«Η Νέα Δημοκρατία εμμένει σε μια σειρά ιδεοληψίες, οι οποίες φτάνουν να είναι κοινωνικά επικίνδυνες», τονίζει ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Νάσος Ηλιόπουλος, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Η Εποχή».
Ακόμα και τώρα ο κ. Μητσοτάκης «δεν προχωρά σε μόνιμες προσλήψεις, καθώς όταν περάσει η πανδημία, θα φέρει ξανά στο προσκήνιο το σχέδιό του για ΣΔΙΤ στα νοσοκομεία και δεν θέλει να υπάρξει προσωπικό που θα του εναντιωθεί», σημειώνει, ενώ καλεί ξανά την κυβέρνηση να ενισχύσει το ΕΣΥ «με μόνιμο προσωπικό, με συνταγογράφηση των τεστ, με επίταξη των ιδιωτικών ΜΕΘ, διότι αυτό που ζούμε τώρα είναι επίταξη του ΕΣΥ από τους ιδιώτες». Καλεί, παράλληλα, την κυβέρνηση να ακυρώσει «το αντιλαϊκό πρόγραμμα σε εργασιακά και πτωχευτικό». Αυτή τη στιγμή «χρειαζόμαστε ένα ‘εμβόλιο’ ενάντια στις ιδεοληψίες της Νέας Δημοκρατίας», υπογραμμίζει ο Ν. Ηλιόπουλος.
Κατηγορεί, ακόμα, τον Κυριάκο Μητσοτάκη για το γεγονός ότι κατά την ομιλία του στη Βουλή την περασμένη Πέμπτη, επέμεινε «πως βασική εστία διασποράς του ιού είναι η διασκέδαση των νέων ανθρώπων» αντιμετωπίζοντας έτσι τη νεολαία ως «εσωτερικό εχθρό».
Αυτές τις μέρες, η θέση του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία είναι «εκεί που η κοινωνία έχει ανάγκη» οπουδήποτε στην Ελλάδα, τονίζει. Όσον αφορά τις άμεσες οικονομικές συνέπειες της πανδημίας, ο Νάσος Ηλιόπουλος υπογραμμίζει ότι «δεν μπορείς να ζητάς από έναν κλάδο να κλείσει και το μόνο που του προσφέρεις να είναι δάνειο, όπως είναι η επιστρεπτέα προκαταβολή, όταν στην Γερμανία, για παράδειγμα, το κράτος δίνει στην επιχείρηση το 70% του περσινού τζίρου». «Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας αντιμετωπίζει κυρίαρχα το φόβο της επιβίωσης», σημειώνει, γεγονός που δημιουργεί «συνθήκες απόγνωσης, οι οποίες δίνουν χώρο ακόμα και σε ανορθολογικές εξηγήσεις».
«Έχουμε, λοιπόν, δύο μέτωπα να αναμετρηθούμε. Το ένα είναι ‘έχουμε πανδημία, αναστέλλουμε τη δημοκρατία, αναστέλλουμε την κριτική, δεν μιλάμε καθόλου’ και το άλλο είναι ‘ο ανορθολογισμός και η συνωμοσιολογία που αρνείται τον κορωνοϊό και να ακολουθήσει τα μέτρα προφύλαξης’», επισημαίνει ο Ν. Ηλιόπουλος. «Αν υποτιμήσουμε οποιοδήποτε από τα δύο μέτωπα, θα έχουμε κάνει στρατηγικό λάθος», σημειώνει.
Τέλος, αναφορικά με τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία κατά την επέτειο του Πολυτεχνείου, τονίζει ότι «δεν δεχόμαστε απαγορεύσεις» αλλά σε κάθε περίπτωση «πρέπει φορείς και οργανώσεις να τιμήσουμε το Πολυτεχνείο με απόλυτη ενσυναίσθηση των ειδικών συνθηκών που βρισκόμαστε σήμερα και δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε ή να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε». «Αντιπροσωπεία του κόμματος, λοιπόν, θα καταθέσει στεφάνι στο χώρο του Πολυτεχνείου, όπως και στο χώρο του ΕΑΤ-ΕΣΑ από όπου και θα πορευτεί για την αμερικάνικη πρεσβεία. Θεωρούμε ότι με αυτό τον τρόπο τιμάμε την εξέγερση της νεολαίας και του ελληνικού λαού, τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας», καταλήγει ο Νάσος Ηλιόπουλος.
