Του Γιάννη Α. Μυλόπουλου
Ευτυχώς που υπάρχει η Ενωμένη Ευρώπη και οι υπηρεσίες της, όπως η Eurostat και ακούμε και καμιά αλήθεια για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα. Γιατί αν περιμέναμε από την κυβέρνηση και από τα συστημικά ΜΜΕ, θα πιστεύαμε στο τέλος κι εμείς ότι είμαστε πλούσιοι αλλά… μίζεροι και γκρινιάρηδες, που όλα τα βλέπουμε όλα… μαύρα.
Παραμονές Πρωτοχρονιάς και ήρθε από την Eurostat η αξιολόγηση της οικονομικής κατάστασης των Ελλήνων, για να διαψεύσει απολύτως το θριαμβευτικό αφήγημα της κυβέρνησης για το τρομερό success story της χώρας.
Οι Έλληνες είμαστε οι φτωχότεροι πολίτες της Ευρώπης. Διαθέτουμε τις χαμηλότερες αποδοχές συγκρινόμενοι με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη τόσο αντικειμενικά, όσο και ως προς την αγοραστική αξία των μισθών μας.
Ξεπεράσαμε ακόμη και τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, με τις οποίες ανταγωνιζόμασταν στις τελευταίες θέσεις τα τελευταία χρόνια. Πλέον βρισκόμαστε μόνοι μας στην τελευταία θέση ως προς την αγοραστική αξία των μισθών μας.
Ο μέσος ελληνικός μισθός, που έχει μια ισοδύναμη αγοραστική αξία ίση με 20.525 ευρώ ετησίως, υπολείπεται πολύ από το μισό της αγοραστικής δύναμης του μέσου ευρωπαϊκού μισθού, που είναι 37.863 ευρώ ετησίως.
Αν συνυπολογίσει κανείς την τελευταία θέση μας και ως προς τον κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, με το 26% των Ελλήνων να βρίσκονται κάτω από το όριο, αλλά και την πρωτιά μας στην ακρίβεια της ενέργειας και των βασικών ειδών διατροφής και επιβίωσης, αντιλαμβάνεται κανείς ότι γίναμε, με απόσταση, οι πιο φτωχοί στην Ευρώπη.
Όσο για το πολυδιαφημισμένο success story της πρωτιάς μας ως προς τους ρυθμούς της ανάπτυξης, τώρα αποκαλύπτεται η μεγάλη αλήθεια. Που δεν απέχει πολύ από αυτά που έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου πριν κερδίσει το ΠΑΣΟΚ τις εκλογές το 1981.
Η Ελλάδα δεν είναι φτωχή. Οι Έλληνες είναι φτωχοί.
Διότι αν αυτό που η κυβέρνηση Μητσοτάκη ονομάζει ανάπτυξη και που στην πραγματικότητα αντιστοιχεί σε μεγέθυνση του ΑΕΠ κατά 2,1% το 2024 και κατά 2,2% το 2025 είναι αλήθεια, τότε αυτό σημαίνει ότι αυτή η μεγέθυνση του ΑΕΠ δεν αφορά στους πολλούς.
Αφού ο πλούτος που παράγεται δεν διαχέεται στους εργαζόμενους, που είναι οι φτωχότεροι της Ευρώπης, αλλά οδεύει αποκλειστικά προς μια μικρή οικονομική ολιγαρχία.
Με δυο λόγια στην Ελλάδα παράγεται πλούτος, που όμως δεν ωφελεί τους εργαζόμενους και την ελληνική κοινωνία, αλλά πηγαίνει αποκλειστικά στα ταμεία μιας μικρής ολιγαρχίας που πλουτίζει και ευημερεί.
Και δεν είναι μόνο οι μισθοί και οι αμοιβές των εργαζομένων που βρίσκονται κάτω από το μισό, ως προς την αγοραστική τους δύναμη, σε σχέση με της υπόλοιπης Ευρώπης.
Είναι και οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία στις οποίες είμαστε τελευταίοι στην Ευρώπη και είναι και οι δημόσιες δαπάνες για την Παιδεία στις οποίες, επίσης, είμαστε ουραγοί.
