Τα νέα μνημόνια είναι κοντά

Του Γιώργου Δημητρίου

Η Ελλάδα πολύ σύντομα θα ξαναμπεί στα μνημόνια και το δράμα χωρίς τέλος θα συνεχιστεί. Η εκτίμησή μου είναι ότι αυτό θα συμβεί μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2022.Το έλλειμμα του φετινού προϋπολογισμού είναι ήδη στα 10 δισ. ευρώ, ενώ η ΕΕ έχει ήδη ανακοινώσει ότι τα κράτη μέλη δεν θα ξαναπάρουν χρήματα για την αντιμετώπιση της πανδημίας με τους ίδιους όρους αλλά θα απευθύνονται  στον ESM το καθένα χωριστά. Αυτό σημαίνει μνημόνια, δεσμεύσεις με συγκεκριμένα δημοσιονομικά μέτρα. Αφήνω κατά μέρος την εκτόξευση του δημόσιου χρέους όπου η ΕΚΤ μας έχει δώσει τον ’’αναπνευστήρα’’ των μηδενικών επιτοκίων και φυσικά η ’’αποσωλήνωσή’’ μας θα είναι θέμα χρόνου, ξαφνικά σαν το the game it’s over του Ολι Ρέν.

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ.

Αυτό είναι το μεγάλο δράμα, το οποίο ενισχύεται με την παρουσία της κυβέρνησης Μητσοτάκη στο τιμόνι της χώρας και θα εξηγήσω το λόγο. Ο κ. Τσίπρας κατά τη γνώμη μου, ορθά δεν επιθυμεί να ξανακυβερνήσει την επόμενη τετραετία και αυτό είναι ολοφάνερο. Εχασε τις εκλογές και δεν έχει αλλάξει ούτε πρόσωπα ούτε πολιτικές και αυτό δείχνει τις προθέσεις του. Από τη θεωρία του ’’ώριμου φρούτου’’ έχει περάσει στη θεωρία του πολιτικού ’’λιντσαρίσματος’’ της Νέας Δημοκρατίας. Η κυβέρνηση σπατάλησε τα 30 δις ταμείο που της άφησε ο Σύριζα και η αναμενόμενη ανάπτυξη δεν πρόκειται να επιτευχθεί με την πολιτική των μονοπωλίων και αυτό έχει αποδειχθεί εδώ και 30 χρόνια. Ο κ.Τσίπρας αφήνει τον κ.Μητσοτάκη να συνεχίσει μέχρι να υπογράψει νέα νομοτελειακά μνημόνια και αυτό θα σημάνει το τέλος της Ν.Δ, θα ’’λιντσαριστεί’’ πολιτικά όπως το Πασοκ. Τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων διαμορφώνονται με βάση τη γνώση που παρέχουν στον Έλληνα ψηφοφόρο τα ΜΜΕ, και που δεν έχουν μεγάλη σχέση με την οικονομική πραγματικότητα. Θα το καταλάβουμε ξαφνικά με τον ίδιο τρόπο του 2010. Την διαφυγή με ελικόπτερο κάποιων πολιτικών δεν την αποκλείω καθόλου παρότι ότι αυτή τη στιγμή μοιάζει με αστειότητα.

Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΙΔΕΟΛΗΨΙΑ

Κέρδισε τις εκλογές λέγοντας μεγάλες ανοησίες για την οικονομία πχ. Πολλές και καλές δουλειές, εξαγωγές, επιτελικό κράτος το οποίο θα λειτουργεί σαν μεγάλη επιχείρηση βάζοντας στην κυβέρνηση επιχειρηματίες και διευθυντικά στελέχη μεγάλων επιχειρηματιών, του ΣΕΒ κλπ. Αυτή η θεωρία ότι η οικονομία ενός κράτους είναι σαν μια μεγάλη επιχείρηση ήταν η ιδεοληψία του κ.Μητσοτάκη την οποία παρέδωσε για περιφορά σε δημοσιογράφους σαν τον κ.Πορτοσάλτε, τον κ.Παπαδημητρίου, κ. Κώνστα, κ.Μαυρίδη κλπ, οι οποίοι ίσως και να το πίστεψαν, δεν θέλω να τους αδικήσω και έβαλαν την Ελλάδα, ιδίως τον εργαζόμενο τον επιστήμονα και την πλειοψηφία των επιχειρηματιών, (πλην Ολιγαρχών) να ελπίζουν ότι με αυτή την ιδεοληπτική θεωρία  θα έρθουν επενδύσεις και θα μεγαλώσουν οι εξαγωγές. Ακολούθως θα υπήρχαν πολλές και καλές δουλειές. Συγγνώμη για το χαρακτηρισμό…αλλά ’’τρίχες’’…

