Τις σκέψεις του σχετικά με το λόφο Καστέλι στα Χανιά, αποτυπώνει πολίτης, μέσω δύο κειμένων που απέστειλε στο Candiadoc.
Όπως αναφέρει αναλυτικά:
Tο ακούς που βουίζει; (Μια σκέψη σχετικά με το λόφο Καστέλι στα Χανιά)
Στην εποχή που οι κακές και οι δυσοίωνες ειδήσεις είναι ο κανόνας , βρέθηκα μετά από πολλούς μήνες μέσα σε ένα σύνολο ανθρώπων που χαμογελούσαν ειλικρινά , γεμάτοι ελπίδες και όνειρα. Το άνοιγμα του λόφου στο κέντρο της πόλης έδωσε την ευκαιρία να ξεκινήσουν ένα εκπληκτικό κοινωνικό εργαστήρι και να εργαστούν με στόχο αυτός ο λόφος να είναι για τους ανθρώπους . Ένας χώρος για να τον χαίρονται , να τον μοιράζονται , να συνυπάρχουν και να δημιουργούν όλοι .
Όπως ήταν αναμενόμενο οι εργασίες στο λόφο άρχισαν από την πρώτη στιγμή . Για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο χώρος , ένα τεράστιο μελίσσι άρχισε να επισκευάζει τις υποδομές και ταυτόχρονα να σχεδιάζει αυτές του μέλλοντος. Μελίσσι που μπήκε σε μια παροπλισμένη κυψέλη και θέλει να την κάνει καλύτερη από πριν ,πιο ανοιχτή αλλά το βασικότερο , πιο χρήσιμη σε όλους στην πόλη.
Εδώ οι μέλισσες δεν έχουν βασίλισσα , έχουν όμως τη συνέλευση και μέσα από αυτή ενώνουν τις σκέψεις τους και συνδιαμορφώνουν τα σχέδιά τους. Είναι μια διαδικασία ανοιχτή για όλους . Τώρα στο ξεκίνημα, που όλα σχηματίζονται, η συνέλευση απαιτεί συγκέντρωση και ενέργεια. Όμως το μελίσσι επιμένει γιατί πιστεύει στο καινούριο που σχηματίζεται. Κουρασμένοι από την καθημερινότητα οι άνθρωποι ανεβαίνουν, στην κορυφή του λόφου ,για να ξανασχηματίσουν το σμάρι. Να ακούσουν και να εκφράσουν ιδέες αλλά και να προσφέρουν με όποιο τρόπο θέλουν τη στήριξή τους.
Οι άνθρωποι που συμμετέχουν αγωνίζονται όπως οι μέλισσες αλλά ,αντίθετα με τα έντομα ,δεν γεννήθηκαν έτσι , το διάλεξαν . Κόντρα στο ρεύμα της εποχής που προτείνει να γίνεσαι λύκος ,αυτά τα ελεύθερα και αυτόνομα άτομα διάλεξαν να συνδέσουν τα όνειρά τους και να γίνουν μέλισσες. Μέλισσες εργάτριες , χωρίς βασίλισσα ή κηφήνες ,που εργάζονται στην κορυφή του λόφου , όχι μόνο η μία για την άλλη αλλά και για αυτούς που ακόμα δεν ήρθαν!
Το μελίσσι μεγαλώνει .
Το μελίσσι προσφέρει .
Το μελίσσι βουίζει .
Εσύ το ακούς;
Υστερόγραφο 1: Η ιδέα για την εικόνα των μελισσών προφανώς είναι κλεμμένη από τον τίτλο του βιβλίου του Θ.Καμπαγιάννη «Με τις μέλισσες ή με τους λύκους». Είναι ένα δίλημμα που αντιμετωπίζει κάθε άτομο που ζει σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε βαθειά κρίση . Σε αυτό ο καθένας , εκεί στο λόφο ,απαντά εμπράκτως και με σιγουριά: ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ
Υστερόγραφο 2 : Οι μέρες που πραγματοποιούνται οι συνελεύσεις και όλες οι πολιτικές και πολιτιστικές δράσεις της εβδομάδας ανακοινώνονται στο πρόγραμμα .Επισκέψου το https://solidaritywithrosanera.wordpress.com/ και το λόφο!
