Τα γραφεία της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης (ΔΥΠΑ – πρώην ΟΑΕΔ) επισκέφτηκε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Στέφανος Κασσελάκης, όπου και είχε συνάντηση και συζήτηση εφ’ όλης της ύλης με εργαζόμενους της Υπηρεσίας.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ συνοδευόταν από την γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, Ράνια Σβίγκου, την τομεάρχη Κοινωνικής Συνοχής Κατερίνα Νοτοπούλου, τον τομεάρχη Εργασίας, Γιώργο Γαβρήλο, τη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος και τον Γιάννη Βουλγαράκη, συντονιστή του Οργανωτικού Γραφείου του κόμματος.
ADVERTISING
Κατά τη συνάντησή του με τους εργαζόμενους, ο Στ. Κασσελάκης δήλωσε εισηγητικά τα εξής:
«Καταρχάς, να πω ότι είμαι πραγματικά υπερήφανος για όλους εσάς που αντιστέκεστε σε ένα τόσο ανάλγητο καθεστώς, το οποίο βιώνετε κάθε μέρα. Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο, ξέρω ότι το 41% μπορεί να είναι σαν θηλιά αυτή τη στιγμή. Αλλά όπως έχω πει και στους υγειονομικούς που συνάντησα στα νοσοκομεία, στις περιοδείες που κάνω, που φοβούνται να μιλήσουν για κομματικά αντίποινα στο Δημόσιο, σηκώστε ανάστημα κι εμείς είμαστε δίπλα σας. Δεν θα αφήσουμε κανέναν να σας τρομοκρατήσει. Δεν είστε μόνοι σας. Δεν είναι αυτή η σκληρή, ανάλγητη νεοφιλελεύθερη Ελλάδα η κοινωνική πλειοψηφία του τόπου.
Κι αυτό θα αλλάξει. Και μπορεί να έχουμε ευρωεκλογές σε λίγες εβδομάδες που να αφορούν σε μια Ευρώπη που χρειάζεται να δώσει την κατεύθυνση των εργασιακών δικαιωμάτων, της λιγότερης λιτότητας αντ’ αυτού που έχει συμφωνήσει οικειοθελώς η κυβέρνηση. Των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Της τεχνητής νοημοσύνης, με ασφάλεια στην εργασία, αντί για το μοντέλο που κάνει αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση, που θεσπίζει εξαήμερη εργασία, αντί να υπάρχει καλύτερη ποιότητα ζωής με τεχνητή νοημοσύνη, με τους ίδιους μισθούς και αμοιβές ή και με μεγαλύτερους, λόγω παραγωγικότητας. Έχει ρόλο να παίξει η Ευρώπη σε αυτό.
Αλλά τα ζητήματα είναι τόσα πολλά στο εγχώριο κομμάτι, στα δικά μας θέματα, που αναγκαστικά θα πρέπει να σταλεί ένα μήνυμα σε αυτές τις εκλογές: ότι οι προτάσεις που έχουμε θέσει στην κρίση του κόσμου -και στην τηλεόραση, τώρα- εμείς δεν λέμε ψέματα στην τηλεόραση, στις διαφημίσεις μας, ότι “σταθερά, πιο κοντά στην Ευρώπη” όταν μόνο αποκλίνουμε από την Ευρώπη σε αγοραστική δύναμη. Όταν μας κατηγορεί η Ευρώπη για το κράτος δικαίου, για συγκάλυψη στα Τέμπη, για τη σπατάλη 2,5 δισ. σε ψηφιακά έργα, σε απευθείας αναθέσεις ή όπως τη σπατάλη που βλέπετε κι εσείς εδώ.
Έχω δεσμευτεί δημόσια για την επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού στους δημόσιους υπαλλήλους, σε όλο το Δημόσιο. Και σας το λέω ξεκάθαρα ότι αν μας τιμήσει ο ελληνικός λαός, όταν είναι να γίνουν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές, με την ψήφο του, θα είναι κάτι το οποίο θα κάνω από την πρώτη μέρα της διακυβέρνησης. Γιατί; Διότι πολύ απλά ο πραγματικός σας μισθός έχει μειωθεί πάρα πολύ, τα τελευταία δέκα και κάτι χρόνια. Ξέρω ότι δεν μπορείτε να επιβιώσετε με τόση ακρίβεια, με τόσες λίγες αποδοχές και φορολογία.
