«Πες μου την παρέα σου να σου πω ποιος είσαι» λέει μια σοφή λαϊκή παροιμία…
Σε ποια χώρα άραγε να ταιριάζει γάντι;
Του Δημοσθένη Καραγιάννη
Χρόνια τώρα παρακολουθούμε, άλλοι με αγωνία, άλλοι συμπαραστεκόμενοι, άλλοι με καρτερία, άλλοι συστηματικά, άλλοι περιστασιακά, άλλοι ως και αδιάφορα, και άλλοι ως και συμφωνούντες κρυφά με το έγκλημα, τη σφαγή των Παλαιστινίων στη χώρα τους, από έναν επιδρομέα – κατακτητή, αδίστακτο ναζιστή, ανελέητο δολοφόνο αμάχων, που με τα υπερσύχρονα όπλα του καταστρέφει, λεηλατεί, κλέβει, αρπάζει, εκτοπίζει, βιάζει, δολοφονεί και κατακρεουργεί όχι μόνο τους Παλαιστινίους, αλλά και καθυβρίζει το έτσι κι αλλιώς εύπληκτο αίσθημα δικαίου της παγκόσμιας κοινότητας. Μαζί μ’ αυτά δε αποστεώνει το επίσης παγκόσμιο αίσθημα συμπάθειας προς το λαό που τόσα δεινά υπέφερε από τον γερμανικό ναζισμό στα χρόνια του παγκόσμιου πολέμου.
Χρόνια τώρα γινόμαστε μάρτυρες ενός εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας από σφαγείς που όχι μόνο αδιαφορούν, αλλά και ταπεινώνουν οικτρά την ανθρωπότητα τόσο στη σφαίρα του πραγματικού και της καθημερινότητας, όσο και στη σφαίρα της ηθικής και της ανθρωπιάς. Αδιάκριτη η σφαγή! Νέοι, γέροι, κοπέλες, γυναίκες, άνδρες, παιδιά, κοριτσάκια, αγοράκια συνθλίβονται κάθε τόσο κάτω απ’ τις ερπύστριες αρμάτων μάχης, κομματιάζονται από τις αεροπορικές επιδρομές, διαμελίζονται από τα πολυβόλα, ακρωτηριάζονται από τις ρουκέτες των επιδρομέων.
Από τα πρώτα χρόνια της εγκατάστασής τους στην περιοχή – στα χώματα της από τα μυθικά χρόνια πατρίδας τους – οι Ισραηλινοί, άρχισαν να επεκτείνονται αδιάκοπα, αναζητώντας «ζωτικό χώρο» – το ίδιο αναζητούσε παλιότερα κι ο Χίτλερ μέχρι ν’ αποκαλυφτούν πλήρως τα παγκόσμια ιμπεριαλιστικά του σχέδια στα οποία και τον «έθαψε» μαζί με τον παραλογισμό του «Ράιχ» του ο Κόκκινος Στρατός και οι «Σύμμαχοι» – να εκτοπίζουν διαρκώς και να ξεριζώνουν τους Παλαιστινίους από την δική τους πατρίδα – κι αυτών από τα μυθικά χρόνια πατρίδα τους –, κερδίζοντας τον επίζηλο τίτλο των «Ισραηλοναζί» με τις βαρβαρότητες και τα ανοσιουργήματά τους.
Φυσικά δεν αναφέρομαι στον Ισραηλινό λαό συλλήβδην. Απεχθάνομαι το γράμμα και το πνεύμα της «ομαδικής ευθύνης»! Γνωρίζω πως υπάρχουν και σ’ αυτόν τον λαό – όπως και σε κάθε λαό – άνθρωποι με πλούσια συναισθήματα, με γνώση και κατανόηση της έννοιας του δικαίου, με αγάπη και συμπόνια για τον συνάνθρωπο ανεξαρτήτως φυλής, φύλου, θρησκείας ή χρώματος. Γνωρίζω ακόμα πως υπάρχουν άνθρωποι και ομάδες που διαμαρτύρονται και αγωνίζονται κάτω από πολύ σκληρές και βάρβαρες συνθήκες ενάντια σ’ αυτή τη ναζιστική πρακτική των κυβερνήσεών τους και μοχθούν με μεγάλη αγωνία να διατηρήσουν τον τίτλο του ΛΑΟΥ για τους συμπατριώτες τους, αποσείοντας τον τίτλο του «Φονιά Λαού» που του προσάπτουν πολλοί.
Γνωρίζω επίσης πολλά λαμπρά πνεύματα ανθρώπων εβραϊκής καταγωγής με τεράστια προσφορά στην ανθρωπότητα σε κάθε σχεδόν τομέα ανάπτυξης, πολιτισμού και προόδου, πράγμα για το οποίο θεωρώ υποχρέωση του καθενός μας να οφείλει τιμή και ευχαριστίες στους ανθρώπους αυτούς για την προσφορά τους στην επιστήμη, στην τέχνη, στην οικονομία, στην κοινωνία, στον πολιτισμό.