Ούτε οι αμοιβές των εργαζομένων, δηλαδή, ωφελούνται από την αύξηση του πλούτου των μεγάλων αφεντικών, όπως αυτή η αύξηση μετριέται με τη μεγέθυνση του ΑΕΠ, ούτε όμως και οι δημόσιες δομές και το κοινωνικό κράτος κερδίζουν κάτι από τον πλούτο των λίγων.
Η πραγματικότητα αυτή αντιστρέφει εντελώς το δοξαστικό αφήγημα της κυβέρνησης.
Διότι δεν είναι ότι δεν παράγεται πλούτος στη χώρα επί των ημερών της.
Είναι ότι στα χρόνια της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο πλούτος που παράγεται δεν διαχέεται ούτε στους εργαζόμενους, ούτε και στην κοινωνία. Μένει σε μια μικρή ομάδα ωφελούμενων υποστηρικτών της κυβέρνησης. Οι οποίοι πλουτίζοντας, έχουν κάθε όφελος να χρηματοδοτούν τη μακροημέρευση μιας τέτοιας πολιτικής.
Πως επιτυγχάνεται αυτό το successstory (που είναι το μόνο αληθινό successstory) της μακροημέρευσης μιας κυβέρνησης που δυσαρεστεί τους πολλούς και ευνοεί ελάχιστους;
Με την προπαγάνδα. Με την αντιστροφή της πραγματικότητας, δηλαδή, μέσω του ελέγχου των ΜΜΕ, αλλά και άλλων θεσμών που επηρεάζουν την κοινή γνώμη.
Με δυο λόγια δεν είναι μόνο ότι μας φτωχαίνουν, έχοντας κάνει την Ελλάδα τη φτωχότερη χώρα στην Ευρώπη. Είναι και ότι ψεύδονται ασύστολα, αντιστρέφοντας την πραγματική κατάσταση στη χώρα και παρουσιάζοντάς την σαν σύγχρονο ευρωπαϊκό παράδεισο.
Όλη η αλήθεια για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, βρίσκεται στη μοναδική φωτογραφία από το ακριβότερο Μετρό στον κόσμο, το Μετρό της Θεσσαλονίκης. Και δεν αναφέρομαι στους κουβάδες που έβγαλαν την μέρα των εγκαινίων επειδή έτρεχαν τα νερά από την οροφή σε ώρα βροχής.
Αναφέρομαι στο ότι λίγες μέρες μετά την πρώτη λειτουργία του ημιτελούς και ανέτοιμου λειτουργικά, όπως αποδεικνύεται, Μετρό, έβγαζαν τον κόσμο από το σταματημένο συρμό σε σήραγγα, μέσα από εξόδους κινδύνου.
Και παρουσίαζαν αυτήν την εικόνα σαν success story… ασφαλούς απεγκλωβισμού επιβατών Μετρό.
Μπορεί να έχουμε το ακριβότερο Μετρό στον κόσμο, όπως έχουμε τη μεγαλύτερη μεγέθυνση ΑΕΠ στην Ευρώπη. Αλλά όπως οι επιβάτες του ακριβότερου Μετρό, έτσι και οι πολίτες της πλουσιότερης χώρας, δεν ωφελήθηκαν σε τίποτε από αυτό.
Αντίθετα, κινδυνεύουν ταξιδεύοντας με το ακριβότερο Μετρό, όπως φτωχαίνουν, ζώντας στη χώρα της Ευρώπης με τη μεγαλύτερη… ανάπτυξη.
Είναι να μην ξέρει κανείς με τι να δυσαρεστηθεί πιο πολύ.
Με τη φτώχεια μας ή με τα ψέματα με τα οποία μας κοιμίζουν;
*Του Γιάννη Α. Μυλόπουλου, Καθηγητή, πρώην Πρύτανη ΑΠΘ, Επικεφαλής παράταξης «ΑΛΛΑΓΗ στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας»
Πηγή: tvxs.gr
