Τη διασύνδεση της προσφυγής στη Χάγη με την ενεργοποίηση της αναθεωρημένης τελωνειακής ένωσης Ε.Ε. – Τουρκίας βάζει στο τραπέζι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ
Στην επετειακή του έκδοση για τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την ένταξη της Ελλάδας στη σημερινή Ε.Ε. το περιοδικό της Βουλής “Επί του Περιστυλίου” φιλοξενεί πολλά άρθρα σημαντικών πολιτικών που κάνουν έναν περισσότερο ή λιγότερο πανηγυρικό απολογισμό αυτών των τεσσάρων δεκαετιών. Γράφουν οι πολιτικοί αρχηγοί και ακόμη τριάντα προσωπικότητες της πολιτικής και του ακαδημαϊκού κόσμου, ανάλογα δε με τις πολιτικές απόψεις τους προτείνουν και το δικό τους όραμα για τα επόμενα 40 χρόνια.
Στο δικό του άρθρο, με τίτλο “Η ανάγκη για ένα νέο όραμα για την Ελλάδα και την Ε.Ε. μετά την πανδημία”, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία Αλέξης Τσίπρας τολμά μεταξύ άλλων να προτείνει ένα νέο Ελσίνκι, εντός του σημερινού ευρωπαϊκού πλαισίου. Ένα Ελσίνκι με νέους όρους. Προτείνει να γίνει η προσφυγή στη Χάγη προϋπόθεση για την ενεργοποίηση της αναθεωρημένης τελωνειακής ένωσης Ε.Ε. – Τουρκίας. Εννοείται, μαζί με την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Άγκυρα, που αποτελεί πάγια θέση της Ελλάδας.
Το πλαίσιο
Γράφει ο Αλέξης Τσίπρας στο άρθρο του:
“Η Ε.Ε. πρέπει να στηρίξει ένα ισχυρό πλαίσιο ευρωτουρκικού διαλόγου που να συνδέει την προώθηση μιας ουσιαστικής θετικής ατζέντας με την Τουρκία με τον σεβασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ενεργοποίηση μηχανισμού κυρώσεων εάν η Τουρκία επανέλθει στις παραβιάσεις.
Ένα πλαίσιο που να ενθαρρύνει τη δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ και του πλαισίου Γκουτέρες, με συμμετοχή της Ε.Ε. στις διαπραγματεύσεις. Ένα πλαίσιο που να συνδέει τη θέση σε ισχύ της αναθεωρημένης τελωνειακής ένωσης Ε.Ε. – Τουρκίας με τουρκική υποχρέωση προσφυγής στη Χάγη με την Ελλάδα για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας / ΑΟΖ”.
Εν συντομία δε παρουσίασε το εν λόγω πλαίσιο και στην εμφάνισή του στο Φόρουμ των Δελφών την περασμένη Πέμπτη.
Την πρόταση αυτή του Τσίπρα θα μπορούσε να την αξιοποιήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη για να τολμήσει με τη σειρά της να πιέσει άμεσα την Τουρκία για τη Χάγη, εάν βεβαίως καταφέρει να αγνοήσει την ακροδεξιά συνιστώσα της, αλλά και τους νοσταλγούς του δόγματος της ακινησίας στο εσωτερικό της. Τουλάχιστον γνωρίζει ότι δεν θα έχει απέναντί της στα ελληνοτουρκικά μια λαϊκίστικη αξιωματική αντιπολίτευση, όπως ήταν η ίδια στην περίπτωση της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Τα κρίσιμα
Υπενθυμίζεται ότι και ο τομεάρχης Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Κατρούγκαλος, μετά την ενημέρωσή του τις προάλλες από τον υπουργό Εξωτερικών, κάλεσε τον Νίκο Δένδια να κάνει ένα βήμα παραπέρα από τα ελάσσονα θέματα στον διάλογο με την Τουρκία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί πως η Αθήνα θα πρέπει να αξιοποιήσει την πίεση που δέχεται αυτή τη στιγμή η Τουρκία -και εξαιτίας της δύσκολης εσωτερικής οικονομικής κατάστασης και επειδή καίγεται για το νέο πλαίσιο των σχέσεών της με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε.- ώστε να προωθήσει ενεργητικά τον διάλογο για τα κρίσιμα ζητήματα που ενδιαφέρουν τη χώρα μας.
Ο τολμηρός
Κάποιοι πρώην πρωθυπουργοί ξοδεύουν όλη τους την ενέργεια για να υπερασπιστούν την κληρονομιά τους. Χωρίς να δείχνουν ίχνος ανθρώπινης γενναιοδωρίας απέναντι στους επόμενους που τολμούν να κάνουν ένα βήμα παραπέρα στην εξωτερική πολιτική. Κάποιοι άλλοι πρώην επιδιώκουν να κρατούν ομήρους τους επόμενους ομοϊδεάτες τους, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι ο καιρός και η ακινησία δεν δουλεύουν υπέρ των εθνικών συμφερόντων.
Ο Σημίτης ξεσκονίζει τις δάφνες του για τα όσα έκανε στα ελληνοτουρκικά, έχοντας μείνει στο 1999 και στο Ελσίνκι, ο δε Σαμαράς και ο ακριβοθώρητος Καραμανλής προσπαθούν να εμποδίσουν τον Μητσοτάκη να κάνει έστω κι ένα βήμα.
Ο Τσίπρας, αντιθέτως, ο οποίος -όχι ως πρώην, αλλά ως δυνάμει επόμενος- έχει να νοιαστεί και για το πολιτικό κόστος, τολμά πάλι την ανατροπή. Διατυπώνει προωθητικές προτάσεις για την εξωτερική πολιτική, δεν επαναπαύεται στις δάφνες των Πρεσπών.
