Του Μιχάλη Τζανάκη
Ένα εκατομμύριο Αργεντίνοι περίμεναν χθες έξω από το Προεδρικό Μέγαρο της χώρας τους να προσκυνήσουν τη σορό του «ήρωα» τους και να αποτίσουν για τελευταία φορά φόρο τιμής στον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Κατά μια έννοια οι Αργεντίνοι είναι τυχεροί που δεν είναι συμπατριώτης τους ο…Μιχάλης Χρυσοχοΐδης γιατί ο Ντιεγκίτο θα πήγαινε … άκλαυτος, αν και το πιθανότερο είναι πως κι ο ίδιος ο «πολύς» Χρυσοχοΐδης θα περίμενε στωικά να προσκυνήσει τη σορό του Μαραντόνα με ή χωρίς μάσκα.
Αυτός που σίγουρα θα απείχε από τον εθνικό θρήνο θα ήταν ο … Αργεντίνος Άδωνις Γεωργιάδης καθώς το κόμπλεξ που έχει με τους «κομμουνιστάς» θα τον εμπόδιζε να κάνει και αυτό!
Ευτυχώς βέβαια αυτά είναι υποθετικά σενάρια και ο Ντιεγκίτο θα ταφεί… απρόσκοπτα και δυστυχώς ο ίδιος περνά στο πάνθεο εκείνων που κατάφεραν με την ικανότητά τους να συνεπάρουν εκατομμύρια ανθρώπους και να τους «ζαλίζει» όπως τους αμυντικούς που είχαν την ατυχία να τον αντιμετωπίσουν!
Η «λαϊκότητα» του ποδοσφαίρου το κάνει μαγικό! Κι οι «μάγοι» του ποδοσφαίρου το εκτοξεύουν σε ύψη δυσθεώρητα, εκεί που κανείς γραφειοκράτης, κανείς χαρτογιακάς, κανείς γραφειοκράτης δε θα μπορούσε ποτέ να φτάσει. Ο φαντεζί ντριμπλέρ δωρίζει συναισθήματα αφειδώς στις μάζες, αυτό ακριβώς που τους στερεί η πολιτική και ο τεχνοκρατισμός. Ένας αυτοκαταστροφικός κατά τ’ άλλα Μαραντόνα, εθισμένος χρόνια σε εξαρτησιογόνες ουσίες, ένας «Αντί» σε όλη του τη ζωή, γοήτευε μέχρι το τέλος, γιατί ταξίδεψε τους όπου γης ποδοσφαιρόφιλους με μέρη μαγικά κι ονειρεμένα, μέρη που κανείς πολιτικός ή γραφειοκράτης δεν μπορεί να οδηγήσει.
Ντιέγκο, Αρμάντο τους «ντρίμπλαρες» όλους τελικά σε όλη σου τη ζωή, αν και την πιο «ζαλιστική» ντρίμπλα την έκανες στον εαυτό σου! Αλλά έστω κι έτσι πέρασες στην αθανασία…