To πλήρες κείμενο συνέντευξης του εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Νάσου Ηλιόπουλου, στην εφημερίδα «Η Εποχή»:
Ύστερα από μία βδομάδα αναβολή, έγινε η συζήτηση στη Βουλή για τη διαχείριση της πανδημίας. Ποια η εντύπωσή σου, για το πώς εξελίχθηκε; Τελικά, ο πρωθυπουργός κέρδισε χρόνο να οργανώσει τη στρατηγική του;
Το βασικό πρόβλημα του κ. Μητσοτάκη δεν είναι ο χρόνος, αλλά η στρατηγική του, καθώς η Νέα Δημοκρατία εμμένει σε μια σειρά ιδεοληψίες, οι οποίες φτάνουν να είναι κοινωνικά επικίνδυνες. Χαρακτηριστική είναι το ότι δεν πιστεύει στο δημόσιο, εθνικό σύστημα υγείας. Ακόμα και τώρα δεν προχωρά σε μόνιμες προσλήψεις, καθώς όταν περάσει η πανδημία, θα φέρει ξανά στο προσκήνιο το σχέδιό του για ΣΔΙΤ στα νοσοκομεία και δεν θέλει να υπάρξει προσωπικό που θα του εναντιωθεί. Έτσι, την Πέμπτη στη Βουλή είδαμε έναν πρωθυπουργό να επιμένει στο σχήμα πως βασική εστία διασποράς του ιού είναι η διασκέδαση των νέων ανθρώπων και να μην παίρνει ούτε μισή απόφαση προς την ενίσχυση του ΕΣΥ, τη στιγμή που το 80% των χειρουργείων έχει αναβληθεί. Απέναντι σε αυτή τη στρατηγική είναι, νομίζω, πολύ σημαντικό το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία επιμένει σε μια πρόταση κοινωνικής σωτηρίας: 1) Εδώ και τώρα προχωράμε στην ενίσχυση του ΕΣΥ, με μόνιμο προσωπικό, με συνταγογράφηση των τεστ, με επίταξη των ιδιωτικών ΜΕΘ, διότι αυτό που ζούμε τώρα είναι επίταξη του ΕΣΥ από τους ιδιώτες, 2) Ακυρώνεται το αντιλαϊκό πρόγραμμα σε εργασιακά και πτωχευτικό, 3) Επιλέγεται υπουργός Υγείας κοινής αποδοχής. Πρόκειται για μια πρόταση κοινωνικής σωτηρίας, που σε καμία περίπτωση δεν βάζει πλάτη στην κοινωνική καταστροφή. Αυτή τη στιγμή ταυτόχρονα με το εμβόλιο για την πανδημία χρειαζόμαστε ένα «εμβόλιο» ενάντια στις ιδεοληψίες της Νέας Δημοκρατίας.
Αν αποδεχόταν η κυβέρνηση την πρόταση αυτή θα ήταν μια έμμεση παραδοχή της ήττας της. Πάντως, ο Άδωνις Γεωργιάδης έκανε μια σχετική αυτοκριτική για το άνοιγμα του τουρισμού το καλοκαίρι, και στη Βουλή αφέθηκε μετέωρος από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Είναι στρατηγική να μην αλλάξει η Νέα Δημοκρατία σε κανένα σημείο κατεύθυνση, την ίδια στιγμή που φαίνεται το δεύτερο λοκ ντάουν να μην έχει την ίδια αποδοχή από τον κόσμο.
