Ο τηλεοπτικός τίτλος της είδησης είχε προεξοφληθεί: «Διαμαρτυρίες επιβατών για την απεργία στα πλοία». Αλλά η αγανακτισμένη πολίτης μπροστά στο μικρόφωνο ξεκαθάρισε ότι δεν τα χει με τους απεργούς γιατί «όλοι εργαζόμενοι είμαστε» και το «νομοσχέδιο είναι σφαγείο».
Μεγάλη η απογοήτευση για τον ρεπόρτερ που δεν μπορούσε να κρύψει την αμηχανία του. Και ποιος ξέρει αν αυτό θα αποτελέσει μαύρη κηλίδα στην καριέρα του στον ΣΚΑΪ.
Το βίντεο έγινε viral και είχε τεράστια απήχηση στα social media που δεν έχει καταφέρει να ελέγξει η κυβέρνηση με αποτέλεσμα να εκφράζεται συχνά εκεί η κοινωνική οργή για τις πολιτικές και τις επιλογές της.
Ευτυχώς. Γιατί, διαφορετικά, τα όρια μεταξύ ενημέρωσης και προπαγάνδας θα συγχέονταν ολοκληρωτικά, με όποιους κινδύνους εγκυμονούνται για την ποιότητα της δημοκρατίας.
Η υπόθεση Λιγνάδη και η υπόθεση Φουρθιώτη δεν θα είχαν πάρει τις διαστάσεις που πήραν αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο, ο Μιθριδάτης δεν θα είχε ακουστεί από εκατομμύρια πολίτες, δεν θα είχαμε μάθε ποιος είναι ο υπαίτιος οδηγός για το θάνατο του Ιάσονα έξω από τη Βουλή, το σκοταδιστικό συνέδριο για τη γονιμότητα δεν θα είχε ακυρωθεί.
Οι απεργιακές κινητοποιήσεις για το εργασιακό νομοσχέδιο ενοχλούν πολύ την κυβέρνηση. Επιδίωξή της είναι να διαφημίσει μεταρρύθμιση στην οποία αντιστέκονται μόνο «βολεμένοι επαγγελματίες του συνδικαλισμού».
Στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ ο Μάνος Βουλαρίνος ξεσπάθωσε κατά των «νταβατζήδων του συνδικαλισμού» και των «εργατοπατέρων». Ηταν τέτοιο το πάθος του που είναι να απορεί κανείς δεδομένου ότι ο σταθμός στον οποίο εργάζεται στήνει απεργοσπαστικό μηχανισμό με μεγάλη άνεση και δεν υποτάσσεται σε αποφάσεις συντεχνιών.Είναι όμως προφανές ότι οι φιλοκυβερνητικοί μαχητές του ΣΚΑΪ δεν κάνουν απλώς μια δουλειά. Απολαμβάνουν τις υπηρεσίες που προσφέρουν στο Μέγαρο Μαξίμου διασύροντας τους απεργούς και διεγείροντας ανακλαστικά κοινωνικού αυτοματισμού.
Το tweet του Αρη Πορτοσάλτε θα μπορούσε να το είχε γράψει ο ίδιος ο Κ. Χατζηδάκης: «Τετάρτη 16 Ιουνίου 2021: Ημέρα συνδικαλιστικού εκβιασμού. Συνδικαλιστές του Δημοσίου, δηλαδή του Κράτους, θα βασανίσουν πολίτες με απεργία για την ψήφιση σχεδίου νόμου που αφορά στη ρύθμιση εργασιακών σχέσεων στον ιδιωτικό τομέα!».
Και ο νεότερος Γ. Ευγενίδης στα χνάρια του: «Η ταλαιπωρία των πολλών χαρά των συνδικαλιστών.. Ενδεικτικό της βαθιάς δυσλειτουργίας: Το Πρωτοδικείο Πειραιά έκρινε παράνομη την απεργία 13 ναυτεργατικών σωματείων, η οποία όμως έγινε κανονικά. Και αντί το κράτος να διασφαλίσει την εφαρμογή της απόφασης, ο υπουργός έλεγε σήμερα (ΣΚΑΪ) ότι αυτό ΘΑ γίνει με το νέο εργασιακό. Καλά…».
Προφανώς αντέχουν την κατακραυγή αποδίδοντάς την στον ΣΥΡΙΖΑ που αποκτά υπερφυσικές δυνάμεις όταν καταγγέλλεται για πλήγματα που δέχεται η κυβέρνηση.
Προφανώς έχουν φτιάξει ένα αφήγημα υπεράσπισης αρχών και αξιών και απαξιώνουν τις αντιδράσεις στο έργο τους ως χειραγωγούμενες από την αξιωματική αντιπολίτευση.
Αλλά η κυρία στο λιμάνι που αποδόμησε την προπαγάνδα εναντίον της απεργίας μιλώντας με αυθεντικότητα και αθωότητα δεν πληρώνεται από την Κουμουνδούρου. Και δεν είναι η μόνη. Φωνές σαν τη δική της θα γίνονται συνεχώς περισσότερες και δυνατότερες. Γιατί η κυβέρνηση δεν θα σταματήσει πριν τη σταματήσουμε.
