Βρε μπας κι έχει… το κληρονομικό χάρισμα; Ή απλώς ψεύδεται;

Η απάντησή της σε επίκαιρη ερώτηση της Σίας Αναγνωστοπούλου και του ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά πείθει για το τι ακριβώς συνέβη στο διορισμό Λιγνάδη στην καλλιτεχνική διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου.

Δείτε ακόμη: Καμία πρόθεση απολογίας από την Μενδώνη για τον διορισμό Λιγνάδη: «Ήταν δική μου επιλογή» (Βίντεο)

Τα γεγονότα έχουν ως εξής:

• 7 Αυγούστου 2019: Λίγες μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη ακυρώνει την προκήρυξη για την πλήρωση της θέσης του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου.
• 13 Αυγούστου 2019: Η Μενδώνη τοποθετεί στη θέση τον Δημήτρη Λιγνάδη.
• 6 Φεβρουαρίου 2021: Λίγες ώρες μετά την δημοσίευση της συγκλονιστικής μαρτυρίας του Νίκου Σ., υποβάλλεται η παραίτηση Λιγνάδη. Η Μενδώνη δηλώνει πως τον γνώρισε «τρεις ημέρες πριν την τοποθέτησή του».
• 1 Μαρτίου 2021: Η Μενδώνη απαντά σε επίκαιρη ερώτησή στη Βουλή, αναγνωρίζοντας για πρώτη φορά ότι «ο Λιγνάδης ήταν δική της επιλογή».

Από τα παραπάνω, προκύπτουν τα εξής ενδεχόμενα:

Ενδεχόμενο Α: Η κυρία Μενδώνη έχει μαντικές ικανότητες – «κληρονομικό χάρισμα», όπως συνηθίζουν να επισημαίνουν στα φυλλάδιά τους τα μέντιουμ κι οι χαρτορίχτρες. Ήδη από τις 7 Αυγούστου είχε προβλέψει ότι εντός των επόμενων ημερών θα γνώριζε έναν άξιο άνθρωπο, απολύτως κατάλληλο για να αναλάβει το τιμόνι του Εθνικού.

Και πράγματι, τρεις μόλις μέρες αφού τον γνώρισε, τον διόρισε.

Ενδεχόμενο Β: Η κυρία Μενδώνη ψεύδεται.

Σε κάθε περίπτωση, και με δεδομένο πως, μετά από τόσα χρόνια συνεργασίας με έναν κάποιο Ευάγγελο Βενιζέλο, αυτόν τουλάχιστον λογικά θα τον γνωρίζει, και μάλιστα καλά, ίσως θα ήταν σκόπιμο να τον συμβουλευθεί για την έννοια της «αντικειμενικής πολιτικής ευθύνης», όπως την διατύπωσε σε άρθρο του 2004:

«H αντικειμενική πολιτική ευθύνη συνδέεται με το γεγονός πως κάποιος ασκεί την συγκεκριμένη πολιτική αρμοδιότητα και έχει εξ ορισμού και, ανεξαρτήτως των τυχόν πράξεων ή παραλείψεών του, εξ αντικειμένου ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στον τομέα της πολιτικής του αρμοδιότητας, όπως απολαμβάνει και το πολιτικό όφελος από τα θετικά πράγματα που συμβαίνουν στον ίδιο τομέα».

Με βάση τα παραπάνω, και εάν ο Λιγνάδης ήταν όντως «δική της επιλογή», η Μενδώνη όφειλε να έχει παραιτηθεί ήδη από τις 6 Φεβρουαρίου.

Το γεγονός ότι δεν το έχει πράξει ακόμα, δεικνύει πως εκτός από μέντιουμ (ή έχουσα διαρρήξει τις σχέσεις της με την αλήθεια, διαλέγετε και παίρνετε), είναι και απολύτως ακατάλληλη για οποιαδήποτε θέση ευθύνης που να σχετίζεται με το δημόσιο συμφέρον.

Από την “Αυγή”