Το άρθρο που θα αποδεικνύει τον ισχυρισμό μου, βασίζεται εξ ολοκλήρου σε μία μελέτη του Νομπελίστα Οικονομολόγου του Harvard University Paul Krugman,και σε καμμία δική υπόθεση ή σκεπτικό. Οποιος επιθυμεί μπορεί να το διαβάσει μια και κανείς από τη ΝΔ δεν έχει ανακαλύψει την ’’Αμερική’’. Κατά τα άλλα κατηγορούσαν το Σύριζα ότι ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Όποιος  διαβάσει τη μελέτη Krugman θα καταλάβει πως ο κ.Μητσοτάκης, ως κοινωνιολόγος που είναι, δεν έχει ιδέα από οικονομικά. Δείτε:(https/hbr.org,Paul Krugman),

Mια χώρα δεν είναι επιχείρηση,A Country is not a Company,Harvard Business Review).To δράμα της Ελλάδας συνεχίζεται και θα συνεχιστεί, μέχρι η Ν.Δ σταματήσει να ’’οικοδομεί’’ ρυθμιζόμενα μονοπώλια,ή μέχρι ένα κόμμα να κάνει σημαία του την ανταγωνιστική οικονομία. Δεν έχουμε επαφή με τα επιστημονικά κέντρα των ΗΠΑ και Ηνωμένου Βασιλείου. Ο κάθε δεξιός λογιστής, βιβλιοπώλης, φοροτέχνης, δημοσιογράφος ακούει τον κ.Μητσοτάκη να σερβίρει την αγάπη του τάχα για την επιχειρηματικότητα, αλλά δεν μπορεί λόγω γνώσεων, να διακρίνει αν αναφέρεται στην μονοπωλιακή ή την ανταγωνιστική επιχειρηματικότητα; Ακολούθως, αυτοί εμφανίζονται ως ειδήμονες στα κανάλια  με τον ισχυρισμό ότι το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδος είναι απλό και χρειάζεται την κοινή ’’λογική’’. Αρκεί να είναι η δική  τους. Ολοι οι δεξιοί νομίζουν ότι η οικονομία είναι κάτι που λειτουργεί σαν πολυεθνική, σαν περίπτερο ή σαν την οικιακή τους οικονομία. Αφήστε που αρκετοί από αυτούς πιστεύουν στο οικονομικό ’’θαύμα’’ της Χούντας. Ολοι τα έχουμε ακούσει σε φιλικές συζητήσεις…’’εγώ ξέρω την τσέπη μου’’, ’’τα πράγματα είναι απλά’’, ’’εγώ στο σπίτι μου κάνω έσοδα-έξοδα’’, ’’σε μια επιχείρηση γίνεται εκείνο ή το άλλο’’ και πολλές περιπτωσιολογικές αναφορές  ως παραδείγματα οι οποίες ουδεμία έχουν σχέση με τους νόμους των Οικονομικών.

Ο κ.Μητσοτάκης υιοθετεί τις εισηγήσεις του ΣΕΒ- Ολιγαρχών με την λογική ότι αφού αυτοί πέτυχαν,πλούτισαν, άρα μπορούν και να συμβουλεύουν την κυβέρνηση για τα δημόσια οικονομικά, ή ακόμη και να συμμετέχουν σε αυτήν. Τι συμβαίνει άραγε όταν ο Νομπελίστας οικονομολόγος λέει τα ακριβώς αντίθετα; O καθένας μπορεί να εμπιστευτεί τον κ.Μητσοτάκη ή τον Paul Krugman και το Χάρβαρντ. Τώρα γιατί η Ελληνική δημοσιογραφία των συστημικών ΜΜΕ απορρίπτει τον Krugman, το Χάρβαρντ και υιοθετεί τον ’’Αδωνη’’ πολυτελείας, μπορείτε να υποθέσετε τους λόγους.

ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΞΑΓΩΓΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΦΕΡΟΥΝ ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΛΕΕΙ Ο PAUL KRUGMAN

Λέει ο Νομπελίστας Οικονομολόγος: ’’Μια χώρα δεν είναι μια μεγάλη ή μικρή επιχείρηση. Οι συνήθειες του νού που κάνουν ένα μεγάλο επιχειρηματικό ηγέτη δεν είναι οι ίδιες με αυτές που κάνουν ένα μεγάλο οικονομικό αναλυτή και πολύ περισσότερο ένα πολιτικό οικονομικό δημιουργό. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι όποιος κάνει προσωπική περιουσία (βλέπε Μητσοτάκη-ΣΕΒ-Ολιγάρχες-Καρατζαφέρη-Βελόπουλοκλπ) θα ξέρει και πώς θα κάνει μια ολόκληρη χώρα να ευημερεί από την ανάπτυξη που αυτός θα επιτύχει με τις προκαταλήψεις του. Στην πραγματικότητα, οι συμβουλές τους  τις περισσότερες φορές αποδεικνύονται καταστροφικές’’. Αυτοί που πιστεύουν ότι μια κυβέρνηση μπορεί να λειτουργήσει με αυτή τη φιλοσοφία, τοποθετώντας στελέχη μιας επιχείρησης, επιχειρηματίες, βιομήχανους σε υπουργεία παρεξηγούν τα πράγματα σχετικά με τη σύνδεση του διεθνούς εμπορίου και της εξαγωγικής δύναμης μιας χώρας, με τη δημιουργία θέσεων εργασίας ‘’.

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΥΠΟΥΡΓΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΕΝΑ’’ΑΔΩΝΗ’’ΚΑΙ’’ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ’’ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΗΨΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑ

Με βάση τη μελέτη του Paul Krugman,αυτό το είδος ρητορικής επικράτησε στις εκλογές του 2019,ωστόσο οι οικονομολόγοι γνωρίζουν ότι οι χώρες που είναι εξαιρετικά επιτυχημένοι εξαγωγείς δεν θα έχουν χαμηλότερη ανεργία από εκείνες τις χώρες που παρουσιάζουν εμπορικά ελλείμματα. Οι εξαγωγές μίας χώρας είναι εισαγωγές μίας άλλης χώρας, κάθε ευρώ εξαγωγικών πωλήσεων αντιστοιχεί σε ένα ευρώ δαπανών που μετατοπίζεται από τα εγχώρια αγαθά μίας χώρας στις εισαγωγές. Ομως η πανευρωπαϊκή και η παγκόσμια ζήτηση δεν θα αλλάξει. Η θεωρητική ικανότητα της Ελλάδας μελλοντικά να αυξήσει τις εξαγωγές της  δεν θα έχει απολύτως καμμία σχέση με την επιτυχία της να αυξήσει τις θέσεις εργασίας.(Οδηγίες ΣΕΒ,https//www.sev.org.gr,’’Σχέδιο επιχειρηματικότητας χωρίς εμπόδια’’, προτρέποντας την κυβέρνηση να το υιοθετήσει αυτό το σχέδιο δράσης, πράγμα το οποίο και έγινε). Εβαλαν τους επιχειρηματίες μπροστά για να φέρουν τάχα την ανάπτυξη, υιοθετώντας όλες τις προτάσεις τους και τοποθέτησαν ένα σημαντικό αριθμό αυτών των θεωριών σε υπουργικούς θώκους.

Ο κ.Μητσοτάκης είπε το αμίμητο, ότι η Ελλάδα για να γίνει ανταγωνιστική δε σημαίνει ότι θα πρέπει να παράγει φθηνά προϊόντα, Την ίδια στιγμή που έχει μειώσει τα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα, κάνοντας την εργασία φθηνότερη. Με τέτοια εργασιακά περιβάλλοντα θα φτιάξεις προϊόντα αξίας; Ο παραλογισμός κυριαρχεί. Ο ’’Αρχιτέκτονας’’ των ρυθμιζόμενων μονοπωλίων μίλησε για ανταγωνισμό. Αυτός που επιδότησε με κρατικό χρήμα τα ΜΜΕ και εμμέσως τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, τις ΠΑΕ,Αερομεταφορές,real estate,δημοσιογράφους’’σκοπευτές’’,μεγάλα τουριστικά καταλύματα κλπ. Αναρωτηθείτε πόσες κρατικές επιδοτήσεις έδωσε σε βιομηχανικές επιχειρήσεις που παράγουν προϊόντα; Απολύτως τίποτα, Μιλάει για ανταγωνισμό όταν επιδοτεί και στηρίζει επιχειρήσεις που δεν μετέχουν σε κανένα ελεύθερο διεθνή ή εγχώριο ανταγωνισμό. Εχει μπερδευτεί με τον μονοπωλιακό ανταγωνισμό, πχ. των ΜΜΕ, ΑΠΕ, ΟΠΑΠ, ΕΛΠΕ, Σούπερ μάρκετ, Συμβατικά καύσιμα, αερομεταφορές, ΚΤΕΛ κλπ. Πρόκειται για επιχειρήσεις μορφής αγοράς μονοπωλιακού ανταγωνισμού.Πάντως οι επιχειρήσεις του μονοπωλιακού ανταγωνισμού επωφελούνται από τον κ. Μητσοτάκη και αυτές τον στηρίζουν με όλα τα μέσα.

