Ο Αμπντούλ γαμπρός (ή μια εμπειρία για τον ρατσισμό στην Κρήτη

Της Ελευθερίας Μηλάκη

Σκηνή 1, με την κολλητή μου στα λιοντάρια για καφέ, εμφανίζεται αυτός, νέος και όμορφος σαν τον Ερμή του Πραξιτέλη.

• Με τις επιλογέ που κάνεις θα μείνεις τελείως μόνη σου… (Σηκώνεται και φεύγει και δεν μου ξαναμιλάει ποτέ).
  Σκηνή 2, έρχεται πρώτη φορά στο σπίτι για να γνωρίσει την οικογένειά μου (Τα κορίτσια κρύβονται στην… ταράτσα μέχρι να φύγουν).
  Σκηνή 3, με την κολλητή για καφέ, της ανακοινώνω ότι αυτός είναι ο άντρας της ζωής μου.
• Μα, Ελευθερία, ο Αμπντούλ είναι ένα… παιδάκι. Και έπειτα, οι Πακιστανοί δεν είναι… άνθρωποι.
  Σκηνή 4, με άλλη καλή φίλη και πρώην συμμαθήτρια και παραλίγο… σύζυγος συγγενή μου.
• Είμαι έγκυος και παντρεύομαι… (αρραβωνιάστηκε άλλον αμέσως μόλις χώρισε, μη χάσει η Βενετιά βελόνι)
• Και εγώ…
• Από… ποιόν; (περίεργη ερώτηση, εγώ τουλάχιστον δεν ήμουν πασίγνωστη για τις πολλές και πολλαπλές σχέσεις μου και το αγόρι μου, τον Αμπντούλ, τον γνώριζε και είχε πει «ουάου ωραίο παιδί», όταν τον πρωτοείδε…)
  Σκηνή 5, συνηθισμένο σπιτικό καυγαδάκι, τίποτα το ιδιαίτερο.
• (μαμά) Δεν θα διώξω εγώ τα παιδιά μου να βάλω στο σπίτι τους… Πακιστανούς!
  Σκηνή 6, με συγγενείς σε τραπέζι
• (θεία) Μη σου φάει τα… λεφτά σου (!) και να φύγει! Να προσέχεις…
• (θείος, αθώος) Φάε κάτι, γιατί δεν τρως τουλάχιστον μια πατάτα;
• (άλλη θεία) Γιατί η πατάτα πάει μαζί με το γουρούνι!!!
  Σκηνή 7, με φίλο εργοδότη, με πάει στη δουλειά με το αμάξι (γόης της συμφοράς, παντρεμένος με σταχτοπούτα συμφεροντολόγα που τον πήρε για να αποκατασταθεί).
• Να μην ξαναγυρίσει καλύτερα. Αυτός αν έρθει θα σε… σφάξει!
  Σκηνη 8, στο γραφείο αλλοδαπών για την άδεια παραμονής
• Θέλετε και άδεια παραμονής. Να μας φέρεται τεστ DNA ότι το παιδί είναι δικό σας. Και όσο για σας κυρία μου είστε ένοχη, γιατί… διευκολύνετε παράνομο μετανάστη!!! Κάντε αίτηση, πληρώστε παράβολα, δικηγόρους κτλ και περιμένετε (για πάντα).
  Σκηνή 9, Ιταλία με ακροδεξιά κυβέρνηση και… Σαλβίνι
• Όποιος έχει μελαχρινό δέρμα τον περιμένει φυλάκιση και απέλαση, αλά Γιάννι Αγιάννι.
  Σκηνή 10, με σύζυγο εργοδότη, στο αυτοκίνητο, μαθαίνει την καταγωγή του Αμπντούλ…
  Το επόμενο βήμα ήταν η εκδίωξή μου από τη δουλειά με κάθε τρόπο και το ίδιο συνέβη και στην επόμενη δουλειά μου όταν μια μέρα με περίμενε όταν σχολούσα και τον είδαν.
  Σκηνή 11, με την οικογένειά μου στο Τάλως, συναντάμε πελάτισσα.
• Ο… σύζυγος (μένει με το στόμα ανοιχτό, σαν να είδε φάντασμα)
• Ναι.
  (Δεν έφερε ποτέ ξανά τα παιδιά της για μάθημα μαζί μου)
  Σκηνή 12, με τον Αμπντούλ σε εργοδότη για συνέντευξη.
• Τι σας είναι το παιδί;
• Φίλος μου… (ψέλισσα με ντροπή).
• Και τι δουλειά έχεις εσύ με αυτούς;;;;
  Σκηνή 13, συνοδεύοντας τον Αμπντούλ σε γιατρό, στην αρχή της γνωριμίας μας.
• Τι σχέση έχετε με τον κύριο;
• Έχουμε σχέση, γιατί;
• Επειδή είναι ένας πολύ… νέος άντρας…
  Σκηνή 14, στο νοσοκομείο για παιδικό εμβόλιο, κουβεντιάζοντας με μια άλλη μαμά.
• Εξαιτίας των αλλοδαπών αναγκαζόμαστε και εμείς να κάνουμε εμβόλια στα παιδιά μας, αν δεν ήταν οι ξένοι δεν θα υπήρχαν αρρώστιες και δεν θα κάναμε εμβόλια (δεν ήξερε για μας).
  Σκηνή 15, Πάρτυ στο γραφείο, πρώην διευθυντής βλέπει πρώτη φορά το παιδί και έχοντας ακούσει για το γαμπρό.
• Εντάξει… Δεν είναι μαύρο!!!! (η απόχρωση εγκρίνεται)…
  Η οικογένειά μου κινδυνεύει πάλι να χωριστεί, εξαιτίας της αναλγησίας των αρμόδιων υπηρεσιών και μόνη μας ελπίδα είναι μήπως και αλλάξει η κυβέρνηση και αλλάξει κάτι στο πώς μας αντιμετωπίζουν… Τελικά αυτό είναι φασισμός, να εκμηδενίζεις τον ήδη αδύναμο από πραγματική ή φαντασιακή θέση ισχύος.
  Μπορώ να γράψω ακόμα αμέτρητες σκηνές, αλλά νομίζω φτάνει…