Παρακολουθώ με πραγματική θλίψη και συχνά με αισθήματα οργής όλη αυτή την προσπάθεια ηθικοποίησης, ιδεολογικοποίησης και αριστεροποίησης της διατήρησης των 11 εδρών από το κόμμα της Νέας Αριστεράς.
Για μένα είναι απολύτως φυσικό κάποιος να αποχωρήσει από ένα κόμμα επειδή διαφωνεί, ακόμα κι αν αυτό γίνεται μετά από μια εκλογική διαδικασία στην οποία ηττήθηκε, άρα ο καθένας μπορεί να κάνει ύστερες σκέψεις.
Είναι εξηγήσιμο (όχι όμως πειστικά δικαιολογήσιμο) εκείνος που φεύγει να στοχοποιεί ακόμα και με αθέμιτα μέσα ή απαράδεκτα σεξιστικά σχόλια όπως θα έκανε ένας ακροδεξιός ομοφοβικός, τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και τον σύζυγό του. Όπως έκανε δηλαδή στέλεχος της ΝΕΑΡ στο Ηράκλειο, που αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ θεωρώντας (δημόσια τα έγραφε) ότι εκείνη έχει ανώτερο επίπεδο και ηθικής και διανοητικής κατάστασης από τα “μέλη του δίευρου”. Και ιδού το επίπεδο, στο σχόλιο στο fb (δε θα ήθελα κάποιος να ντρέπεται περισσότερο αύριο γι αυτό αποκρύπτω το όνομα):
Δεν είναι όμως ουδόλως εξηγήσιμο ούτε φυσικά τόσο “αριστερό” να προσπαθεί κάποιος να υποστηρίξει ότι “οι έδρες ανήκουν στον αγώνα που έκανα τόσα χρόνια”, άρα τις παίρνω και φεύγω. Και να χρησιμοποιεί παραδείγματα προσχώρησης στον ΣΥΡΙΖΑ βουλευτών άλλων κομμάτων στο παρελθόν.
Ξέχασαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε ή ήδη κυβερνούσε όταν κάποιοι προσχωρούσαν χωρίς να παραδίδουν την έδρα τους.
Δεν έγινε κόμμα από τις έδρες που του έφεραν άλλοι.
Σήμερα η ΝΕΑΡ υπάρχει ως κοινοβουλευτική δύναμη αποκλειστικά και μόνο από τις 11 έδρες που δεν επέστρεψε στον ΣΥΡΙΖΑ. Έδρες που πήρε 3-4 μήνες μετά από εκλογές, μάλιστα.
Έδρες που από την πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία προφανώς αποδείχτηκε ότι δεν αντιστοιχούν στη λαϊκή της ανταπόκριση. Ούτε μια από αυτές, δηλαδή, σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο.
Ξέχασαν ότι οι ίδιοι που σήμερα επιχειρούν να ηθικοποίησουν την μη παραίτηση ως “πολιτική πράξη υψίστης σημασίας για ένα νέο ξεκίνημα”, ζητούσαν να παραιτηθεί, πχ, ο τότε ευρωβουλευτής Γεωργούλης, που στο κάτω – κάτω δεν προσχώρησε σε κανένα κόμμα. Όπως έκανε δηλαδή ο Ευκλείδης.
Ξέχασαν ότι υπέγραψαν οι 11 βουλευτές που εξελέγησαν με τον ΣΥΡΙΖΑ, κείμενο παράδοσης των εδρών σε περίπτωση που “κάτι συμβεί”…Και δεν τίμησαν καν την υπογραφή τους, τα γραπτά, δηλαδή. Φανταστείτε πόσο παραβίασαν τα ηθικά, τα άγραπτα δηλαδή.
Για μένα Αριστερά είναι πρωτίστως ζωή και άγραφος νόμος, δηλαδή ηθική.
Είναι προσφορά, όχι επαγγελματισμός.
Κάποιοι, οι πολλοί, που έκαναν επιλογή να είναι στην Αριστερά μόνο με κόστος, επί δεκαετίες χτυπιούνται από ένα σύστημα επειδή ακριβώς δεν παραδίδουν την ψυχή τους, φτάνοντας στα όρια της ανέχειας στην πραγματική ζωή. Και κάποιοι κραδαίνουν ως “αριστερό” και “δικό τους” ό,τι απέκτησαν επειδή διακηρύττουν την αριστεροσύνη.
Υπάρχει μια διαφορά, ασφαλώς…
Candiot