Οι οδηγίες του ΣΕΒ στον κ.Μητσοτάκη θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν στο δόγμα: ’’Αφού ενδιαφέρεστε μόνο για τα ρυθμιζόμενα μονοπώλια αντί του ελεύθερου ανταγωνισμού, παραμετροποιήστε τους μισθούς με βάση τα επίπεδα της ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής οικονομίας. Δηλαδή ,χαμηλά επίπεδα ανταγωνιστικότητας άρα χαμηλή αντίστοιχη βασική αμοιβή, μισθούς και συντάξεις”. ’Αν δούμε τις επιχειρήσεις που συμμετέχουν στο ΣΕΒ πολλές από αυτές δεν είναι παραγωγοί προϊόντων. Μονόδρομος είναι λοιπόν η περικοπή μισθών τη στιγμή που αντί για τη μορφή αγοράς του τέλειου ανταγωνισμού που θα φέρει ανταγωνιστικότητα και ανάπτυξη, ο κ.Μητσοτάκης στηρίζει-στηρίζεται και επιδοτεί  επιχειρήσεις του μονοπωλιακού ανταγωνισμού.

Οσο καμμία Ελληνική κυβέρνηση δεν εφαρμόζει η μορφή αγοράς του τέλειου ανταγωνισμού, τόσο θα πέφτει η ανταγωνιστικότητα θα μειώνεται παραγωγικότητα, και σε συνδυασμό με το μεγάλο δημόσιο χρέος και τα επερχόμενα επιτόκια, τα πρωτογενή πλεονάσματα του 3% θα επαναρρυθμίζονται ή καλύτερα θα προσαρμόζονται μισθοί-συντάξεις, κέρδη εταιρειών και εισοδήματα ελευθέρων επαγγελματιών προς τα κάτω. Ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι ο ενάρετος κύκλος της οικονομίας αλλά ο χαρακτηριστικότερος εκπρόσωπος του ’’φαύλου’’ οικονομικού κύκλου των ρυθμιζόμενων μονοπωλίων. Αυτό συμβαίνει ως αποτέλεσμα όταν έχει καρφωθεί στο μυαλό ενός πολιτικού ηγέτη ότι μία χώρα μπορεί να κυβερνηθεί σαν επιχείρηση ή βιομηχανία.

Η ΣΧΕΣΗ ΞΕΝΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΙΣΟΖΥΓΙΟΥ.

Ας υποθέσουμε ότι 200 πολυεθνικές εταιρείες αποφασίζουν να επενδύσουν στην Ελλάδα αφού έχουν πειστεί ότι η χώρα είναι ο ιδανικός επενδυτικός προορισμός και επενδύουν 10 δις ετησίως για την κατασκευή σύγχρονων υποδομών. Τι θα συμβεί στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας; Ο ΣΕΒ και οι ολιγάρχες έχουν πείσει τον κ. Μητσοτάκη και αυτός μέσω των άσχετων παπαγάλων στον Ελληνικό λαό, ότι  η χώρα θα αρχίσει να έχει εμπορικά πλεονάσματα, πολλές και καλές δουλειές. Στην πραγματικότητα θα έχει αναγκαστικά μεγάλα εμπορικά ελλείμματα.