Το γνωρίζουμε: δεν βγαίνει ο λογαριασμός. Είναι ξεκάθαρο αυτό. Κι υπάρχει αυτή τη στιγμή στην κοινωνία μας ένα κομμάτι, ένα 20%, το οποίο όντως ζει καλύτερα. Κι υπάρχει ένα άλλο κομμάτι, το οποίο είτε είναι στάσιμο και ροκανίζεται σιγά σιγά και μειώνονται οι οικονομίες τους είτε κυριολεκτικά πεινάει. Κι αυτό δεν είναι μία ανεπτυγμένη, σύγχρονη χώρα, κατά τη γνώμη μου. Ειδικά όταν συνδυάζεται με ιδιωτικοποίηση στην Υγεία και με αποεπένδυση στη δημόσια Παιδεία. Άρα λοιπόν πρέπει να υπάρχει ένα τελείως διαφορετικό μοντέλο διακυβέρνησης.
Προτάσεις και λύσεις και κοστολογήσεις, οικονομετρίες, ξέρετε, έχουν υπάρξει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Για ποιο λόγο η Ελλάδα, η οποία είναι το 10ο μέλος της Ε.Ε. ποτέ δεν έχει πετύχει σύγκλιση με την Ευρώπη; Ήμασταν η πρώτη φτωχή χώρα που έγινε μέλος. Έχουμε πάρει τόσα κονδύλια, τόση υποστήριξη και οικονομική στήριξη. Για ποιο λόγο παραμένουμε δεύτεροι από τον πάτο σε αγοραστική δύναμη και δεύτεροι από την κορυφή σε έμμεσους φόρους; Οι χειρότεροι στην Ευρώπη στα νέα παιδιά, 18-35 ετών, που ζουν ακόμα στο παιδικό δωμάτιο. Για ποιο λόγο έχουμε το περισσότερο χρέος στην Ευρώπη; Δεν έχουν υπάρξει ιδέες και προτάσεις; Τόσες έχουν υπάρξει. Η απάντηση είναι: έλλειψη πολιτικής ηγετικότητας και ηγεσίας και ευθιξίας.
Κι εμείς πρέπει να το αλλάξουμε αυτό. Και γι’ αυτό βλέπετε μια αδιαμεσολάβητη και κινηματική σχέση που χτίζουμε κάθε μέρα -και στην Αθήνα και σε όλη την περιφέρεια. Κι είναι μια σχέση που δεν βλέπει τους ανθρώπους ως αριθμούς, αλλά τους βλέπει ως ανθρώπινες ψυχές. Για μας είναι ταυτοτικό να μη μένει κανείς πίσω. Κι η αξιοπρέπεια στην εργασία είναι προφανώς το πρώτο εργαλείο γι’ αυτό. Και πώς να το πετύχεις αυτό, όταν έχεις έναν Οργανισμό εδώ, που αντί να λειτουργεί ως μοχλός κοινωνικής ανέλιξης, ο ίδιος δεν μπορεί να λειτουργήσει, επειδή είναι σε καθεστώς εργασιακής επισφάλειας; Δηλαδή, είναι το άκρων άωτον της ειρωνείας αυτό.
Άρα λοιπόν, όταν σου λένε, πού θα βρεις τα χρήματα, αυτή η ερώτηση, αγαπητοί συμπολίτες μου, είναι όταν μια χώρα πρέπει να φτιάξει το Ταμείο της από το μηδέν στα 37 δισ. Τότε κάνεις αυτή την ερώτηση. Όταν είσαι στα 37 δισ. εδώ και καιρό, έχεις ανάπτυξη, υποτίθεται, έχεις υψηλούς φόρους, έχεις στήριξη από την Ευρώπη εν μέσω covid, η ερώτηση ξέρετε ποια είναι: πού πάνε τα λεφτά; Αυτή είναι η ερώτηση. Δεν είναι ότι δεν πληρώνουμε, δεν είναι ότι δεν έχουμε οικονομική ανάπτυξη, δημοσιονομική ανάπτυξη. Δεν είναι ότι χτίζουμε το μαξιλάρι μας και πάνε εκεί. Πού πάνε τόσα χρήματα; Κι η απάντηση είναι, πάνε όντως σε μια ολιγοπωλιακή, κρατικοδίαιτη, ελεύθερη αγορά. Αντί να έχουμε ανοιχτές, ρυθμισμένες αγορές, που και σέβονται τις εργασιακές σχέσεις και τον συνδικαλισμό και παρέχουν δημόσια και δωρεάν και ποιοτική Υγεία και δημόσια και δωρεάν και ποιοτική Παιδεία, αντ’ αυτού έχουμε επικουρικούς και αναπληρωτές. Κι έχουμε τώρα τον υπουργό Υγείας, τον ίδιο παρεμπιπτόντως που ήταν πριν τόσα χρόνια -αυτός ο πάγκος της “αριστείας” της Νέας Δημοκρατίας που ευαγγελιζόταν- ο οποίος πάει να απολύσει τις καθαρίστριες και το προσωπικό φύλαξης και να τα δώσει σε εργολάβους, που είναι πιο ακριβοί από τους μισθούς αυτών των ανθρώπων. Κάνει κακό στο δημόσιο χρέος αυτή η επιλογή. Όπως κάνει η σπατάλη για την επιμόρφωση το 1 δισ. Και λέει ότι είναι πολιτική απόφαση, πολιτική φιλοσοφία.