Καταρχάς, τα στοιχεία είναι ξεκάθαρα και δείχνουν ότι υπήρξε ζήτημα με το άνοιγμα του τουρισμού. Μέχρι τον Ιούλιο είχαμε αθροιστικά 4.000 κρούσματα και μόνο τον Αύγουστο έχουμε σχεδόν 6.000 κρούσματα. Αυτό ήταν το πρώτο καμπανάκι. Τον Σεπτέμβριο, το μήνα που ολοκληρώνεται ο τουρισμός, καταγράφηκαν 8.000 κρούσματα. Κατόπιν, το πρόβλημα διογκώθηκε στους χώρους εργασίας και στα ΜΜΜ, γιατί δεν υπάρχει καμία αίσθηση μέτρων στον τομέα υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων. Από εκεί και πέρα, η προστασία της ανθρώπινης ζωής έχει δύο σκέλη, το υγειονομικό και το οικονομικό. Δεν μπορεί να ζητάς από έναν κλάδο να κλείσει και το μόνο που του προσφέρεις να είναι δάνειο, όπως είναι η επιστρεπτέα προκαταβολή, όταν στην Γερμανία, για παράδειγμα, το κράτος δίνει στην επιχείρηση το 70% του περσινού τζίρου. Επομένως, πλέον ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας αντιμετωπίζει κυρίαρχα το φόβο της επιβίωσης και όχι το φόβο της ζωής, δημιουργώντας συνθήκες απόγνωσης, οι οποίες δίνουν χώρο ακόμα και σε ανορθολογικές εξηγήσεις. Φυσικά, το γεγονός ότι υπάρχει κυβερνητική ανευθυνότητα δεν μπορεί να μεταφραστεί σε ανευθυνότητα των πολιτών. Είναι, επομένως, πολύ κρίσιμο για την Αριστερά, ταυτόχρονα με την πολιτική κριτική να δείξει οργανωμένα αλληλεγγύη στον καθένα ξεχωριστά, στον περίγυρό του, στην κοινότητα, ώστε να τηρηθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία των γύρω μας.
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει βρει τρόπους να πιέσει –πέρα από το επίπεδο της αντιπαράθεσης στη Βουλή- έκδηλα την κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας σύγχρονα εργαλεία όπως είναι τα social media και φυσικά πολλή φαντασία; Είναι δύσκολο, αλλά είναι απαραίτητο, ειδικά όταν βλέπουμε ότι όποτε έχουν υπάρξει κοινωνικές αντιδράσεις –ακόμα και διαδικτυακές- η κυβέρνηση υποχωρεί.
Σε καμία περίπτωση δεν ισχυρίζομαι ότι τα έχουμε κάνει όλα σωστά, ωστόσο θέλω να αναφέρω ορισμένα χαρακτηριστικά. Την Τρίτη, ο Αλ. Τσίπρας ήταν στα Γιάννενα και κατάφερε να βγει μπροστά η φωνή των γιατρών. Μέχρι το βράδυ, δε, βγήκε ανακοίνωση από το νοσοκομείο των Ιωαννίνων, που ζητά προσλήψεις. Την περασμένη εβδομάδα πήγε στη Θεσσαλονίκη και στο νοσοκομείο «Παπανικολάου», όπου όλοι οι γιατροί περιέγραφαν το πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση, την ίδια μέρα που η επιτροπή λοιμωξιολόγων πίεζε την κυβέρνηση για να προχωρήσει σε μέτρα, με το δεδομένο ότι έχει χαθεί ο έλεγχος σε υγειονομικό επίπεδο. Με αυτές τις δύο κρίσιμες παρεμβάσεις θέλω να πω πως όταν οι κινήσεις σου είναι στοχευμένες ως προς το χώρο και ως προς το χρόνο, μπορούν να φέρουν αποτελέσματα. Με μια τέτοια παρέμβαση αποτρέψαμε την απαγόρευση