Γνωρίζω επίσης πως μ’ αυτή τη συμπεριφορά του «ισραηλινού κράτους» δεν είναι σύμφωνοι όλοι οι πολίτες του. Στις ισραηλινές φυλακές στοιβάζονται Ισραηλινοί πολίτες, δημοκράτες, κουμουνιστές και «Άνθρωποι» μαζί με Παλαιστίνιους αγωνιστές και πατριώτες, υπομένοντας τις ίδιες συνθήκες και βασανιστήρια για τα οποία βέβαια τα λαλίστατα – που για ο,τιδήποτε άλλο χαλούν τον κόσμο σαν τις φραγκόκοτες -, διεθνή Αμερικανοκρατούμενα και Ευρωκρατούμενα όργανα και διάφοροι άλλοι τέτοιοι «μη κυβερνητικοί» χρυσοτρεφόμενοι οργανισμοί δεν τολμούν να βγάλουν μιλιά!
Αυτές τις μέρες επαναλαμβάνεται το έγκλημα που εδώ και εκατοντάδες χρόνια βάφει με αίμα τις περιοχές της Μέσης Ανατολής με «πρωτεργάτες» πάντα τους ίδιους ευρωπαίους – τώρα και αμερικανούς φονιάδες. Εισβολή στη Γάζα – το ελάχιστο τμήμα που απέμεινε στους Παλαιστίνιους από το κράτος τους γιατί το υπόλοιπο τους το άρπαξαν οι ισραηλινοί και το κατέχουν οικειοποιούμενοί το – βομβαρδισμοί, μάχες σκοτωμοί, δολοφονίες αδιάκριτα, λεηλασίες, καταστροφές και αίμα-πολύ αίμα που δίνεται από έναν λαό που πολεμάει με τα χέρια του, τις σφεντόνες και τα ξύλα απ’ τα ερείπια των σπιτιών του για να υπερασπίσει σπιθαμή προς σπιθαμή μια πατρίδα, που οι συγκυρίες και τα συμφέροντα των ισχυρών από την άλλη άκρη της γης, του την αρπάζουν κομμάτι-κομμάτι.
Αυτές τις μέρες η διεθνής υποκρισία και αλητεία «αναρριχήθηκαν» στην πιο ψηλή κορφή των διεθνών αξιών. Δείχνουν με όλη τους τη «μεγαλοπρέπεια» το ωμό πρόσωπο του εγκληματία, του φονιά, που επειδή νομίζει ότι «μπορεί» – αφού είναι σίγουρος πως οι πρόθυμοι υποτακτικοί είναι πολλοί και οι άλλοι σιωπούν ως συνένοχοι στο έγκλημα – θεωρεί ότι «δικαιούται» να πράττει εγκληματικά και μπορεί με την πρόσκαιρη ισχύ να νομιμοποιήσει δια παντός το φόνο του. Αντίγραφο της ναζιστικής πραγματικότητας λίγο πριν ξεσπάσει ο μεγάλος πόλεμος. Λίγο πριν η φρίκη του ναζισμού απλωθεί σ’ ολόκληρη την Ευρώπη.
Αυτές τις μέρες ο ισραηλινός ναζί πρωθυπουργός επικοινώνησε με το ανόητο λιονταρογερόντιο των ΗΠΑ και το ευχαρίστησε – λέει – που η χώρα του στηρίζει «το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα». Η υποκρισία και η σκύλευση των εννοιών σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια!
Διαβάστε το πώς εννοούν την λέξη «αυτοάμυνα» οι παγκόσμιοι πειρατές και τρομοκράτες της …«ειρήνης»!!! Αντιγράφω από τον «Ημεροδρόμο» που δημοσιεύει το μήνυμα του κάτοικου Γάζας, Παλαιστίνης Ζιαντ Μεντούχ οικονομολόγου, πολιτικού επιστήμονα, γλωσσολόγου, ποιητή και Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αλ-Ακσά της Γάζας. Το μήνυμα συνοδεύεται και από ανατριχιαστικές φωτογραφίες.
«Είναι 9 το πρωί Παρασκευή 14 Μαίου 2021
Προσωρινός απολογισμός 450 επιδρομές σε δύο ώρες
Η γενοκτονία συνεχίζεται!
Πέμπτη μέρα της ισραηλινής επίθεσης κατά της λωρίδας της Γάζας
Μια νύχτα τρομερή και φονική
450 επιδρομές από 160 στρατιωτικά αεροσκάφη στη διάρκεια δύο ωρών στον Βορρά της λωρίδας της Γάζας.