Δεν πιστεύω ότι η πλειοψηφία του κόσμου είναι ανάλγητη και συντηρητική. Πιστεύω ότι είναι προοδευτική. Πιστεύω ότι ο κόσμος θέλει να ζει σε μια σύγχρονη χώρα, η οποία επιτέλους θα περάσει στο πάνω μισό της Ευρώπης κι όχι μια ζωή να είναι στο κάτω μισό, τώρα στο κάτω τέταρτο, στο κάτω πέμπτο σε όλους τους δείκτες. Απλά, αυτός ο κόσμος δεν έχει σηκωθεί να πιστέψει σε κάτι. Ότι κάτι είναι διαφορετικό. Προσπάθησε το 2015, όταν η χώρα ήταν σε μια άλλη συνθήκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαχειρίστηκε μια πολύ δύσκολη κατάσταση τότε. Έκτοτε, ξέρετε τι έχει γίνει.
Και βρισκόμαστε εδώ, λοιπόν, να σας απευθύνουμε όχι μόνο τη δέσμευσή μας, αλλά τον τρόπο σκέψης μας. Το ότι είμαστε εδώ για να συνεχίσουμε να χτίζουμε αυτή τη σχέση και μετεκλογικά, όχι μόνο προεκλογικά. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι είμαστε στο πλευρό σας. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι δεν συμφωνούμε με ένα μπόνους παραγωγικότητας, το οποίο γίνεται τρομοκρατία στην καθημερινότητά σας. Γίνεται ένας μοχλός κομματικού κράτους, κράτος-λάφυρο. Αντί να μπορέσουμε να έχουμε όλοι μας, πιστεύω, μια ξεκάθαρη διαφάνεια, να δώσουμε καλύτερες υπηρεσίες στον Έλληνα πολίτη, αλλά να μπορεί ένας εργαζόμενος στο Δημόσιο να αμείβεται σωστά και να μπορεί να έχει προσωπική ικανοποίηση από την εργασία του. Δεν μπορεί να έχουμε εργαζόμενους δύο ταχυτήτων σε αυτή τη χώρα, μετά από τόσα χρόνια αποδόμησης του Δημοσίου από τα μνημόνια.
Όταν μια χώρα έχει τεράστια κοινωνικά προβλήματα και ανισότητες, δεν βασίζεσαι σε ιδιωτική πρωτοβουλία από τα καρτέλ για να τα λύσεις. Λες και δουλεύει η Δικαιοσύνη αποδοτικά για τον μικρό, για αυτόν που δεν έχει τη δυνατότητα να αντέξει για χρόνια στα δικαστήρια. Λες και δουλεύει το τραπεζικό σύστημα σωστά, για να δώσει ρευστότητα, όταν 9 στους 10 μικρομεσαίους δεν μπορούν να περάσουν από την πόρτα της τράπεζας. Πώς θα υπάρξει λοιπόν διάχυση της οικονομικής δραστηριότητας, όταν de facto, δομικά, υπάρχουν αναχώματα για τους ισχυρούς, αυτούς που έχουν ένα καλό σημείο εκκίνησης; Πρέπει δομικά να αλλάξει αυτό. Η φορολογία, οι τομές στη Δικαιοσύνη, τα μέτρα για τη διαφάνεια, για την ακρίβεια.
Λέει, λοιπόν, ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του, αναφερόμενος φυσικά στα μέτρα που έχουμε προτείνει για την ακρίβεια και για τις δαπάνες που θέλουμε να κάνουμε για να υπάρχει περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη, ότι αν βάλουμε έκτακτη εισφορά στα υπερκέρδη των τραπεζών, οι οποίες κλείνουν παρακλάδια για να γλιτώσουν έξοδα κι έχουν και εκείνες κόσμο σε εργασιακή επισφάλεια, λέει ότι αν βάλουμε μια τέτοια έκτακτη εισφορά, θα χρεοκοπήσει η χώρα. Δηλαδή τα υπερκέρδη των τραπεζών, από τα οποία ο Έλληνας φορολογούμενος έχει ζημιωθεί 40 δισ. ευρώ ανακεφαλαιώνοντας και αποεπενδύοντας από αυτές τις τράπεζες, αυτό θα χρεοκοπήσει τη χώρα κι όχι τα 40 δισ. τα οποία έχει ζημιωθεί ο Έλληνας κι η Ελληνίδα. Λες και δεν χρεοκοπεί αυτή τη στιγμή ένα νοικοκυριό στη χώρα μας, όταν βλέπει τις καταθέσεις του να μη βγάζουν τίποτα σε απόδοση και να μειώνονται κάθε μήνα.