διακομιδής ανασφάλιστων ασθενών σε ιδιωτικές ΜΕΘ. Αυτά δεν τα λέω για να πω ότι όσα κάνουμε αρκούν. Το αντίθετο, θεωρώ ότι θα έπρεπε να είχαμε καλύτερα αντανακλαστικά και να είχαμε βρει και νέες μορφές αντίδρασης και αντίστασης, ειδικά αυτή την περίοδο που διανύουμε, που φάνηκε πως η πολιτική πίεση μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Όμως, πάντα τον πρώτο λόγο έχει η κοινωνία και το κόμμα αυτό που κάνει –αυτό που κάναμε και την περίοδο 2010-2014- είναι να αναδεικνύει αυτές τις πρωτοβουλίες και να τις συμπυκνώνει στο πολιτικό επίπεδο. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία δεν έχει ευθύνες, έχουμε ευθύνη συλλογικά όλοι μας για το πώς δουλεύουμε αυτό που λέγεται κοινωνική εκπροσώπηση, για το πώς δουλεύουμε μέσα στην αυτοδιοίκηση, τα συνδικάτα, τους συλλογικούς φορείς. Η εκτίμησή μου είναι ότι υπάρχει πολύς κόσμος εκεί έξω που λειτουργεί με τον τρόπο που θα έπρεπε να λειτουργεί κεντρικά το κόμμα, χωρίς να είναι μέλος του κόμματος, που έχει ασκήσει σωστή κριτική στην προηγούμενη κυβερνητική περίοδο, κάτι που πρέπει να κάνει και το κόμμα. Επειδή, πράγματι, το δεύτερο lockdown δεν είναι σαν το πρώτο και επειδή η κατάσταση έχει ξεφύγει, πρέπει να βρούμε τη λεπτή ισορροπία που θα ανοίξει χώρο σε μια ρεαλιστική και κοινωνικά υπεύθυνη κοινωνική ανυπακοή, χωρίς να αφήνουμε χώρο σε λογικές συνωμοσιολογίας ή άρνησης του κορωνοϊού. Έχουμε, λοιπόν, δύο μέτωπα να αναμετρηθούμε. Το ένα είναι «έχουμε πανδημία, αναστέλλουμε τη δημοκρατία, αναστέλλουμε την κριτική, δεν μιλάμε καθόλου» και το άλλο είναι «ο ανορθολογισμός και η συνωμοσιολογία που αρνείται τον κορωνοϊό και να ακολουθήσει τα μέτρα προφύλαξης». Αν υποτιμήσουμε οποιοδήποτε από τα δύο μέτωπα, θα έχουμε κάνει στρατηγικό λάθος.
Ο Κ. Μητσοτάκης επιμένει στη στοχοποίηση των νέων. Τι προσδοκά;
Η συζήτηση στη Βουλή ήταν αποκαλυπτική. Ο Κ. Μητσοτάκης είπε πως τα μέτρα που πήρε η κυβέρνησή του «προδόθηκαν από τη συμπεριφορά κάποιων». Πρόκειται για ένα σχήμα που αναπαράγει τη μεθοδολογία του εσωτερικού εχθρού. Ο Κ. Μητσοτάκης, αυτή τη στιγμή, συνειδητά αντιμετωπίζει τη νεολαία ως εσωτερικό εχθρό. Είμαι σίγουρος ότι σε ένα βαθμό έχει ζυγίσει αυτή την επιλογή. Ας μην υποτιμάμε τον κ. Μητσοτάκη, καθώς μια σειρά από κινήσεις που κάνει είναι πολύ προσεκτικά υπολογισμένες και με εκλογικά ποσοστά. Και δεν το βλέπουμε μόνο στην Ελλάδα να συμβαίνει, το είδαμε στην καμπάνια του Κόρμπιν ή του Σάντερς, που κέρδισαν το ρεύμα της νεολαίας και ηττήθηκαν στην κάλπη, γιατί δεν κατάφεραν να αγγίξουν τις μεγαλύτερες ηλικίες. Ακόμα και αν με εκλογικούς όρους εμφανίζεται ως συμφέρουσα επιλογή αυτή για τη Νέα Δημοκρατία, εμείς πρέπει με όλες μας τις δυνάμεις να σπάσουμε τη λογική του εσωτερικού εχθρού.