Ένας πληθυσμός τρομοκρατημένος
2000 κάτοικοι χωρίς στέγη μετά την καταστροφή των σπιτιών τους και των επίπλων τους.
Προσωρινός απολογισμός στις 9 το πρωί της Παρασκευής 14ης Μάιου
120 δολοφονημένοι Παλαιστίνιοι εκ των οποίων τριάντα παιδιά, δεκαπέντε γυναίκες και πέντε ηλικιωμένοι μέχρις αυτή τη στιγμή
630 τραυματίες μεταξύ των οποίων 150 παιδιά, 60 γυναίκες και πέντε δημιοσιογράφοι
Και συνεχίζεται!
Η γενοκτονία συνεχίζεται!
Μαζική καταστροφή παντού στη λωρίδα της Γάζας
Αστικές υποδομές στοχοποιήθηκαν και επλήγησαν
Πέντε μεγάλα κτίρια κατεστράφησαν ολοκληρωτικά
Εκατό σπίτια κατεστραμμένα
Είκοσι δημόσια κτήρια γκρεμισμένα
Δέκα σχολεία βομβαρδίστηκαν και έπαθαν ζημιές
Δύο πανεπιστήμια επλήγησαν
Έξι εργοστάσια κατεστραμμένα
Τρεις δήμοι επλήγησαν
Πέντε ηλεκτροπαραγωγικοί σταθμοί έπαθαν ζημιές
Εννέα κλινικές και ιατρικά κέντρα επλήγησαν
Δεκα οκτώ δημοσιογραφικοί οργανισμοί κατεστραμμένοι
Τρεις τράπεζες κατεστραμμένες
Δεκαεπτά σωματεία βομβαρδισμένα
Δύο λαϊκές αγορές επλήγησαν
Τριάντα καταστήματα κατεστραμμένα
Πέντε αγροτικοί συνεταιρισμοί επλήγησαν.
Επτά φυτείες έπαθαν ζημιές.
Δύο στάδια στοχοποιήθηκαν.
Οκτώ τζαμιά επλήγησαν
Δεκατέσσερα πηγάδια νερού κατεστραμμένα
Πλήρες κλείσιμο όλων των περασμάτων
Κλείσιμο της περιοχής αλιείας με ισραηλινή στρατιωτική διαταγή
Η κατεχόμενη Παλαιστίνη αντιστέκεται!
Η Γάζα που χτυπιέται αντιστέκεται, επιμένει και υπάρχει!
Ο αγώνας συνεχίζεται!
Ζήτω η αλληλεγγύη!
Έτσι «αμύνεται» ο ναζισμός. Μ’ αυτούς «τακίμιασε» το …ελληνικό μας κράτος! Και κορδώνεται κι από πάνω! Σφίγγει το βρωμερό χέρι αυτών που ορθώνουν νέες «Γκουέρνικες» για να τις προσθέτουν στο «πολιτισμικό κεκτημένο τους». Γιατί ο ναζισμός, αδυνατώντας για καλό, με την καταστροφή και το θάνατο αναδεικνύεται!!! Κι από πίσω του οι κολαούζοι!
Δήμος Σθένης
Υ.Γ. 1. Άρχισαν να ξεπροβάλλουν δειλά-δειλά κι απ’ τα λαγούμια τους τα δικά μας ερπετά, αυτά του ντόπιου ναζισμού και κουκουλωμένα ακόμα να ψελλίζουν… «μπράβο στο Ισραήλ, να του μοιάσουμε». Κι αυτό το έγκλημα της «εκβαρβάρωσης» χρεώνεται στις τελευταίες ελληνικές – αυτοαποκαλούμενες – κυβερνήσεις! Γιατί αν για κάτι μπορούσε να υπερηφανεύεται η χώρα μας και να είναι σεβαστή μέχρι πριν λίγα χρόνια στα διεθνή «φόρα» ήταν η «ελληνικότητά» της, η υπηρέτηση δηλαδή των εννοιών του ορθού, του δικαίου και του ηθικού. Σήμερα κι αυτές τις έννοιες τις «εκσυγχρόνισε», ο κρυπτοφασισμός των κυβερνήσεων, αντικαθιστώντας τις όλες με την έννοια «συμφέρον»!!!
Όμως το δίκαιο εκδικείται. Ποδοπατημένο, τσακισμένο, τσαλακωμένο, έρχεται η ώρα του που ο πέλεκύς του πέφτει αδυσώπητος πάνω στα κεφάλια των αδικούντων…
Και μην ξεγελιέστε.
Οι ώρες αναμονής του λιγοστεύουν…
Ουδεμία υπερδύναμη δε γλίτωσε από το πελέκι της Ιστορίας.
Από τα βάθη της ως σήμερα.