Τα όπλα μας, η εργαλειοθήκη μας είναι διττή: νομοθετικά, έχουμε μια πολύ καλή ομάδα την οποία τη βλέπετε και εδώ, τον τομεάρχη Εργασιακών, τον Γιώργο Γαβρήλο και την Κατερίνα Νοτοπούλου για τα θέματα κοινωνικής συνοχής. Είναι δύο εξαιρετικοί βουλευτές που πραγματικά νοιάζονται κι εργάζονται σκληρά για εσάς. Η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου έχει μια τεράστια εμπειρία σε αυτά τα ζητήματα κι εκείνη στηρίζει δίπλα μου, μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, όλα αυτά τα θέματα.
Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε κοινοβουλευτικά. Δυστυχώς, ή μας αγνοούν όταν κάνουμε ερωτήσεις, ή απορρίπτουν τις προτάσεις νόμου που κάνουμε. Αυτό είναι η αλαζονεία του 41%. Και αυτό πρέπει να το αλλάξουμε. Όχι για να υπάρξει απλά ισχυρή αντιπολίτευση σε αυτές τις ευρωεκλογές. Πρέπει να τα αλλάξουμε για να μπορέσουν αυτές οι κοινωνικά πιο ευαισθητοποιημένες προτάσεις να γίνουν κι ένα μήνυμα της κοινωνίας προς την κυβέρνηση: άλλαξε πολιτική κατεύθυνση. Αλλιώς, κυριολεκτικά, θα παραλάβουμε καμένη γη στο τέλος. Μια κοινωνία η οποία θα έχει λυγίσει κι ένα σύστημα που θα έχει ωφελήσει λίγους κι εκλεκτούς. Κι αυτό δεν είναι μια σύγχρονη κοινωνία. Δεν είναι μια κοινωνία που αξίζουμε.
Και δεν είναι δυνατόν να διώκεστε επειδή απεργείτε, λες και δεν έχετε δίκιο στις διεκδικήσεις σας. Δεν είναι δυνατόν αυτή η χώρα να είναι ικανοποιημένη με έναν στους δύο μισθωτούς να έχουν 1000 ευρώ το μήνα, ή και λιγότερο, μεικτά. Πώς θα ζήσει κανείς; Τόσα χρόνια είμαστε στην Ευρώπη, τόσα χρόνια ακούμε για ανάπτυξη. Έχει η ώρα για ένα τελείως καινούργιο μοντέλο οικονομικής δραστηριότητας, τομών στη δομή του κράτους. Και συγχρόνως με αυτό, ένα νέο μοντέλο σχέσης πολιτικών και πολιτών.
Έχει έρθει η ώρα να αισθάνεστε ότι οι πολιτικοί δεν είναι, όπως λένε, “τοπικοί άρχοντες”, “άρχοντες” και “αφεντικά” και “τιμή μας που είστε εδώ” και τέτοια πράγματα. Σταματήστε να λέτε στους πολιτικούς “τιμή μας που είστε εδώ”. Όχι, είναι τιμή για εμάς να έχουμε τις ζωές σας στα χέρια μας, κυριολεκτικά και πρακτικά. Κι από μας θα έχετε, με μια ένδειξη ταπεινοφροσύνης, την ειλικρινή πρόθεσή μας να συνεισφέρουμε στο να βελτιωθεί η ζωή όλων, να μη μείνει κανείς πίσω. Είναι ταυτοτικό για εμάς. Για να υπάρχει ευημερία για όλους, πρέπει να αρχίσεις από κάπου. Και το “κάπου” αυτό, είναι για όσους μένουν πίσω και πάνε πίσω, αυτή η πορεία να αναστραφεί άμεσα. Πρέπει να την αντιστρέψουμε.
Το πρώτο βήμα, λοιπόν, είναι σε δυόμιση εβδομάδες από τώρα. Θα ήθελα πολύ να ακούσω από εσάς αυτό που βιώνετε, ειδικά από την κομματικά επιλεγμένη ηγεσία, στην καθημερινότητά σας, έτσι ώστε να μπορούμε να σταθούμε δίπλα σας, αναδεικνύοντας όποια αδικία βιώνετε. Θα ήθελα, στον βαθμό που θέλετε να μιλήσετε, να μιλήσετε ανοιχτά, με ειλικρίνεια. Κι εμείς θα ακούσουμε. Κι είμαστε εδώ για να είμαστε χρήσιμοι. Όχι να κάνουμε τη ζωή σας πιο δύσκολη, στην καθημερινότητά σας. Είμαστε εδώ για να ακούσουμε τη γραμμή σας για να μπορέσουμε να σας στηρίξουμε, να γίνει λίγο πιο εύκολη η επόμενη μέρα».