Και πώς θα συναντηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με τους νέους, μέσα από ένα πρόγραμμα που θα τους περιλαμβάνει;
Σιγά σιγά σηκώνονται ζητήματα στρατηγικής τα οποία βοηθούν να στηθεί αυτή η σχέση. Για παράδειγμα, η στήριξη που έδειξε ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στο δίκαιο των κινητοποιήσεων των μαθητών είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Παρότι, κατηγορήθηκε –θυμίζοντάς μας την περίοδο 2010-14- ο ΣΥΡΙΖΑ ότι στηρίζει τις καταλήψεις και φτιάχτηκε απόλυτα εχθρικό πλαίσιο από το σύνολο του μιντιακού συστήματος, ο ΣΥΡΙΖΑ συνέχισε την προσπάθεια επανασύνδεσης με τη νεολαία. Ένα δεύτερο πολύ κρίσιμο κομμάτι είναι το εργασιακό, με το οποίο προσπαθεί να σπάσει την εικόνα που χτίζει η ΝΔ ότι οι νέοι άνθρωποι το μόνο που κάνουν είναι να γλεντάνε και να μεταδίδουν τον ιό, μιλώντας για την εργασιακή προοπτική των νέων και το τρίτο είναι τα ζητήματα του πολιτισμού, ο οποίος ισοπεδώνεται από τη στρατηγική της ΝΔ.
Μήπως όμως η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ φτάνει να είναι μερική και κατά περίπτωση, αντί να φτιαχτεί ένα συνολικό πρόγραμμα και σχέδιο; Πριν λίγους μήνες παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ το «Μένουμε Όρθιοι» και κατόπιν δεν προχώρησε αυτή η προσπάθεια. Δεν θα έπρεπε ο ΣΥΡΙΖΑ να εξαντλήσει κάθε προσπάθεια να θέτει αυτός την ατζέντα, αντί να ακολουθεί ως αντιπολίτευση;
Η ομιλία του Αλ. Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη είχε στοιχεία στρατηγικής. Ξεκίνησε από ένα κομμάτι επανασχεδιασμού των ορίων ανάμεσα σε αυτό που λέμε κοινά αγαθά απέναντι στην αγορά, άσκησε κριτική στην οικονομική πολιτική εξοργίζοντας το αντίπαλο στρατόπεδο και συγκεκριμένα όταν αναφέρθηκε στη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος όπως και στο ιδιωτικό χρέος. Έχουν μπει, επομένως, κάποιες βάσεις συνολικότερης στρατηγικής. Πάνω σε αυτή κουμπώνουν και οι φράσεις ότι πρέπει να αξιοποιήσουμε την πανδημία ως «ευκαιρία» για να επενδύσουμε στο δημόσιο σύστημα υγείας και το δημόσιο σύστημα παιδείας. Και καταλήγουμε σε μια συνολική αντιπαράθεση, για την οποία υπάρχουν οι προγραμματικές βάσεις. Φυσικά, πρόγραμμα για την Αριστερά, διαχρονικά, δεν είναι η καταγραφή αιτημάτων, αλλά και μια διαδικασία κινητοποίησης του λαού και της κοινωνίας, για να δημιουργήσουμε μια διαφορετική κοινωνική πραγματικότητα. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το κίνημα Αλληλεγγύης το 2014, όταν δεν ζητούσε από το κράτος να καλύψει μια σειρά από ζητήματα, αλλά ερχόταν και κάλυπτε κενά για την επιβίωση των ανθρώπων στο τώρα.
Τότε οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνία ήταν ισχυρές, τώρα έχουν σπάσει οι δεσμοί εμπιστοσύνης και επομένως χρειάζεται νέα προσπάθεια, για να ανακτηθούν.