Ο ΣΕΒ, οι ολιγάρχες και ο κ. Μητσοτάκης πιστεύουν ότι η χώρα είναι μια βιομηχανία, μία επιχείρηση που πρέπει να εισάγει λιγότερα και να εξάγει περισσότερα. Η οικονομική επιστήμη όμως πιστεύει το ακριβώς αντίθετο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή το εμπορικό ισοζύγιο είναι μέρος του συνολικού ισοζυγίου πληρωμών μιάς χώρας-η διαφορά μεταξύ των συνολικών πωλήσεων της Ελλάδας σε αλλοδαπές αγορές και των αγορών της από τις αλλοδαπές αγορές, θα πρέπει αυτή η διαφορά να είναι μηδενική.

Η Ελλάδα μπορεί να έχει ανισορροπία στα ισοζύγια εισαγωγών-εξαγωγών,αλλά θα πρέπει αυτή να αντισταθμίζεται από μία αντίστοιχη ισορροπία στο λογαριασμό κεφαλαίων.Η Ελλάδα προφυλάσσεται από τη σταθερή σχετικά ισοτιμία του ευρώ, και δεν έχει τόσο μεγάλο το φόβο του πληθωρισμού.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Αβάσιμες θεωρίες,εμμονές,συμφέροντα,φέρνουν καταστροφικά αποτελέσματα στην οικονομία και αυτή η κατάσταση ονομάζεται στην οικονομική επιστήμη το σύνδρομο της’’σαρανταποδαρούσας’’. Οι γενικές αρχές που λειτουργεί μία οικονομία είναι πολύ διαφορετικές από τις προτάσεις του ΣΕΒ,του Εφοπλιστή,του βιβλιοπώλη,του περιπτερά και του φοροτέχνη. Δεν είναι δύσκολες στην κατανόηση αλλά απλά είναι τελείως διαφορετικές λέει ο Νομπελίστας καθηγητής.

Και συνεχίζει ο καθηγητής, ένα στέλεχος επιχείρησης πχ. ένας λογιστής ή ένας νομικός δεν ξέρει αυτομάτως να διαβάζει Εθνικούς λογαριασμούς εισοδήματος. Μετρούν διαφορετικά πράγματα και χρησιμοποιούν διαφορετικές έννοιες. Η διαχείριση προσωπικού και το εργατικό δίκαιο δεν είναι το ίδιο πράγμα. Η εταιρική διαχείριση και ο δημοσιονομικός έλεγχός της δεν είναι το ίδιο πράγμα με τη δημόσια οικονομική πολιτική. Τάδε έφη,Paul Krugman Nobel Award of Economics. Προσωπικά πιστεύω τον Νομπελίστα, ενώ και οι δύο δεν είμαστε Συριζαίοι.

Ο πολύς επιχειρηματικός κόσμος της χώρας έχει φάει χοντρό παραμύθι και συνεχίζει να το αναζητά η ψυχούλα του. Με βάση τον καθηγητή φανταστείτε τι καταλαβαίνει ο “Χέρ Αδωνης’’ από ανάπτυξη και πόσες ελπίδες έχει αυτός ο τόπος για να ανακάμψει. Ο Τσακαλώτος είναι πολύ σοβαρός οικονομολόγος..

Το Ελληνικό δράμα συνεχίζεται με την κυβέρνηση των’’επιχειρηματιών και ολιγαρχών’’,να έχει ήδη καταστροφικές επιρροές στην ήδη άρρωστη δομή της Ελληνικής οικονομίας,κάνοντάς την ακόμη πιο μονοπωλιακή.

Η συγκέντρωση πολύ πλούτου σε λίγα χέρια είναι πρωτοφανής, παρά την πανδημία. Η κυβέρνηση των ’’επιχειρηματιών-ολιγαρχών’’ απάγει λιγότερα και ’’εξάγει’’ περισσότερα από το δημόσιο πλούτο και τους δημόσιους πόρους. Η Αντιπολίτευση η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί να κάνει και πολλά σε αυτό το θέμα. Ο Ελληνας πλειοψηφικά δεν είναι ενημερωμένος, δεν είναι πολιτικοποιημένος, αλλά είναι βαθιά κομματικοποιημένος. Διχάζεται και μόνος του σαν το ποδόσφαιρο. Τα ’’ζητάει’’ τα μνημόνια ο οργανισμός μας και το σχετικό παραμύθι, παραλλαγμένο “.Ο’ εφιάλτης στο δρόμο με τις τράπεζες’’ αυτή τη φορά μοιάζει πιο πιθανός.