Η εγκατάλειψη του δόγματος «αυτοδυναμία ή χάος» από τον Κυριάκο Μητσοτάκη αλλάζει το παιχνίδι. Είναι ο ίδιος πρωθυπουργός που δεσμευόταν από τη ΔΕΘ τον Σεπτέμβριο του 2021 ότι «θα διεκδικήσουμε την αυτοδυναμία από την πρώτη κάλπη».
«Δεν χρειάζεται πειραματισμούς, δεν χρειάζεται εφήμερες συμμαχίες, οι οποίες δεν θα αντέξουν στη δοκιμασία του χρόνου» δήλωνε στις 23 Μαρτίου στη Βουλή. Ούτε μια εβδομάδα αργότερα, χαμήλωσε τον πήχη αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο κυβέρνησης συνεργασίας.
Μόνο που δεν μας είπε με ποιον. Με τον ΣΥΡΙΖΑ αποκλείεται. Ο Ανδρουλάκης επιδιώκει να γίνει «κορμός σοσιαλδημοκρατικός σε μια κυβέρνηση που δεν θα είναι της φθοροποιού στασιμότητας της Ν.Δ., αλλά σταθερότητας και προόδου».
Ποιος δυνητικός εταίρος απομένει; Ο κύριος Βελόπουλος ή κάποιος άλλος ακροδεξιός σχηματισμός που θα μπορούσε να διεκδικήσει την είσοδό του στη Βουλή; Ο Βενιζέλος έσπευσε να παρέμβει επιχειρώντας να ασκήσει πίεση στο ΚΙΝ.ΑΛΛ. να απαντήσει στην «πρόκληση», όπως τη χαρακτήρισε, του Κ. Μητσοτάκη, τον οποίο και επαίνεσε για την απόφασή του να μην αιφνιδιάσει αλλάζοντας τον εκλογικό νόμο.
Τι άλλαξε από τις 23 Μαρτίου; Όλα πια δείχνουν ότι ο Κ. Μητσοτάκης βρίσκεται στο σημείο της ανεπίστρεπτης κατηφόρας. Στο σημείο που βρίσκονται σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις όπου η φθορά μονάχα επιτείνεται.
Όλες οι δημοσκοπήσεις δεν μπορούν με κανενός είδους μεθοδολογικού ακροβασία και «διορθώσεις» να κρύψουν την υποχώρηση της Ν.Δ., την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., τη μείωση της ψαλίδας και βέβαια το οριστικό αντίο στα ποσοστά του 35%-36%+ που διασφαλίζουν αυτοδυναμία. Η απογοήτευση των πολιτών, ακόμα και δεξιών ψηφοφόρων, αυξάνεται ραγδαία.
Η κοινωνική πλειονότητα, που ήδη βιώνει τα προεόρτια μιας νέας ιστορικής κρίσης, βλέπει μια κυβέρνηση κομπάρσο, αρνητή της πραγματικότητας, που δεν παρέχει προστασία. Κι αυτό δεν συγχωρείται, ούτε φτιασιδώνεται με επικοινωνιακά κόλπα. Η φτώχεια δεν μοντάρεται. Πέφτουν και το ξέρουν. Η χώρα χρειάζεται τώρα μια κυβέρνηση που θα την κρατήσει όρθια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. μαζί με την κοινωνία αλλά και η προοδευτική αντιπολίτευση έχουν ιστορικό καθήκον να επιταχύνουν την πτώση.
Από το κύριο άρθρο της “Αυγής”