Αυτό ακριβώς λέω και εγώ. Και πρέπει να είμαστε εκεί που η κοινωνία έχει ανάγκη. Ένα κόμμα σε καραντίνα δεν μπορεί να φτιάξει σχέσεις και γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό, που σε αυτή την περίοδο, ο πρόεδρος μαζί με αντιπροσωπεία του κόμματος πήγε στην Κοζάνη, τη Θεσσαλονίκη, τα Γιάννενα, την Καρδίτσα, περιοχές που πλήττονται από τον κορωνοϊό. Αυτή η επαφή, που δεν μπορεί να εξαντλείται στον πρόεδρο αλλά πρέπει να ακολουθήσει το σύνολο των στελεχών, όπως και οι νομαρχιακές επιτροπές και το σύνολο των μελών.
Αυτό προϋποθέτει ένα ζωντανό κόμμα. Θεωρείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις συνθήκες περιορισμού, είναι ένα κόμμα στο χώρο του ή είναι αφυδατωμένος και αφήνει την πρωτοβουλία κινήσεων μονάχα στον πρόεδρο;
Δεν θα έλεγα ότι προϋποθέτει ένα ζωντανό κόμμα, αλλά ότι είναι προϋπόθεση για ένα ζωντανό κόμμα. Δεν πρέπει να περιμένουμε κάποιος να δώσει εντολή με ποιο τρόπο πρέπει να λειτουργήσει το κόμμα. Αυτή τη στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία έχει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους με πολύ μεγάλη εμπειρία από κοινωνικούς αγώνες και από κοινωνικούς χώρους και πλέον έχει πολλούς ανθρώπους που έχουν εμπειρία και από διοίκηση. Επομένως, έχει όλα τα εργαλεία στα χέρια του για να δουλέψει πάνω σε αυτό και νομίζω ότι υπάρχουν πανελλαδικά θετικά παραδείγματα, όπως είναι η Αλληλεγγύη για Όλους, που βρέθηκε στη Σάμο να στηρίξει όσους επλήγησαν από το σεισμό, βρέθηκε στην Καρδίτσα, έκανε καμπάνια μαζί με τη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ για τους κρατούμενους στα σωφρονιστικά καταστήματα κ.λπ. Άρα θεωρώ ότι έχουμε τα εργαλεία για να δουλέψουμε και αρκεί να το κάνουμε.
Η αντιπαράθεση έγινε πολύ έντονη ως προς τις συγκεντρώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου και την πραγματοποίηση ή όχι πορείας. Ποια είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ;
Βρισκόμαστε σε μια πολύ ιδιαίτερη συνθήκη, την οποία προσπαθεί να πυροδοτήσει και ο Κ. Μητσοτάκης, όταν έκανε επίθεση στην Αριστερά στη Βουλή. Ήταν το σημείο της μεγαλύτερης έντασης στις ομιλίες του. Η ΝΔ έχοντας χάσει εντελώς τον έλεγχο της πανδημίας, προσπαθεί να κατασκευάσει τη λογική του εσωτερικού εχθρού. Η ένταση είναι ένα σωσίβιο σωτηρίας για τον κ. Χρυσοχοΐδη προσωπικά, ο οποίος έχει «χάσει» μέχρις στιγμής τέσσερα στελέχη της Χρυσής Αυγής [Παππάς, Λαγός, Δεβελέκος, Θεοδώρου] αλλά και για την ίδια την κυβέρνηση. Ως ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία δηλώνουμε ότι δεν δεχόμαστε απαγορεύσεις, ότι πρέπει φορείς και οργανώσεις να τιμήσουμε το Πολυτεχνείο με απόλυτη ενσυναίσθηση των ειδικών συνθηκών που βρισκόμαστε σήμερα και δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε ή να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε. Αντιπροσωπεία του κόμματος, λοιπόν, θα καταθέσει στεφάνι στο χώρο του Πολυτεχνείου, όπως και στο χώρο του ΕΑΤ-ΕΣΑ από όπου και θα πορευτεί για την αμερικάνικη πρεσβεία. Θεωρούμε ότι με αυτό τον τρόπο τιμάμε την εξέγερση της νεολαίας και του ελληνικού λαού, τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας.