2. Αρνούμαι να δεχτώ πως ανήκω στην ίδια κατηγορία πολιτών με το «ναζιστικό απόπλυμα» που φιγουράρει ανάμεσα στα ονόματα των υπουργών της χώρας και τιμά και χαίρεται για τη βαρβαρότητα και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και του πολιτισμού που διαπράττει αυτή την ώρα το Ισραήλ!
3. Στην προηγούμενη όξυνση της κατάστασης στη Γάζα (το 2018) – τέτοιες περίπου πάλι μέρες ήτανε – μια νέα κοπέλα 21 χρόνων Παλαιστίνια, η Ραζάν Αλ Ναζάρ, αδελφή νοσοκόμα, δολοφονήθηκε πισώπλατα από ισραηλινό στρατιώτη «ασκόπως», ενώ έτρεχε να βοηθήσει έναν τραυματισμένο Παλαιστίνιο. Στη μνήμη της τότε έγραψα το παρακάτω ποίημα.
Ραζάν Αλ Ναζάρ
Ασκόπως εδολοφονήθηκες γλυκιά Ραζάν
Έτσι είπαν οι φονιάδες σου, καλή μου
Χαιρόμενοι που κάλυψαν το έγκλημά τους
Με μι’ άσκοπη βολή πισώπλατα ριγμένη
Αυτοί που τη ζωή των άλλων αφαιρούν ασκόπως
Τρομοκρατούμενοι κι απ’ τις σφεντόνες αναπήρων
Κι απ’ των βρεφών το βλέμμα
Κι απ’ το δικό σου βλέμμα το καθάριο, τ’ ολοφώτεινο
Γλυκιά Ραζάν!
Κι εσύ σκοπίμως είχες πάει να καταθέσεις
Την ανθρωπιά του κόσμου
Τι γύρευες εσύ η εικοσάχρονη
Να μπεις στη μέση της πορείας της σφαίρας
Που «ασκόπως» έριξε το Ισραήλ απ’ τα ταμπούρια του
Που ’χει ξεχάσει τα δικά του κρεματόρια
Και θύτης γίνεται μίας παγκόσμιας μνήμης
Φτύνοντας με την επανάληψή της στα δικά του γένια
Έφταιγε τ’ όπλο, η σφαίρα ή εσύ η ίδια
Που φύτρωνες εκεί που δε σε σπέρναν;
«Σκοπίμως» δε σε πυροβόλησαν, γλυκιά Ραζάν
Κι ασκόπως δεν «ξυπνήσανε» και τους καπνούς των φούρνων
Οι ίδιοι φονιάδες που δεν πρόλαβε ο καιρός να λησμονήσει
Κι ούτε η σκόνη πρόλαβε τη μνήμη να σκεπάσει
Γιατί οι ίδιοι έφτιαξαν τα νέα κρεματόρια στη Γάζα
Κι αυτοί τα στήνουν και παντού και πάντα
Για κάθε έγχρωμη αυγή, για κάθε ελπίδα!
Οι ίδιοι οι ναζί φονιάδες είναι. Μη γελιέσαι!
Μεθοδικά, «εν πλήρει συνειδήσει και εν γνώσει»
Σήκωσαν τ’ όπλο, σύραν τη σκανδάλη
Για σε και για χιλιάδες πόθους των αιώνων
Που λευτεριά ζητούν πληρώνοντας με τη ζωή τους
Σε δολοφόνησαν «ασκόπως» οι φονιάδες, λένε
Γιατί δεν πίστεψαν ποτέ πως είσαι σπόρος
Κι ότι ριζώνεις μες στις στάχτες των κρεματορίων.
Κι εκεί θεριεύεις και τους πυρπολείς τα πόδια
Γιατί ο ναζισμός ποτέ δεν πίστεψε στο μέλλον
Μόνο τη φόνια φύση του απλώνει μες στο τώρα
Κι η μόνη δύναμή του η σκανδάλη
Κι η μόνη δύναμή μας να του κόψουμε το χέρι από τη ρίζα.
Γλυκιά Ραζάν,
Πανώρια κόρη των Παλαιστινίων
Λαμπρή παντιέρα των αγώνων του αιώνα μας
Για ανθρωπιά, ζωή κι αδερφοσύνη
Τα μάτια σου είναι οι τροχοί του κόσμου
Που αιώνια θα κουβαλούν κατάρες στους ασκόπους
Που αιώνια θα κουβαλούν ελπίδες στους ανθρώπους
Κι ίσως να γιάνουν τις πληγές του δύστυχου λαού σου
Που «ασκόπως» τώρα και εμφύλια αιμορροούν, γλυκιά μου
Οι άλλοι, οι μεγάλοι κι οι επίσημοι δεν είδανε το φόνο
Γιατί έγινε πισώπλατος ως τους βολεύει πάντα.
Δήμος Σθένης
4/6/2018