Εμείς
Εδώ στα κτίρια του λόφου Καστέλι , είμαστε εμείς.
Αυτό το εμείς που στις σκέψεις ή την συζήτηση δύσκολα αλλάζει πρόσωπο.
Γιατί ακόμα και όταν μας απευθύνεις το λόγο , αν πιστεύεις κι εσύ , πως ο άνθρωπος είναι η προτεραιότητα και όχι το κέρδος, πιστεύουμε το ίδιο και σιγά σιγά το εμείς θα ξεπηδήσει στα λόγια σου.
Γιατί αν θέλεις για όλους τους ανθρώπους ίσα δικαιώματα και πιστεύεις πως οι αδικίες πρέπει να διορθώνονται τότε , όταν το φέρει η κουβέντα, σίγουρα στο εμείς θα μας περιλάβεις.
Αν νομίζεις ότι κάτι δημόσιο πρέπει να είναι προσβάσιμο ώστε όλοι να μπορούν σε συνεργασία να το μοιραστούν να το χρησιμοποιήσουν και να το απολαύσουν τότε στο μυαλό σου έχεις το “όλα για όλους , τίποτα δικό μας” και σε λίγο θα σκεφτείς : εμείς το λέμε.
Κι αν αισθάνεσαι την αδικία όταν το δημόσιο το οικειοποιείται κάποιος και σε αποκλείει ή σε εκμεταλλεύεται για τη χρήση του τότε καταλαβαίνεις το “Όλα είναι δικά μας, γιατί όλα είναι κλεμμένα” και το μουρμουρίζεις και γίνεσαι λίγο εμείς που το φωνάζουμε.
Κι αν θεωρείς πως είναι κρίμα τα κτίρια να ρημάζουν άδεια ενώ θα μπορούσαν να πάρουν ζωή , να αποτελούν στέγη δραστήριων ανθρώπων ,πολιτικών ομάδων και καλλιτεχνών , στέκια παρέας ,χώροι εκδηλώσεων η και ακόμα καταφύγιο ανθρώπων που η ζωή έριξε στο δρόμο , τότε μπορεί να συνεχίσεις το σύνθημα στο “κατάληψη σε βίλες και εγκαταλελειμμένα”.Κι άλλα πολλά μέσα σου , σε κάνουν Ε μ ε ί ς . Αν νιώθεις πως μέσα από στην συνεργασία, την προσφορά και τις ανθρώπινες σχέσεις αποκτά νόημα η ζωή και όχι μέσα από τον ανταγωνισμό , την εκμετάλλευση και την μοναξιά , τότε είσαι έτοιμος να το αποδεχτείς.
Γιατί εμείς είμαστε εσύ .Εσύ από το μέλλον . Εσύ που άφησες την καρέκλα σου και ήρθες για να βρεις στήριγμα στους ανθρώπους . Εσύ που η διάθεση σου να προσφέρεις και να μοιραστείς σε σήκωσε από τον καναπέ. Εσύ που είπες φτάνει πια και στάθηκες δίπλα στον άλλο για να μην φοβάται. Εσύ που είπες πως η ζωή σου δεν μετριέται σε Ευρώ γιατί η δημιουργία δεν είναι χρήμα και ευτυχία δεν είναι ένα νούμερο σε βιβλιάριο τραπέζης.
Εμείς είμαστε εσύ που στο μέλλον πήρες την απόφαση που σου αποκάλυψε έναν ολόκληρο κόσμο.
Υστερόγραφο. Αν ξαφνικά παρατηρήσεις πως κάνεις ξανά όνειρα ,πως βρήκες ελπίδες , πως νιώθεις ξανά ζωντανός ή πιάσεις το στυλό σου να ζωγραφίζει αστέρια ή και ακόμα να κυκλώνει Α στα γραπτά μπροστά σου , μην ανησυχήσεις , εμείς είσαι.Οι μέρες που πραγματοποιούνται οι συνελεύσεις και όλες οι πολιτικές και πολιτιστικές δράσεις της εβδομάδας ανακοινώνονται στο πρόγραμμα .Επισκέψου το https://solidaritywithrosanera.wordpress.com/ και το λόφο!