Ποια τα συμπεράσματά σου και η εμπειρία σου ως εκπροσώπου Τύπου; Θυμάμαι πάντα που είχες πει στην πρώτη σου συνέντευξη ότι πέρα από την επικοινωνία, το βασικό είναι να χαράσσεις πολιτική. Και ύστερα, ασκείται συνεχώς κριτική για τον τρόπο λειτουργίας των ΜΜΕ, αλλά και για το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταφέρει να βρει ένα modus vivendi. Είναι έτσι;
Επιμένω στη θέση μου ότι το κυρίαρχο είναι η πολιτική. Η επικοινωνία είναι πολύ σημαντική, αλλά το άλφα και το ωμέγα είναι η πολιτική σου πρόταση και η σχέση που έχεις με την κοινωνία. Το λέω αυτό, διότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πετύχει πολύ μεγάλες νίκες κόντρα σε μια συντριπτική ομοφωνία στα ΜΜΕ. Και το κατάφερε όχι γιατί είχε μια πιο έξυπνη επικοινωνιακή στρατηγική, αλλά γιατί η σχέση του με την κοινωνία ήταν καθαρή και είχε μια πολιτική τοποθέτηση σε κρίσιμα ζητήματα. Εκτιμώ ότι αυτή τη στιγμή αρχίζουμε να μπαίνουμε σε μια περίοδο που χτίζεται ξανά αυτή η σχέση, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία έχει μια πρόταση όχι μικροπολιτικής σκοπιμότητας, αλλά κοινωνικής σωτηρίας, προσπαθώντας να απαντήσει στα άμεσα ζητήματα επιβίωσης του λαού. Και αυτό θεωρώ ότι είναι το πρώτο κλειδί για τη σχέση μας με τα ΜΜΕ. Από εκεί και πέρα, η κατάσταση με τα ΜΜΕ είναι ένα τεράστιο ερώτημα, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για το σύνολο των δημοκρατιών, του αναπτυγμένου καπιταλιστικού κόσμου, διότι οι μεγάλοι όμιλοι λειτουργούν κυρίως ως επιχειρηματικοί όμιλοι, για να ασκούν μια οικονομική και πολιτική επιρροή, χάριν των υπόλοιπων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Σε αυτή την πραγματικότητα, όμως, πρέπει να κινηθείς. Δεν κερδίζεις με το να κάνεις μια διαπίστωση και να έχεις δίκιο, αλλά με το να επιλέγεις με προσοχή να δίνεις τις μάχες σου ή με το να επιλέγεις ποια μάχη θα δώσεις άλλη στιγμή, όπως και με το να φτιάξεις διαφορετικά δίκτυα ενημέρωσης. Το ένα δίκτυο είναι προφανώς αυτό της αδιαμεσολάβητης σχέσης με την κοινωνία, το οποίο πρέπει να είναι και το πρωτεύον, και το δεύτερο, που η νέα μας ομάδα βρήκε από την προηγούμενη περίοδο και συνεχίζει, είναι το δίκτυο με τον περιφερειακό Τύπο. Τα περιφερειακά Μέσα δεν έχουν τις εξαρτήσεις που έχουν τα κεντρικά, τη λογική εξυπηρέτησης συμφερόντων ή τη λογική φίμωσης της αντιπολίτευσης και αυτό από μόνο του είναι μια έξυπνη κίνηση για να ακουστεί η φωνή μας. Το τρίτο, και δεν το λέω αξιολογικά, είναι το πώς αξιοποιείς τις δυνατότητες που σου δίνουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όχι με μία ευκολία ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι το καλό παράδειγμα, απέναντι στο κακό, διότι και εκεί συναντάμε πολλές περιπτώσεις ανθρωποφαγίας, διασποράς ψευδών ειδήσεων, αλλά γιατί σε κάθε περίπτωση είναι ένας αναβαθμισμένος χώρος όπου πρέπει, αναγνωρίζοντας τα όριά του και τους τρόπους με τους οποίους πρέπει να λειτουργείς, να κινηθούμε.
