Αποζημίωση – μαμούθ, συνολικού ύψους 520.000 ευρώ, επιδίκασε το Μονομελές Πρωτοδικείο Πατρών, στην οικογένεια ενός εργάτη, ο οποίος σκοτώθηκε πρόσφατα, στη Βιομηχανική Περιοχή Πατρών.
Την αποζημίωση καλούνται να καταβάλουν στην οικογένεια του θανόντος εργάτη, η επιχείρηση στην οποία σκοτώθηκε κατά την διάρκεια εργασιών και ο διευθύνων σύμβουλός της, ως νόμιμος εκπρόσωπός της και υπεύθυνος ασφαλείας.
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Πατρών, που εξέδωσε την συγκεκριμένη απόφαση, έκρινε ότι, το θανατηφόρο εργατικό ατύχημα, σημειώθηκε ύστερα από δεσμευτική εντολή που δόθηκε στον ανειδίκευτο εργάτη, για την τέλεση επικίνδυνης επισκευαστικής εργασίας σε υπερυψωμένη θέση, χωρίς να έχουν ληφθεί τα απαιτούμενα μέτρα προστασίας.
Μάλιστα, στοιχειοθετεί αποκλειστική υπαιτιότητα του διευθύνοντος συμβούλου που ήταν παράλληλα και τεχνικός ασφαλείας της εργοδότριας εταιρείας, κρίνοντας παράλληλα ότι, ο θανών δεν βαρύνεται με οποιοδήποτε πταίσμα ή παράβλεψη, ως προς την επέλευση του εργατικού ατυχήματος.
Στο πλαίσιο αυτό, επιδίκασε αξιώσεις συνολικής χρηματικής ικανοποίησης 520.000 ευρώ λόγω ψυχικής οδύνης, στην σύζυγο και στα δύο παιδιά του αποθανόντος εργάτη, καθώς επίσης, στους γονείς του, στους δύο αδελφούς του και στα πεθερικά του.
Το μεγαλύτερο μέρος της αποζημίωσης, καλείται να καταβάλει στη συνέχεια, στην ανώνυμη εταιρεία και στον διευθύνοντα σύμβουλο, η ασφαλιστική εταιρεία, με την οποία είχε συναφθεί ασφάλεια αστικής ευθύνης.
ΧΩΡΙΣ ΜΕΤΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
Σύμφωνα με την κρίση του δικαστηρίου, ο ανειδίκευτος εργάτης, πατέρας δύο ανήλικων τέκνων, την ημέρα του ατυχήματος, απασχολείτο στο εργοστάσιο, όταν του ζητήθηκε από τον υπεύθυνο βάρδιας της επιχείρησης, να αποκαταστήσει βλάβη που είχε προκληθεί στον ηλεκτροκινητήρα μεταφορικής ταινίας, ο οποίος βρισκόταν σε ύψος 4 περίπου μέτρων από το τσιμεντένιο δάπεδο του εργοστασίου.
Ο εργάτης μαζί με έναν εμπειρότερο συνάδελφό του, ανέβηκαν στο σημείο της βλάβης, χωρίς όμως τη χρήση σταθερής ή φορητής σκάλας ή την λήψη μέτρων ασφάλειας και τη χρήση μέσων και εξοπλισμού προστασίας, έναντι πτώσεως.
Κατά την απόφαση του δικαστηρίου, η επισκευαστική εργασία ήταν συνήθης και επιβαλλόταν, για λόγους τεχνικούς και ασφάλειας, να πραγματοποιείται, μόνον από δύο εκπαιδευμένους σ’ αυτήν, και ενημερωμένους από την εταιρεία εργάτες, ως προς τους κινδύνους της, εφοδιασμένους με τα αναγκαία μέσα ασφάλειας και τον απαιτούμενο κατάλληλο εξοπλισμό προστασίας.
ΦΟΒΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΣΗ
Ωστόσο, ο διευθύνων σύμβουλος και τεχνικός ασφαλείας της εταιρείας, είχε δώσει στους υπευθύνους βάρδιας την εντολή να συμμετέχουν στην εκτέλεση της εργασίας και οι ανειδίκευτοι εργάτες, προκειμένου να μη διακόπτεται η παραγωγική διαδικασία του εργοστασίου.
Μάλιστα, το δικαστήριο αναφέρει ότι, η καθιερωμένη μη ασφαλής εργασιακή πρακτική στο εργοστάσιο, ήταν γνωστή στον ανειδίκευτο εργάτη που σκοτώθηκε, ο οποίος την έκανε αναγκαστικά, γιατί κινδύνευε με απόλυση, αν δεν την τηρούσε.
Αφότου ολοκληρώθηκε λοιπόν η λίπανση του ηλεκτροκινητήρα, ο άτυχος εργάτης, έχασε την ισορροπία του και έπεσε από τον μεταλλικό σκελετό της μεταφορικής ταινίας στο δάπεδο, από ύψος 3,5 περίπου μέτρων, με αποτέλεσμα να υποστεί βαριές σωματικές βλάβες στο κεφάλι και στον αυχένα του και να προκληθεί ακαριαίως ο θάνατός του.
ΒΑΡΙΑ ΑΜΕΛΕΙΑ
Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, «αποκλειστικός υπαίτιος του προπεριγραφέντος θανατηφόρου εργατικού ατυχήματος και των αποτελεσμάτων του, τύγχανε ο διευθύνων σύμβουλος και τεχνικός ασφαλείας της εργοδότριας του θανόντος εργάτη ανώνυμης εταιρείας, διότι, από βαριά αμέλεια και σοβαρή έλλειψη της προσοχής, που όφειλε και μπορούσε να επιδείξει ως μέσος συνετός διευθύνων σύμβουλος και τεχνικός ασφαλείας της εργοδότριας ανώνυμης εταιρείας, παραβίασε την υποχρέωση πρόνοιας για τα έννομα αγαθά της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας του θανόντος εργαζομένου».
Το θανατηφόρο εργατικό ατύχημα θα μπορούσε να έχει αποτραπεί, μόνον αν δεν είχε χορηγηθεί στον θανόντα εργάτη η δεσμευτική εντολή και η επικίνδυνη επισκευαστική εργασία εκτελείτο, από κοινού από τους εμπειρότερους εργοδηγό και υπεύθυνο βάρδιας, αναφέρεται στην απόφαση του δικαστηρίου.
Το δικαστήριο καταλογίζει βαριά αμέλεια στον διευθύνοντα σύμβουλο της επιχείρησης, γιατί δεν είχε προβεί στη λήψη των επιβαλλόμενων από το νόμο και την καλή πίστη μέτρων πρόνοιας, προστασίας και ασφάλειας του προαναφερθέντος θανόντος εργάτη, δεν τον είχε ενημερώσει για τους κινδύνους της εργασίας και δεν είχε μεριμνήσει, ώστε η εταιρεία να προμηθεύσει στον εργάτη, τα αναγκαία πρόσφορα μέσα και τον απαραίτητο κατάλληλο ατομικό εξοπλισμό εργασίας, που συνίστανται σε αυτές τις περιπτώσεις.
