Του Πέτρου Κατσάκου
Τον Μάιο του 2011, μετά τη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη, τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής ξεχύθηκαν στους δρόμους γύρω από την πλατεία Κοτζιά και την Ομόνοια χτυπώντας και μαχαιρώνοντας όποιον μετανάστη τύχαινε να βρεθεί στον δρόμο τους.
Ένας νεκρός, περισσότεροι από 120 τραυματίες, εκ των οποίων οι 20 βαριά, ήταν ο θλιβερός απολογισμός των μαζικών ρατσιστικών επιθέσεων που πραγματοποιήθηκαν επί τέσσερις ημέρες στο κέντρο της Αθήνας με την ανοχή της αστυνομίας. Ήταν η χρυσαυγίτικη εκδοχή της Νύχτας των Κρυστάλλων, σε μια εποχή που τα ναζιστικά τάγματα εφόδου αλώνιζαν ανενόχλητα ώστε να ανακαταλάβουν τις πόλεις και τις γειτονιές από τους ξένους. Ένα δολοφονικό πογκρόμ που ποτέ δεν εντάχθηκε στον δικαστικό φάκελο για την εγκληματική δραστηριότητα της Χ.Α. Ένα πογκρόμ για το οποίο δεν πλήρωσε ποτέ κανείς, γιατί κάποιοι φρόντισαν τότε να βάλουν πλάτη στους νεοναζί που λειτουργούσαν ως το μακρύ χέρι ενός ακροδεξιού συστήματος εξουσίας.
Όπως, μάλιστα, είχε παραδεχτεί ο τότε βουλευτής της Ν.Δ. Μιχάλης Ταμήλος, η δράση της Χ.Α. διευκόλυνε τη Νέα Δημοκρατία, καθώς, όπως είχε πει χαρακτηριστικά, καθάριζε τους αλλοδαπούς από τις γειτονιές, με αποτέλεσμα να μη χρεώνεται η κυβέρνηση με το πολιτικό κόστος. «Βόλευε τη Νέα Δημοκρατία και την κυβέρνηση η Χρυσή Αυγή» είχε αποκαλύψει ο βουλευτής, μιλώντας τότε στον τηλεοπτικό σταθμό Action24.
Ήταν η εποχή της ανοχής και της συγκάλυψης από την τότε κυβέρνηση της Ν.Δ.. Ήταν η εποχή που οι μετανάστες δεν τολμούσαν να πλησιάσουν καν σε αστυνομικό τμήμα να δείξουν τα τραύματα στα σώματά τους. Ήταν η εποχή που τα τάγματα εφόδου του Μιχαλολιάκου έκαναν τη βρόμικη δουλειά του Σαμαρά. Ήταν η εποχή την οποία σήμερα κάνουν πως δεν θυμούνται. Ήταν η πολιτική τους, που, έτσι και τολμήσεις να τους τη θυμίσεις, αναλαμβάνουν τα ντόπερμαν της ενημέρωσης να σε κατασπαράξουν.
Πηγή: Αυγή
