως είθισται» γράφει το ψήφισμα. «Η εξέταση της συλλογής και των πιστοποιητικών προέλευσης των αντικειμένων, και η συνακόλουθη εκτίμηση επί της γνησιότητάς τους θα βοηθούσαν οπωσδήποτε να κριθεί η σκοπιμότητα και οι πιθανότητες επιτυχίας της διεκδίκησης δια της νομικής οδού, η οποία φαίνεται να απεμπολήθηκε οικειοθελώς.
Καινοφανής είναι επίσης η παραχώρηση της κατοχής των αρχαιοτήτων σε ένα Ινστιτούτο , στο ΔΣ του οποίου συμμετέχουν ο γιος του συλλέκτη, ο οικονομικός διευθυντής εταιρείας συμφερόντων του συλλέκτη, εκπρόσωπος του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, αλλά ουδείς εκ πρόσωπος του ελληνικού κράτους.
Τα παραπάνω συνιστούν τις αιτίες του προβληματισμού μας σχετικά με το σκεπτικό της ίδιας της συμφωνίας, αλλά και την ωφέλεια της, καθώς ο τελικός απολογισμός δείχνει να λειτουργεί συντριπτικά υπέρ του ιδιώτη αμερικανού συλλέκτη.
Καλούμε τους αρμόδιους φορείς και την πολιτεία να επανεξετάσουν τη στάση τους, η οποία δημιουργεί ένα δυνητικά επικίνδυνο προηγούμενο όσον αφορά στη στάση του ελληνικού κράτους απέναντι στη διεκδίκηση ελληνικών αρχαιοτήτων που έχουν εξαχθεί παράνομα από τη χώρα».
ΕΦΣΥΝ
